Roadtrip Schotland: Lost Valley (Coire Gabhail) wandeling

Veel wandelaars lijken het er over eens te zijn dat de tocht naar Lost Valley (of Hidden Valley) één van de mooiste wandelingen in de hele regio rond Glencoe is. De Three Sisters (Aonach Dubh, Beinn Fhada en Gearr Aonach) maken deel uit van het bergmassief Bidean nam Bian, dat tot 1.150 m uit het landschap omhoog rijst. Beinn Fhada en Gearr Aonach zijn van elkaar gescheiden door een vallei genaamd Coire Gabhail (Lost Valley of Hidden Valley). Deze idyllische vallei wordt aan het zicht onttrokken door een aardverschuiving die de ingang blokkeerde. Hieronder volgt een verslag van deze prachtige wandeling van 5,2 km.

  • Wandeltijd (excl. rust): 2 uur
  • Zwaarte: Gemiddeld

Coire Gabhail, wat is dat ?

Verborgen tussen de Three Sisters (Beinn Fhada, Gearr Aonach en Aonach Dubh) in Glencoe ligt een geheimzinnige vallei die bekendstaat als de Lost Valley (Coire Gabhail in het Gaelic). Deze verborgen plek heeft niet alleen een rijke geschiedenis als schuilplaats van de MacDonald-clan, maar ook een mystieke aantrekkingskracht die perfect past bij de ruige landschappen van de Schotse Hooglanden. Je kan je amper voorstellen dat zich hier in 1692 een bloederige veldslag heeft afgespeeld tussen de MacDonald-clan en de Britse regeringstroepen waarbij zo’n 30 leden van de clan het leven lieten. Clanleden gebruikten de vallei om hun (gestolen) vee te verbergen. Deze werd uit het zicht onttrokken door een aardverschuiving die de ingang blokkeerde.

De wandeling naar de Lost Valley is een avontuurlijke tocht langs grillige rotsen, een kolkende rivier, door bossen, en eindigt in een verstilde, groene vallei die haast onwerkelijk aanvoelt. Het is een zeer gevarieerde, matig tot uitdagende route die voor iedereen met een degelijke conditie goed haalbaar is. Er zijn geen technisch moeilijke stukken te overbruggen maar hier en daar wordt het wel eens pittig door enkele hoogteverschillen en een paar steile, gladde rotsen die je moet over klauteren. Wandelstokken kunnen hier wel degelijk hun nut bewijzen.

Ook kinderen met al wat stapervaring zullen hier hun hartje kunnen ophalen want aan spannende uitdagingen geen gebrek hier. Zeker de oversteek van het riviertje en het rotsklimmen zullen ze fantastisch vinden. Maar je houdt ze best dicht in de buurt want in dit ruwe terrein is het gevaar op uitglijden en valpartijen niet uit te sluiten.

Het eindpunt, de verborgen vallei, bevindt zich tussen Beinn Fhada en Gearr Aonach, de eerste twee pieken van de Three Sisters, gezien van links naar rechts.

Hoe geraak je er ?

Het startpunt van de route ligt gewoon pal langs de A82. Er zijn twee mogelijke parkeerplaatsen op korte afstand van elkaar maar wees je er bewust van dat deze niet heel groot zijn en dus vaak volzet. De eerste die je tegen komt als je richting Glencoe rijdt is de Three Sisters car park. Veel passanten stoppen hier heel kort om een paar foto’s te maken van The Tree Sisters, wellicht het meest gefotografeerde herkenningspunt in Glencoe. Omdat deze vol stond parkeerde ik op de tweede parking iets verder. Dat is dan de Hidden Valley car park die aanzienlijk kleiner is.

Verloop van de wandeling

Meteen na het verlaten van de parking komen we op een vrij vlak pad terecht dat we ongeveer 1 kilometer volgen. Het pad buigt langzaam af naar rechts in de richting van de Three Sisters. 20 minuten later dalen we af langs een metalen trap die ons naar de rivier Coe leidt. Die steken we over langs een houten bruggetje waarna we meteen de eerste confrontatie mogen aangaan, een steile klim van 22% over erg rotsig terrein. Gelukkig is het landschap zo mooi dat de vermoeide ledematen snel vergeten worden. Er zijn hier en daar ook stalen kabels aangebracht die moeten helpen om je evenwicht te bewaren waar het nodig moest zijn.

Het pad volgt de kolkende stroom Allt Coire Gabhail tot aan de vallei. We wandelen eerst door een Berkenbos om daarna (afhankelijk van de tijd van het jaar) in een weelderig groen landschap te belanden. In ons geval was het nog maar april en was het eerder een geel/oranje landschap.

Na twee kilometer stappen bereiken we de plek waar de rivier moet overgestoken worden. Dat kan over zogeheten ‘stepping stones’ maar tijdens dagen met veel regenval kunnen deze stenen door een hoog waterpeil wel eens onder water liggen waardoor je mogelijk je schoenen moet uittrekken. Door de onuitputtelijke stroom wandelaars die hier het hele jaar door naartoe trekken zijn de rotsen zodanig afgesleten dat ze gevaarlijk glad kunnen worden.

Er zijn eigenlijk twee locaties waar de rivier overgestoken kan worden. Er is er nog eentje een stukje verderop waar de rivier smaller is, maar om er te geraken moet je een steile en gladde rotswand zien over te geraken en dat vereist een pittige klim. De beste locatie ligt op het punt waar de rivier door een relatief vlakke oppervlakte stroomt.
Het is wel even opletten hier want het oversteekpunt kan vrij gemakkelijk gemist worden. Ook wij stapten er eerst nietsvermoedend voorbij en moesten terugkeren toen we vaststelden dat er wel erg moeilijke rotspartijen voor ons lagen.

Amper een half uurtje later verschijnt de schilderachtige Lost Valley in al zijn glorie voor onze ogen. De sfeer wordt nog wat dramatischer door een laaghangend grijs wolkendek tussen de met sneeuw bedekte pieken.
Ik vraag me in stilte af hoe leden van de clan MacDonald hun vee destijds tot hier hebben gekregen.

Het is uiteraard mogelijk om de vallei te doorkruisen en de wandeling zo lang te maken als je zelf wil. Er zijn mogelijkheden zat om hier prachtige hiking routes uit te stippelen. Zo zou je verder kunnen stappen naar de Stob Coire Sgreamhach, een piek van 1.072 m. Deze ligt 3,3 km verder maar je moet er wel meer dan 750 extra hoogtemeters voor over hebben.

We blijven een klein uurtje in deze verbluffende omgeving rondhangen en maken dan rechtsomkeer om via dezelfde route weer naar de parking te stappen.
Er volgt een erg pittige afdaling van een dik half uur, hier en daar tot maar liefst 27%. Ik heb het er best wel moeilijk mee want mijn knieën protesteren met felle steken. Bij het vertrek overwoog ik nog even of ik mijn wandelstokken wel of niet zou meenemen. Het was immers ‘maar’ een tochtje van 5 km. Ik prijs me gelukkig dat ik ze mee had. Heb je gevoelige knieën, dan moet je er niet aan twijfelen. Meenemen die stokken!

Net voor we weer het vlakke pad naar de parking bereiken krijgen we toch nog de kans om een wilde zilvergrijze berggeit te zien grazen. Een mooie afsluiter van een prachtige wandeling.

Routegegevens bekijken / downloaden

Hoogtepunten van deze roadtrip

Omwille van de leesbaarheid werd dit verslag opgesplitst in verschillende trajecten, met daarin alle respectievelijke hoogtepunten.
Trajectverslagen komen er geleidelijk aan. Stay tuned…