Phu en Nar trek: Kathmandu tot Dharapani
Vandaag starten we met onze trektocht. In dit deel beschrijf ik de eerste twee etappes, van Kathmandu tot Chamje en van Chamje tot Dharapani. We zullen een groot stuk van het bekende Annapurna Circuit afleggen alvorens we afwijken naar de Phu en Nar valleien.
Dag 1 : Kathmandu – Chamje
De onverbiddelijke klok wekt ons om 5u50. Slechts half uitgeslapen strompel ik uit bed. Een bende luidruchtige Chinezen zette het hotel al voor 4 uur deze nacht op stelten. Het geschuifel met de bagage, het gekletter van de deuren en het geroep dringt zelfs door tot de kamers op de bovenste verdiepingen van ons Holy Himalaya hotel. De stenen vloer en de kale muren van de ruime receptie versterken de geluiden des te meer.
Om 6u30 zijn we klaar voor het ontbijt. Het restaurant van het hotel is gezellig ingericht en aan het buffet is er voldoende keuze aan internationale en lokale gerechten.
Het busje staat al klaar
Op klokslag zeven staan onze gids Nawang en zijn team al klaar om ons op te pikken voor het grote moment. Onze duffels en rugzakken worden door een paar teamleden met het grootste gemak over de schouders gegooid en meteen zijn ze weg naar de klaarstaande minibus. Die zit helemaal volgestouwd met bagage en het voltallige team dat uit 13 leden bestaat, ons niet meegerekend.
De slechte wegen stellen onze gewrichten al meteen op de proef en dat zal de eerstvolgende 5 uren niet meteen veranderen. Het is vrij stil in de bus en bijna iedereen zit ondanks het gewiebel van de bus te knikkebollen van de slaap.
Omstreeks 12u45 arriveren we in Besisahar voor de lunch. We zijn hier niet de enige buitenlanders en we realiseren ons snel dat dit eveneens de vertrekplaats is van de populairste en meest platgelopen trekkingroute in Nepal, het Annapurna Circuit. Het is echter onze bedoeling om het Circuit zoveel mogelijk te vermijden en ons meer de concentreren op de minder bezochte en zwaardere routes zoals de Nar en Phu valleien en de Tilicho route. We laten ons daarom zo ver als mogelijk transporteren en dat is op dit ogenblik Chamje.
Met de jeep verder naar Chamje
Voor het laatste en zeer moeilijk berijdbaar traject moeten we rond 13u45 overstappen in jeeps. De weergoden zijn ons deze namiddag niet gunstig gezind. Het begint te regenen en later komt er zelfs een stevig onweer opzetten wat gelukkig maar van korte duur is. De weg is op sommige plaatsen angstaanjagend slecht en de jeeps krijgen het zeer hard te verduren. Het duurt niet lang voor een stuk van de vering het begeeft.
Dankzij de hulp van bereidwillige bestuurders van andere passerende jeeps kan het defect binnen de 45 minuten hersteld worden en kunnen we weer verder.
Het eerste kamp in Chamje
Omstreeks 17u15 belanden we zonder kleerscheuren in Chamje (1.390 m) waar we kunnen overnachten in het ‘Tibet Lhasa’ hotel. Hier begint morgenvroeg de èchte trekking en laten we het gemotoriseerd transport voor enkele weken achter ons. Het valt ons op dat de cultuur en de mensen stilaan meer en meer Tibetaanse invloeden tonen.
We dineren samen met Nawang, onze gids, en krijgen heerlijke soep, pasta met verse groenten en tempura voorgeschoteld. Uiteraard sluiten we af met een frisse pint Ghorka bier. Op deze geringe hoogte kan het nog. Voor een fles van 650ml betalen we doorgaans tussen de 300 en de 350 Rp.
De laatste uurtjes van deze grijze dag vliegen snel voorbij met het zo gebruiksvriendelijk mogelijk indelen van onze duffels en rugzakken.
Dag 2 : Chamje – Tal – Dharapani
De ochtend kondigt zich in volle glorie aan met een prachtige blauwe lucht. Vol goede moed en optimisme zetten we ons om 6 uur aan tafel voor het ontbijt en niet veel later staan we gepakt en gezakt klaar op straat, de wandelstokken in de aanslag.
Het voelt een beetje vreemd en onwennig aan … heb ik alles wel goed ingepakt ? Niks vergeten ? Onze grote duffelzakken zijn al weg met de dragers.
Het eerste deel van de tocht verloopt zeer ontspannen en aangenaam zonder al te veel inspanning. Amper 10 minuten na het vertrek staan we voor een metalen hangbrug en moeten we oversteken naar de overzijde van de Marsyangdi rivier om verder te trekken langs de oostelijke oever. We volgen een prachtige, ruige vallei waar we hier en daar kleine nederzettingen tegenkomen, opgezet door groepjes die naar verluid vanuit Tibet zijn gemigreerd. Dit is overigens te merken aan hun levensstijl en kleding.
Na het oversteken van een metalen hangbrug bevinden we ons in het Manang district en volgen we een tweetal steile passages naar het dorpje Tal waar we omstreeks 10u30 arriveren.
Lunch in Tal
Tal ligt op ongeveer 8,5 km verwijderd van Chamje en ligt op een hoogte van 1.675 m. Het is 21° C in de schaduw.
We nemen onze lunch in een prachtige rustgevende tuin bij een lokaal restaurant en krijgen dit keer fritjes, hamburgers, groenten en fruit voorgeschoteld.
Het trekkingmenu is duidelijk aangepast aan de Westerse monden, wellicht om er zeker van te zijn dat we geen energie tekort zullen komen. Boven de bergen cirkelen roofvogels waaronder gieren en arenden.
Tal is een leuk dorpje met enkele eenvoudige faciliteiten zoals een politie checkpost, een ACAP (Annapurna Conservation Area Project) drinkwaterstation en een paar goede lodges.
Vermits we ons nog altijd op het eerste deel van het Annapurna Circuit bevinden is er geen gebrek aan winkeltjes en lodges. Morgen zullen we in Koto belanden waar aan het tourist checkpoint het pad in twee splitst. Daar zullen we eindelijk de drukke route kunnen verlaten om verder te trekken naar de Phu en Nar valleien.
Langs de Marsyangdi rivier naar Dharapani
Om 12u30 starten we met het tweede deel van de trekking naar Dharapani. We blijven de Marsyangdi volgen die duidelijk wilder wordt. Het landschap wordt ook ruiger en heftiger met indrukwekkende kliffen, talloze watervallen en restanten van aardverschuivingen. Oostwaarts kan je soms de Manaslu (8.156 m) zien liggen.
Via Karte bereiken we in de namiddag eerst lower en dan upper Dharapani. Voor de eerste keer worden de tenten opgesteld. Het kamp ligt op 1.940m hoogte.
Vanuit Dharapani leidt een andere route via de Larkya La naar de Manaslu Conservation Area waarvoor een afzonderlijke permit vereist is. Deze wordt in principe enkel toegestaan aan groepen indien geleid door een trekkingbureau.
Routegegevens
Hoogteprofiel (Garmin GPSmap)
Kamperen op het Annapurna Circuit ? Misschien toch geen goed idee …
Het opstellen van een tentenkamp op het toeristische Circuit verloopt vaak in eigenaardige omstandigheden. Overal waar je komt zijn er immers talloze lodges beschikbaar. De keukenploeg kiest altijd een locatie uit waar ze een eenvoudige barak ter beschikking hebben om in te koken. In veel gevallen is dat gewoon de achtertuin van een lodge zodat we de toiletten en douches met de andere gasten delen. Het was van in het begin onze beslissing om voor tenten te gaan omdat we hierdoor meer pricacy dachten te hebben en meer konden genieten van de natuur om ons heen.
Dat bleek echter helaas niet altijd het geval te zijn. Sommige lodge-eigenaars bekijken kampeerders vanuit de hoogte en af en toe dumpt men je op een stuk stoffige grond waar ook het vee rondwandelt. Ik hoef er verder geen tekening bij te maken hoe we er dan bij liggen.
Als we onze gids vragen of we niet gewoon op een mooie weide of in een bos buiten de bebouwde kernen kunnen kamperen is het antwoord volmondig nee. Dit zou niet toegelaten worden door de overheid.
Af en toe toch een lodge?
In de gevallen dat we op zo’n slechte locatie dreigen terecht te komen verkiezen we daarom buiten onze wil om toch om een gewone kamer in de lodge te nemen. De kosten hiervoor zijn natuurlijk niet inbegrepen in de prijs die aan GST werd betaald omdat we een volwaardige tententrekking hadden ingepland. Om het nog een beetje erger te maken worden ons véél hogere tarieven aangerekend dan normaal het geval zou zijn. De reden hiervoor ligt ook weer voor de hand. Vermits wij over een eigen keukenploeg beschikken en eigen proviand meedragen maakt onze ploeg gebruik van de accomodatie van de lodge. De lodge beschouwt dit als een verlies van inkomsten en wil dit compenseren door stevige kamerprijzen aan te rekenen. Die zijn soms buiten alle proporties getrokken en veroorzaken vaak heftige discussies tussen ons en de eigenaars. We moeten bijna op de blote knieën beloven dat we nog een hapje en een drankje zullen nuttigen in de lodge om enige prijsvermindering te krijgen.
Conclusie : kamperen op het Annapurna Circuit is een delicate onderneming en kost je wellicht extra centen. Het biedt je zeker géén garantie op de mooiste plekjes. Rust en privacy horen er ook niet bij. Ga toch maar voor lodging.
Meer uit Azië…
Phu en Nar trek: Ledar tot Thorong High Camp
Trekking in de verborgen valleien van Phu en Nar
Genieten in het kwadraat : de Yangtze river cruise
Lijiang en Dali in beeld
Op zoek naar het zen-gevoel in het oude Tongli
Maleisisch Borneo: Kota Kinabalu en Kota Belud (4)