Het provinciaal domein Zilvermeer in Mol is bij velen gekend, maar als je niet zo van zonnebaden en stranddrukte houdt dan kan je in de regio ook heerlijke wandelingen maken. Deze tocht van 10 km loopt langs de oever van het kanaalmeer naar de historische Baileybrug en leidt je verder het natuurreservaat De Maat in en langs de Molse Meren. Loofbossen, vennetjes, heide, moeras, meren, … , je komt het allemaal tegen.

Het kanaalmeer en het jachthaventje

De wandeling start dus op de parking van het Zilvermeer, langs de Zilvermeerlaan waar we eerst de oever van het kanaalmeer volgen. Al meteen na de start passeer je het gezellige jachthaventje Port Aventura waar je voor of na de wandeling in het havencafé terecht kunt voor een hapje en/of drankje. Het is trouwens een uitstekende locatie om vanop het terras te genieten van een fantastische zonsondergang over het meer.
In de zomermaanden juli en augustus zijn ze dagelijks geopend tussen 11 u en zonsondergang.
De overige maanden van het jaar zijn ze gesloten op donderdag en vrijdag.

Voormalig kasteeldomein De Maat

We volgen de oever van het kanaalmeer over een afstand van ongeveer twee kilometer en buigen dan af naar rechts om de Postelsesteenweg (N136) over te steken. Aan de overzijde bevindt zich namelijk de ingang van het voormalig kasteeldomein De Maat, ooit eigendom van baron Van Eetvelde.
Het kasteel werd gebouwd in 1910 maar helaas weer gesloopt na de Tweede Wereldoorlog waarna het domein uitgroeide tot een natuurreservaat.

Momenteel blijven er enkel nog wat bijgebouwen over en het domein zelf wordt nu gebruikt voor jeugdkampen.

Aangezien het domein tijdens onze wandeling ingepalmd is door jeugdgroepen haasten we ons er doorheen om enkele honderden meters verder weer op de Postelsesteenweg uit te komen, vlak bij de bekende Baileybrug.

De Baileybrug

De dubbele Baileybrug ligt over het Kempisch kanaal (Bocholt/Herentals). De naam is niet uniek voor deze brug. Een Baileybrug is namelijk een brugtype dat in 1940 ontworpen werd door de Brit Donald Bailey voor militaire toepassingen met het oog op WOII. De constructie bestaat uit enkele vooraf gebouwde segmenten en is dus ontworpen om zeer snel opgebouwd te kunnen worden. De brug werd in 1943 voor eerst gebruikt in Italië en ging daarna ook in productie in Groot-Brittannië en de Verenigde Staten.

De brug in Mol die hier voor onze neus ligt, bevindt zich nog in bijna originele staat.
Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog werd de originele brug die hier lag opgeblazen. Tijdens de bevrijding van ons land werd ze dan uiteindelijk vervangen door deze militaire noodbrug.
Tot op heden is ze nog steeds sterk genoeg om er verkeer op toe te laten. Het verkeer wordt er beurtelings geregeld door verkeerslichten.

Natuurreservaat De Maat

Vlak voor de brug verlaten we de grote baan en slaan rechts af een wandelpadje in. Via scheepsluis nummer 3 wandelen we verder langs de rand van het natuurreservaat De Maat. Ik hoef natuurlijk niet uit te leggen dat je dit gebied enkel mag betreden via de daartoe bestemde wandelpaden. De kern van het reservaat is omwille van het delicate karakter niet publiek toegankelijk.

In WOII werd in het gebied ‘spriet’ gewonnen, een soort bruinkool waarmee huizen verwarmd werden. Wat je hier aantreft zijn restanten van deze sprietputten, heide, loofbossen, moerassen, zandputten en vennen.
Het gebied is 256 ha groot.

De Put van Rauw

Na dik 4,5 km wandelen komen we langs de oever van een kwartszandgroeve een oude hoogspanningscabine tegen. In eerste instantie niets speciaals dachten we, maar toen merkten we een infobord op waarop te lezen stond dat het gebouw nu bewoond wordt door een familie kerkuilen. Mooi om te zien dat dergelijke oude constructies hier en daar ingezet worden voor onze unieke natuur.

Het landschap wordt alleen maar mooier. We bereiken het meest oostelijke punt van de wandeling en buigen af naar rechts richting de Put van Rauw, één van de vele Molse meren en plassen die in de loop der jaren ontstonden door de ontginning van spriet, turf en – natuurlijk niet te vergeten – het kwarts (voor het bekende witte zand) door het bedrijf Sibelco,
We passeren ’t Kristallijn, een socio-cultureel initiatief van Sibelco voor de integratie van cultuur en natuur. Hier worden regelmatig natuurvriendelijke tentoonstellingen en evenementen georganiseerd.

Met de Put van Rauw aan onze linkerzijde en nog een andere plas rechts wanen we ons opeens in een Zweeds landschap. Witte berken en andere weelderig groene vegetatie maken het hier idyllisch mooi en rustig. Aan de oevers zien we de witte zandbodem doorheen het kraakheldere water. Het nodigt uit om er in te duiken maar dat is er streng verboden want de putten zijn erg diep en koud en verraderlijke onderstromen maken het nog extra gevaarlijk. Niet doen dus!

Het Zweeds gevoel zet zich verder als we een naaldbos doorkruisen. Schaduw en geuren van dennennaalden, het doet eens deugd op warme zomerse dagen. Het bos ligt tussen twee meren in gesandwiched en het duurt dan ook niet lang voor we ons weer aan de noordelijke oever van de Put van Rauw bevinden. Die volgen we nog een dikke kilometer verder.

Niet veel later steken we opnieuw de Postelsesteenweg over en keren via dezelfde oever langs het kanaalmeer terug naar de parking.

Routedetails en GPX track