We rijden van Dease River tot Tok, de grens met Alaska. De Cassiar blijkt ondanks de sneeuw zeer goed berijdbaar en even laten komen we eindelijk op het legendarische asfalt van de Alaska Highway terecht. Deze snelweg is ruim 2.200 km lang en loopt helemaal door de Yukon tot Delta Junction in Alaska.

Canada’s Echte Noorden… de Yukon

De Cassiar blijkt ondanks de sneeuw zeer goed berijdbaar. De gravelgedeeltes hebben we gelukkig gehad. Vanaf nu is het enkel nog asfalt tot aan de legendarische Alaska Highway.
Intussen hebben we British Columbia achter ons gelaten en bevinden we ons officieel in Yukon.

Signpost Forest

Aan Junction 37 met de Alaska Highway nemen we een kleine omweg naar Watson Lake, een onooglijk stadje met het eigenaardige Sign Post Forest, een bezienswaardigheid met duizenden wegwijzers, nummerplaten en aanwijzingsborden. Het begon in 1942 als een ludiek idee van een Amerikaanse militair die de opdracht kreeg om een gewone wegwijzer te repareren die de afstand aanduidde naar verschillende bestemmingen. De soldaat besloot er de afstand naar zijn eigen thuisstadje aan toe te voegen. Het idee begon een eigen leven te leiden toen meer en meer mensen hun stadjes gingen toevoegen en er een sneeuwbaleffect ontstond.

Intussen is het één van de populairste toeristische bestemmingen geworden in deze regio en kwamen er talloze andere borden bij zoals nummerplaten, plaatsnaamborden, straatnaamborden, enz…  Er staan nu maar liefst 80.000 borden en het aantal groeit nog steeds.  Vergeet dus niet je eigen bijdrage te leveren als je in de buurt passeert.

De legendarische (Alcan) Alaska Highway

We nemen ons middagmaal – typische Amerikaanse kost (burgersteak met gebakken aardappelen, ajuin en champignons) – in Sally’s Café aan de Junction 37.
Daarna gaat het noordwestwaarts de Alaska (Alcan) Highway op. Deze legendarische highway met zijn 2.449 km staat al vele jaren hoog op mijn bucket list.

We maken een kleine tussenstop aan de Rancheria Falls. Het is gewoon een leuke spot met een paar kleine watervalletjes, maar ook niet meer dan dat.
Even later krijgen we een fenomenaal zicht op de Cassiar Mountains. De sneeuw is ondertussen omgeslagen in regen. Ondanks het slechte weer zijn de uitzichten vanaf de Alaska Highway afwisselend en indrukwekkend.

Wilde Gray Jays komen uit de hand eten

Ik stop even aan Smart River, een lieflijk plaatsje waar we even een wandeling maken van de weg weg. Terug aan de camper worden we gevolgd door een stel coole Gray Jays of – in het Nederlands – de Canadese Taigagaai.  Deze vogels zijn absoluut niet schuchter. Ze houden ons vanuit de boompjes scherp in de gaten. Ik nader er één met de 300 mm lens in de aanslag en hij blijft netjes op zijn tak zitten. Ik krijg nogal wat kansen om mijn toestel uit te testen met verschillende belichtingen.

Het wordt helemaal te gek als we brood uit de camper tevoorschijn halen en het met gestrekte arm naar de vogel reiken. Deze komt na een tijdje gewoon rond onze hoofden fladderen. Op een bepaald moment scheelde het geen haar of hij kwam gewoon op mijn telelens zitten. Het duurt niet lang of de vogel zet zich neer op de hand van mijn reisgezel om zich vol te proppen met het brood. Dit scenario kunnen we zo lang aanhouden tot we het beu worden.

We hebben de tijd niet in de gaten gehouden. Het is ondertussen al 18 uur geworden en we moeten stilaan op zoek naar een kampeerplek die niet gesloten is.

In Teslin blijkt er nogal wat activiteit te zijn. We besluiten gebruik te maken van de faciliteiten van het Yucon Motel & Lakeshore RV Park. De campground ligt pal aan het Teslin Lake en we mogen onze plaats zelf uitkiezen. Voor we aan het avondeten beginnen drinken we nog snel een glaasje in de bar van het motel. Het is best wel een gezellige plaats, ook veel gebruikt door passerende truckers en locals.

Vanuit het motel plegen we snel een telefoontje naar het thuisfront want mijn mobieltje bleek zowat waardeloos te zijn op het ganse traject tot nu toe. Er is vrijwel nergens GSM-verkeer mogelijk.

Het is een regenachtige ochtend. We gaan de Tagish Road op naar Carcross. Carcross heette vroeger ‘Caribou Crossing’ en is een zeer lieflijk, historisch dorpje. Ten tijde van de goldrush werd het door talloze goudzoekers gebruikt als stopplaats op hun weg van en naar de goudvelden van Dawson City.

De kleinste woestijn ter wereld

De tijd in het dorpje lijkt wel stil te staan. We brengen een kort bezoekje aan het museum om wat meer te weten te komen over de geschiedenis van het plaatsje.
Daarna nemen we de South Klondike Highway terug naar de Alaska Highway met kort bezoekje aan Carcross Desert. Het is met amper 260 hectares de kleinste woestijn ter wereld, een overblijfsel uit de laatste ijstijd toen het de zandbodem was van een gletsjermeer.

De hoop om het Emerald Lake in zijn volle, smaragdgroene pracht te kunnen aanschouwen viel helaas in het water toen we al van ver konden zien dat het zich in bevroren toestand bevond.
Nog wat verder op de Klondike Highway komen we terecht aan het Robinson Roadhouse, een bescheiden ‘ghost town’ waar de oude spoorlijn uit 1900 van Carcross naar Whitepass nog ligt te pronken.

Miles Canyon, nu een paradijselijk oord, vroeger een hellepoort voor goudzoekers

Op de weg naar Whitehorse maken we een stop aan de prachtige Miles Canyon, een mooie gelegenheid om de benen eens te strekken. Het water van de Yukon River die door deze kloof stroomt heeft een prachtige smaragdgroene kleur. Het is een idyllische trekpleister voor locals en buitenlandse toeristen maar in vroegere tijden, maar dan een eeuw geleden, was het andere koek.  De canyon was ooit de toegangspoort tot het goud van de Klondike en de agressieve stroomversnellingen hebben er talloze bootjes de vernieling ingejaagd en vele levens geëist.
Liefhebbers van bloemen en planten komen hier zeker aan hun trekken.

Tegen de avond bereiken we Whitehorse. We besluiten er niet te veel tijd te verliezen en na een korte rit door het centrum vervolgen we onze weg naar de Takhini Hot Springs voor de kers op onze taart… een heerlijk, ontspannend openluchtbad in het warme bronwater (ca. 40°) wat een ware weldaad is voor vermoeide spieren.

In de bossen aan de warmwaterbronnen ligt een prachtig RV-park met elektriciteit, maar zonder water.  Het gebruik van de hot springs is in de prijs inbegrepen.