Vandaag trekken we voor onze vijfde etappe verder naar Kyang (3.840 m), een wandeling die amper vier uurtjes zou duren. Het belooft wel een stevige kuitenbijter te worden want er komen weer steile klimpartijen aan.

Dag 5 : Meta – Kyang

De ochtend ziet er weer stralend uit en we genieten van een fenomenaal uitzicht op de witte bergmassieven rond ons. Het nieuwe rode klooster van Nar Phedi ligt in het zonnetje te glinsteren aan de overzijde van de vallei. Het is een bestemming die we pas binnen enkele dagen zullen bereiken als we vanuit Phu naar Nar trekken.

Jhunum nederzetting

Het eerste deel van het pad is niet zo zwaar en we genieten er volop van. Een uurtje later splitst het pad zich in twee, links naar Nar en rechtdoor naar Phu. Verderop ligt een kleine nederzetting van geitenhoeders en krijgen we een beetje lokale activiteit te zien in de buurt van de spelende kinderen. Als het pad ons daarna steil bergop leidt is het even gedaan met het plezier tot we een uurtje later nog eens mogen uitblazen in Jhunum, een verlaten oord op 3.640 m.

Onze gids wijst ons opeens een kudde Blue sheep aan. Onze westerse ogen hebben de grootste moeite om de dieren op te merken. Ik tel er een tiental. Hun grauwe kleur zorgt voor een perfecte camouflage tegen het dorre gras. Waar de naam Blue sheep vandaan komt is me een raadsel. Het zijn prachtige dieren en dankzij mijn 300mm zoom kan ik ze wat beter volgen.

Chyakhu nederzetting

Temidden van ruige rotsen en veel stof arriveren we rond 10u30 in Chyakhu (3.735 m), een winternederzetting die er nu helemaal verlaten bij ligt. Het fluiten van de wind creëert een speciale sfeer als we het spookdorpje binnenwandelen. De enige kleur die hier te zien is komt van de vlaggetjes die hier en daar op de daken wapperen. Ik krijg maar niet genoeg van deze zeer bijzondere en doodse locatie en mijn kameraden zijn al een heel eind verder gelopen terwijl ik nog volop met m’n camera in de weer ben.

De wind komt echter opeens zeer fel opzetten en ik moet letterlijk vluchten, weg van de opvliegende zandkorreltjes. Het lopen gaat me opeens niet zo goed meer en ik moet tot mijn ontzetting vaststellen dat er zich kleine blaartjes beginnen te vormen onder mijn tenen. Het voortdurend klimmen en dalen begint zijn tol te eisen.

Kyang (3.840 m)

Tegen de middag bereiken we het hoogste punt van de dag, net geen 4.000 m en niet veel later zien we Kyang in de verte onder ons opdoemen. Nog eventjes afdalen en dan kunnen we onze tenten opstellen in het alweer prachtig gelegen kamp.

In de vroege namiddag komen alweer de wolken opzetten en tegen 16 uur valt er zelfs een beetje sneeuw. De vrieskou begint ‘s avonds zijn tol te eisen en dwingt ons al vroeg in de warme slaapzak te kruipen. De duisternis valt overigens al heel vroeg en veel valt er na het avondeten toch niet meer te beleven in het kamp.

Omdat we ondertussen gestart zijn met de inname van Diamox (waterafdrijvend middel ter preventie van de hoogteziekte) worden de plasbeurten talrijker. Als het buiten veel te koud is kan een plastic plasfles heel aangenaam zijn. Ik blijf echter zeer voorzichtig met de Diamox en beperk me tot een half tabletje. Een gans tablet zou een hele resem plasbeurten tot gevolg kunnen hebben en één plasfles van een liter zou dan niet volstaan om de nacht door te geraken.
Een grote boodschap daarentegen, da’s een ander verhaal. Er is nog geen toilettent opgezet zodat we in de natuur op zoek moeten gaan naar een geschikt plekje tussen de struiken. Dat is niet altijd even prettig bij temperaturen onder nul terwijl de sneeuw op je neer dwarrelt.