De bruisende stad Lijiang is gelegen in de provincie Yunnan en telt meer dan 1 miljoen inwoners. Nochtans lijken de meeste buitenlanders niet geïnteresseerd in de stad zelf. Men laat deze liever links liggen om meteen door te trekken naar het wereldberoemde historische gedeelte dat intussen meer dan terecht opgenomen is op de lijst van het UNESCO werelderfgoed. 

Lijiang, één van de mooiste stadjes van China

Vanuit de luchthaven neem je een bus naar het Blue Sky Hotel (ca. 40 min) en vandaar een taxi naar het oude gedeelte, amper één kilometer verder. Je kan ook meteen een taxi proberen te versieren vanuit de luchthaven maar houd er rekening mee dat de meeste chauffeurs weigeren om de meter te gebruiken. Zorg dat je duidelijke prijsafspraken maakt voor je instapt en ga niet te snel akkoord met de voorgestelde tarieven.
Idem dito als je met de trein reist. Het station ligt op ongeveer 7 kilometer van het historisch centrum.

Oud Lijiang is 8 eeuwen oud en het is er wonderwel in geslaagd om zijn prachtige, antieke, houten architectuur te behouden.  Het is zelfs één van de best bewaarde oude stadjes in China, gelegen aan de voet van de indrukwekkende Jade Dragon Snow Mountain of Yulong Mountain (5.600 m).
De bevolking is overwegend Naxi, een minderheidsvolk, waarvan je vooral de vrouwen gemakkelijk herkent aan hun specifieke kledij, de blauwe schorten en dito hoofddeksels.

Gezellig rondslenteren in de smalle steegjes

Old Town is niet groot. Het bestaat uit vele kleine steegjes opgebouwd uit gladde kinderkopjes en stenen trapjes. Voor minder valide personen zijn deze kinderkopjes soms verraderlijke dingen en het is soms lastig om hier rechtop te blijven. Vooral bij regenweer is flink opletten de boodschap.
Een bezoek aan Lijiang betekent vooral veel wandelen in de steegjes en genieten van de mensen, de talloze winkeltjes, restaurantjes, lieftallige huisjes, tuintjes en musea.  Het wordt ook wel eens het “Venetië van het Oosten”genoemd omdat je overal kanaaltjes en bruggetjes aantreft. Het oude centrum is verkeersvrij.

Bij het vallen van de avond ondergaat de stad een sprookjesachtige transformatie wanneer duizenden rode lantaarns aangestoken worden. Werkelijk alles wordt verlicht. Het mooiste uitzicht krijg je vanop op het centrale plein Si Fang Jie. Vele monden vallen open van verbazing als ook op gebouwen in de heuvels rond Lijiang de rode lantaarns oplichten. Het centrale plein is rond zonsondergang dè ontmoetingsplaats voor de lokale bevolking. Er wordt dan bijgepraat, gezongen en gedanst, vooral in groep. Veel toeristen sluiten zich bij het dansen aan en dat maakt de sfeer bijzonder luchtig en aangenaam.

De Wangu Tower

In de namiddag bezoeken we de Wangu Tower die gelegen is op de Lion Hill en die adembenemende panorama’s biedt over Lijiang.  Het is de plaats bij uitstek om vanuit de hoogte prachtige foto’s te nemen van de wereldberoemde daken.

De toren zelf heeft helaas geen historische waarde en werd niet zo lang geleden gebouwd om het toerisme te bevorderen.

Huur eens een fiets en trek er op uit

We besluiten om een mountainbike te huren en de omgeving en kleine dorpjes rond Lijiang wat te verkennen. Onze focus ligt wel op Baisha.
Fietsen is een uitstekende manier om op je eigen tempo het traditionele Naxi leven buiten de stad te ontdekken en het drukke massatoerisme even achter je te laten.
In Lijiang kan je overal fietsen huren voor ongeveer 20Y per dag. De kwaliteit is meestal bedenkelijk dus best even de belangrijkste onderdelen checken vooraleer je er de baan mee opgaat.

Baisha

Het dorpje Baisha, gelegen ten noorden van Yulong snow mountain, is zo’n typisch dorpje dat je niet links mag laten liggen. Het is één van de oudste Naxi nederzettingen met heel wat architectuur uit de Ming Dynastie en zeer bekend voor zijn oude fresco’s die religieuze verhalen bevatten over het (Tibetaanse) Boeddhisme en het Taoïsme.

Een leuk en gezellig plaatsje om iets te eten en te drinken is Mr. Yang’s House.  Mr. Yang is een Naxi shamaan die heel graag praat over de fresco’s en waar je dus veel nuttige informatie kunt verzamelen.

Wijlen Dr. Ho, de legendarische kruidendokter

Wij hadden het geluk om in Baisha deze vermaarde, sympathieke kruidendokter nog te mogen ontmoeten.  Spijtig genoeg overleed dr. Ho op 31 augustus 2018. Hij werd 97 jaar.

Als je in Baisha bent dan kan je niet om de naam Dr. Ho heen. Deze man was een levende legende.

Het is niet moeilijk om zijn bescheiden woning te vinden. Van zodra je zijn naam uitspreekt wijzen de vingers allemaal in dezelfde richting.  Een afspraak maken is niet nodig. Iedereen mag er met de deur in huis vallen. Dr. Ho is thuis en ontvangt ons meteen in zijn praktijk.
Hij neemt zijn tijd voor een consultatie en een babbel. Het is zowat de bekendste kruidendokter ter wereld en elke zichzelf respecterende reisjournalist heeft er al een artikel aan gewijd.

Op het ogenblik van ons bezoek is Dr. Ho een prille negentiger maar de jaren lijken geen vat te hebben op hem. Het is zo’n typisch Chinese ouderwetse man met de traditionele witte haren, snor, sik en eeuwige wollen muts, en bovendien met veel charisma en een guitige blik erbovenop. Zijn winkeltje (of noem het misschien toch maar ‘apotheek’) is klein, donker en rommelig, maar het heeft wel iets lieflijks.

De kruidendokter blijkt een spraakwaterval te zijn waarbij hij vrijwel uitsluitend over zichzelf praat. Het vereist wel de nodige concentratie om flarden van zijn Chinees-Engels te kunnen verstaan. Hij toont bruisend van trots albums gevuld met talrijke krantenartikels over zijn levenswerk en honderden vergeelde foto’s van beroemdheden die hem ooit hebben bezocht. Daarbij herkennen we een aantal bekende staatshoofden en TV-persoonlijkheden zoals onze eigen (in die tijd nog) prins Filip, prinses Maxima, premier Balkenende, Michael Palin, enz…

Gratis kruidenpoedertjes

Als zijn levensverhaal achter de rug is vraagt hij ons of hij ons eventueel kan helpen met één of ander kwaaltje. Voor alles heeft hij wel een oplossing. We mogen hem volgen naar zijn apotheek, een kamertje waar hij zijn zelf geplukte en gedroogde kruiden verzamelt in allerlei rode en blauwe emmers. Vermits ik de laatste tijd last heb van pijnlijke buikkrampen maakt hij een cocktail van een vijftal poedertjes die hij vervolgens verpakt in een stukje karton. Op mijn vraag of ik geen problemen ga krijgen met de luchthavensecurity verschijnt er een grijns op zijn gezicht. Hij zweert ons dat er geen problemen zullen zijn, waarna hij het karton voorziet van een eigenhandig geschreven tekst en een stempel.

Twee keer per dag thee maken van zijn mengsel en alles komt goed. Vervolgens deelt hij me mee dat zijn kruiden gratis zijn, maar dat zijn apotheek alleen maar kan overleven van donaties. Hint begrepen. Ik betaal hem met plezier wat drinkgeld.

Volgens sommige bronnen zou de praktijk na Dr. Ho’s overlijden in stand gehouden worden door zijn zoon. Ik weet niet of er nog consultaties doorgaan.

Ik verneem heel graag wat meer info van reizigers die er recent nog geweest zijn. 

Black Dragon Pool

Vanuit Lijiang wandelen we naar de Black Dragon Pool, gelegen aan de voet van Elephant Hill. Het is slechts een korte wandeling en zeer de moeite waard ondanks de hoge toeristische waarde die het park heeft. Hier ontstaan de vele kleine riviertjes die door Lijiang stromen.

Het park zelf dateert uit de Qing dynastie (18e eeuw) en biedt fraaie uitzichten op de Jade Dragon Snow Mountain.
Als het weer een beetje meezit kan je hier zeer mooie fotomomenten meemaken, met ondermeer prachtige reflecties in het water.

Hoogtepunten in het park zijn ondermeer :

• Longshen (Dragon God) tempel uit 1737
• Suocui brug uit marmer die leidt naar het Moon Embracing Pavillion

Eten en drinken

Zin om na zoveel dagen rijst en noedels nog eens stevig westers te ontbijten of dineren ? Dat kan in N’s Kitchen.  Hamburgers, pizza’s, bier en heerlijke Yunnan koffie. De supervriendelijke bediening en lokale reisinformatie uit de monden van de uitbaters krijg je er gratis bij.
17 Jishan Alley, Xinyi Street

Het Prague Café is een bar/restaurant in Xinyi Street en is ook zo’n typische plakker waar je steeds weer blijft terugkomen. Het wordt niet onterecht aanbevolen door Lonely Planet en is dus geliefd bij backpackers en buitenlanders.
Het is een klein maar lieflijk plaatsje en de vele gerechten, zowel Westers als traditioneel, zijn heerlijk. We komen hier ook graag ‘s avonds voor een slaapmutsje.
De twee jonge meisjes achter de bar toveren op alle momenten van de dag hun spontane lach tevoorschijn. Je wordt er blij van.

Lijiang in een neerwaartse spiraal ?

Valt er niets negatiefs te zeggen over deze locatie ? Toch wel, helaas, … maar laat ik maar proberen om het negativisme niet te laten zegevieren 🙂

Voor mij is dit niet mijn eerste bezoek aan Lijiang. Ik was hier eerder in 2004 toen het nog een waar paradijs was. Er zijn in de loop der jaren echter enkele serieuze punten van kritiek bij gekomen. Lijiang is een pak duurder geworden en het toerisme BIG business. Alles wat nog traditioneel en pittoresk is en daardoor dus toeristen aantrekt verandert in China binnen de kortste tijd in een irritante toeristenval. Uiteraard moet je nu betalen om het oude centrum binnen te komen, de ‘Ancient Town Protection Fee’ maar dat is het minste van mijn zorgen. Ik betaal uit respect graag voor authenticiteit en schoonheid maar er zijn grenzen.
Gelukkig gebeurt het nog uiterst zelden, maar hier en daar werd ik nu toch geconfronteerd met oudere lokale inwoners die geld probeerden te vragen om een foto te nemen.

In een pietluttig restaurantje durfde men mij op een namiddag 5 euro voor een even pietluttig tasje koffie vragen. Ik liet duidelijk mijn ergernis blijken en ging de discussie aan met de zaakvoerder. Er was weinig volk in de zaak aanwezig en vermoedelijk wilde de man geen klanten verliezen. Uiteindelijk betaalde ik 2,5 euro.

Hoe drukker en duurder, hoe beter … is dit de nieuwe trend in China ?

‘s Avonds geraak je door de smalle straatjes en langs de kanaaltjes rond het centraal plein amper vooruit door de drukte. Je wordt als het ware meegezogen in de stroom. Restaurantjes en bars zitten volgepropt als sardienen in een blikje waarbij het lawaai soms niet te harden is. Je moet al een heel een eindje weg van het centrale plein om een plekje te vinden waar je nog in alle rust kunt genieten van je maaltijd.

We gingen later op de avond nog eens op zoek naar een tasje koffie maar onder de 30Y geraakten we niet meer.
De uitgaansbuurt is bovendien vreselijk druk en lawaaierig geworden. Overal roepen en zingen dronken (Chinese) groepen tegen elkaar op. De prijzen variëren enorm en je moet voortdurend op je hoede zijn als je gaat betalen want vaak komt de prijs op de afrekening niet overeen met deze op de menukaart.

Aangezien mijn echtgenote van Chinese afkomst is, heb ik al vaak in China rondgereist. De laatste twee jaar merken we dat de doorsnee Chinees het reisvirus (vooral in eigen land) ook stevig te pakken heeft. Opvallend hierbij is dat ze dan meestal kiezen voor georganiseerde groepsreizen die uit wel 20 of meer personen bestaan. Je komt ze dus werkelijk overal tegen. Op zich is hier niks mis mee natuurlijk, maar voor ons westerlingen kan dit heel confronterend overkomen want