Je bent natuurlijk niet op Kalsoy geweest als je het fenomeen ‘Kallur Lighthouse’ niet hebt bezocht.  De iconische vuurtoren bereiken is op zich geen probleem, maar om op het specifieke plekje te geraken van waaraf de beroemde beelden zijn gefotografeerd ben je helaas wel afhankelijk van de weergoden.

Klimmen naar Kallur Lighthouse

Dé fotografische hotspot waar iedereen naartoe wil is dus deze op de foto hieronder. Het bevindt zich op het uiteinde van de rots achter de vuurtoren. Akelig felle rukwinden hebben ons verhinderd om er te geraken.
Maar dat betekent niet dat je de vuurtoren niet kunt bereiken… gelukkig maar! Het is en blijft een topbestemming die je niet mag missen als je op Kalsoy bent, al moet je wel de overweging maken of het de prijs waard is…

Om op Kalsoy te geraken kan je niet langs de veerboot. Deze vertrekt in Klaksvik op het eiland Borðoy en brengt je in 20 minuten naar Syðradalur.
Met de auto volg je gewoon de weg noordwaarts tot je in Trøllanes arriveert, het meest noordelijke dorpje op Kalsoy met ongeveer 25 inwoners. Op het einde van de weg draai je op het T-kruispunt rechtsaf. Daar ligt een kleine parking met een toiletruimte. Van daaruit start ook de wandeling naar Kallur Lighthouse. Veel meer dan een uurtje heb je niet nodig om de vuurtoren te bereiken.
Zorg in elk geval voor goede, waterdichte stapschoenen. Het pad lijkt een piece of cake als je de foto’s bekijkt maar vergis je niet, het terrein is hier en daar erg glad en zompig.

James Bond Tombstone

De echte James Bond fans zullen het wellicht al wel weten. Het eiland Kalsoy is het onderwerp van de grote finale van ‘No Time to Die’, waarin onze held naar de eeuwige jachtvelden verhuist.

Enkele lokale bewoners vonden het een leuk idee om een speciale grafsteen te ontwerpen ter nagedachtenis aan James Bond.
In maart 2022 werd het monumentje opgericht op een klif vlak bij de vuurtoren.
Op het eerste zicht een mooi initiatief zou je denken. Maar er zit een adder onder het gras.
Het pad loopt namelijk over privé-terrein en door een aanzienlijke stijging van de toeristenstroom was het wel te verwachten dat er een prijskaartje zat aan te komen. Gezien de kwetsbaarheid van het terrein is dit ook wel verdedigbaar. De paden moeten toch onderhouden worden… maar goedkoop is het allerminst!

Volgens de recentste info bedraagt het tarief maar liefst 200 DKK per persoon!
Dat is dus bijna 27 euro voor 2 uurtjes wandelplezier!
En daarbij moet je dus ook nog de veerboot rekenen. Die kost gelukkig een stuk minder (40 DKK voor een retour, ofwel een goeie 5 euro).
Bovendien lees je nogal wat commentaren van wandelaars dat de paden er zielig bij liggen.

Vóór 2022 kon je gratis naar de vuurtoren wandelen. De ‘James Bond Tombstone’ blijkt dus meteen een stevige bron van inkomsten voor de oprichters. Hopelijk wordt al dat geld nuttig besteed.
Eerder werd ook al een toegangsprijs ingevoerd voor wandelingen naar Sørvágsvatn en de Trælanípan trail.

Wandelpaden of schapenpaden ?

Met de toiletruimte op de parking aan je rechterkant volg je de verharde weg rechtdoor tot je op het onverhard gedeelte terechtkomt. Deze leidt naar een rood hek. Hier start de echte hike. Vergeet het hek niet achter je te sluiten.
Het pad kan af en toe wel tot verwarring leiden, zeker in mistige omstandigheden, want als je niet uitkijkt zit je op een afwijkend pad dat door schapen gemaakt werd.  Er zijn veel van deze paden. Goed om te weten is dat het pad rechtsom de berg leidt die voor je ligt. Het is NIET de bedoeling dat je deze berg gaat opklimmen. 

Hou de berg links van je, rechts ligt de oceaan. Probeer het pad te volgen dat zich ongeveer in het midden tussen de oceaan en de steilere flank van de berg bevindt. Zit je op een pad dat recht naar de top lijkt te leiden, dan zit je fout. De oceaan houd je altijd aan je rechterzijde, op een veilige afstand van de klifranden.

Vergeet vooral niet om af en toe eens rondom je te kijken. De uitzichten over de oceaan en de omliggende eilanden zijn zonder meer spectaculair te noemen.

Op een bepaald moment zie je de vuurtoren ver voor je al opdoemen. Kies het meest droge pad uit en ga er recht op af. Het pad kan er hier en daar venijnig glad bijliggen, maar als je valt val je lekker zacht in de zompige mosgrond van de omliggende velden.

Vanaf het moment dat de vuurtoren in zicht komt is het in feite alleen nog rechttoe rechtaan en kan het niet meer missen. Het is erg rustig in onze reisperiode en dat verrast ons toch wel vermits het toch paasvakantie is. We hebben het ganse terrein voor ons alleen. De zon blijft van de partij maar de felle wind helaas ook.

Eenmaal aan de vuurtoren gekomen merken we een koppel op met een baby. Ze hebben zich lekker gezellig, met picknickdoek, allerlei lekkernijen en al, genesteld tegen de deur van het gebouwtje.
Aan hun gedragingen te zien zijn ze niet van plan om snel plaats te maken voor andere (soms uitgeputte) wandelaars die ook speciaal naar hier zijn gekomen om een mooi plaatje te schieten.

Na ongeveer 20 minuten braaf wachten voel ik de drang om hen te vragen of ze het erg zouden vinden dat ik een foto neem van hét plekje waarvoor iedereen naar hier komt, maar dan wel zónder hun felgekleurde regenjassen en picknickdoek die het zicht verpesten. Ik heb echter geen zin in nodeloze discussies en besluit de omgeving een beetje te verkennen, weliswaar met een kleine dosis irritatie erbij, niet begrijpend hoe egoïstisch sommige mensen zich kunnen gedragen.

Er zijn twee paadjes die je verder kunt volgen. Het ene loopt rechtdoor naar het uiteinde van de klif achter de toren en dat is wat je moet kiezen om het wereldbekende uitzicht te krijgen. Het andere pad volgt de rots rechts van de toren. Het is een erg smal pad bovenop de kliffen en misschien niet meteen geschikt voor mensen met hoogtevrees, en zeker niet als de wind om je oren blaast, maar al bij al zeker haalbaar voor de meeste mensen. Ook vanaf dit pad zie je landschappen die je nooit meer zult vergeten.

Felle windstoten en dus geen ‘Instagram’ view voor ons 🙁

We hebben een dik uur doorgebracht rond de vuurtoren in de hoop dat de windkracht wat zou afnemen zodat we toch naar het iconische uitzichtpunt zouden kunnen afzakken, maar helaas zat het er niet in. Toch een poging wagen zou, zeker met een kind erbij, ronduit niet te verantwoorden zijn. De onverwacht opduikende rukwinden zijn gewoon levensgevaarlijk op dat terrein.

Gelukkig zijn de gezellige picknickers na iets meer dan een uur toch vertrokken en kregen we uiteindelijk de kans om de Kallur vuurtoren van dichterbij te verkennen en te fotograferen…

Routedetails en GPX track