Vanuit Ngawal start in een heuse kerstsfeer de elfde etappe waarin we opnieuw het Annapurna Circuit gaan volgen. De tocht brengt ons naar Manang waar veel trekkers een paar dagen verblijven om te acclimatiseren voor de oversteek van de Thorung La.  Er zijn bars, restaurantjes en winkeltjes en de sfeer is een pak toeristischer dan wat we tot nu toe gewoon zijn. De twaalfde etappe eindigt in Ledar, op twee dagen stappen van de Thorung La. 

Dag 11: Ngawal – Manang

We kozen er opnieuw voor om elk afzonderlijk een dubbele kamer te nemen zodat we gegarandeerd een rustige nacht zouden beleven en het bleek daadwerkelijk ook zo te zijn.  Ik heb geslapen als een marmot en voel me deze ochtend helemaal opgekikkerd.

Wanneer ik de deur van mijn kamer open om naar buiten te kijken blijf ik even versteld staan… Ik verbaas me over het prachtige witte landschap. Deze nacht is er bijzonder veel sneeuw gevallen voor deze tijd van het jaar. Het lijkt wel een plaatje uit een kerstfilm, zo oogverblindend mooi is het.
Met een beetje tegenzin start ik om 8u20 de hike naar Manang. Ik kijk er niet meteen naar uit om het druk bezochte Annapurna Circuit af te wandelen, maar van zodra we Ngawal verlaten komen we in zo’n fascinerend landschap terecht dat mijn dipje als sneeuw voor de zon verdwijnt.

De wandeling verloopt zeer ontspannen en is dit keer helemaal niet zwaar. We lopen langs zwaar geërodeerde, besneeuwde berglandschappen en doorheen bescheiden frisgroene naaldbosjes die bedekt zijn met een laagje sneeuw. Het stralende weer en de helderblauwe lucht doen ons enthousiasme alleen maar toenemen. We wanen ons soms in de Alpen tussen Kerst en Nieuwjaar en nemen onze tijd voor rust en foto’s. Aan onze rechterzijde ligt de bergketen gevormd door Chulu, Pisang Peak en Kang La. Het is bijna niet voor te stellen dat we van daaruit zijn neergedaald.

De 800 jaar oude Braga Gompa

Rond 11 uur belanden we in het sympathieke Braga (3.450 m), waar we een kort bezoekje brengen aan het 800 jaar oude klooster. Zoals in veel bergkloosters sta je soms voor een gesloten deur en moet je eerst op zoek naar de monnik met de sleutel, maar het is de moeite van het proberen en het wachten waard. De lokale bevolking kan helpen bij de zoektocht. Vraag eerst wat rond alvorens je de vele trappen naar de ingang gaat beklimmen.

Braga ligt amper een uurtje verwijderd van Manang en hoe verder we vorderen hoe meer trekkers ons pad delen. Het wordt stilaan duidelijk dat het afgelopen is met het isolement en de serene rust om ons heen.

Manang : acclimatiseren voor de Thorung La

We zijn niet meteen onder de indruk van Manang, een stoffig oord met één straat vol met winkels, lodges en restaurantjes. Groepen motorrijders showen graag hun machines en verpesten soms de sfeer want de weg is niet verhard. Nog niet gesproken over het lawaai dat ze produceren werpen ze ook flink wat stof omhoog.  Manang biedt je wel zeer mooie uitzichten op de Annapurna range, Gangapurna, Tilicho, enz…Bijna alles is er te vinden en ik heb soms het gevoel dat hier nog de hippiesfeer van weleer heerst.

Normaal gezien zouden we in Manang gaan kamperen op een plek naast het Moonlight Hotel, maar van zodra we het plekje te zien krijgen veranderen we eensgezind van mening. Er is geen gras te bespeuren, maar integendeel alleen maar zand, stenen en véél stof. Bovendien zouden we de locatie moeten delen met het plaatselijk vee. Vermits niemand van ons dat zag zitten besluiten we om onze intrek te namen in het hotel à 500 Rp per kamer (double).

Echt genieten is het dus niet in Manang. Het is een nuttig dorpje om je van een paar extra behoeften te voorzien zoals tools, medicijnen, voeding, telefonie, maar een idyllisch oord kan ik het niet direct noemen, ondanks de spectaculaire ligging langs de Marshyangdi rivier met uitzicht op de machtige Annapurna III (7.555 m) en de Gangapurna (7.455 m).
De meeste trekkers verzamelen hier om een paar dagen te acclimatiseren en krachten op te doen voor de oversteek van de Thorung La.

Gangapurnameer en -gletsjer

Mits wat studiewerk en als je wat tijd over hebt kan je vanuit Manang heel mooie wandelingen uitstippelen. Onze gids adviseert ons om een klein uitstapje te maken naar het Gangapurnameer van waaruit je een blik gegund wordt op de Gangapurna gletsjer.

Meer dan twee uurtjes heb je er niet voor nodig. Wil je de gletsjer goed zien liggen en ook nog vanuit de hoogte een prachtig uitzicht op het smaragdgroene meer krijgen dan kan je naar een heuveltop trekken. De totale afstand weg en weer bedraagt 4 kilometer en je moet stevig klimmen (ongeveer 660 meter). Het startpunt ligt vlak bij de hoofdstraat in Manang.

De klim is best wel aan de zware kant maar de views maken alles ruimschoots goed. Het luchtruim boven onze hoofden blijkt ook nog eens gebruikt te worden door een aantal flinke gieren die voortdurend cirkels draaien. Met wat geluk scheert zo’n vogel op amper enkele meters boven je hoofd voorbij. Met een goede telelens kan je prachtige foto’s maken van de dieren. Na de afdaling rusten we even uit aan de oevers van het meer.
Deze korte uitstap is zeker de moeite waard!

Na onze theepauze in het hotel ga ik op zoek naar een internetbar want tot mijn grote frustratie laat Ncell het ook hier in Manang afweten. Er zijn hier en daar langs de weg locaties te vinden waar men beweert over internet te beschikken. Dit neem je best met een korrel zout. Test eerst de verbinding uit vooraleer men de minutenteller in gang zet. Zo voorkom je zware discussies nadien. Een internetconnectie is overal overdreven duur, maar vooral onbetrouwbaar en ellendig traag. Doorgaans rekent men 900 Rp per uur toegang.
Telefoneren kost 100 Rp per minuut en in tegenstelling tot het internet biedt dit een degelijke kwaliteit.
Voor het opladen van batterijen wordt je overal 50 Rp per uur aangerekend, ook in de hotels.

Dag 12: Manang – Ledar

De mensen zijn niet zo vriendelijk en spontaan meer als we elders hebben gezien en bovendien gaan de prijzen fors de hoogte in. Niet geheel onverwacht natuurlijk vermits we vanaf hier weer op het toeristisch meest uitgebuite pad in gans Nepal zijn terechtgekomen, het Annapurna Circuit.
Toegegeven, we zijn verwend geraakt de voorbije dagen. Als je, weg van het toerisme, een tijdje rondgetrokken hebt in geïsoleerd gebied, prachtige mensen hebt ontmoet en adembenemende dorpjes bezocht dan kom je bevooroordeeld en kritisch weer terug in de ‘bewoonde wereld’ op een route die miljoenen je al voordeden. Het is weliswaar een genoegen om een kopje verse Lavazza koffie te slurpen en een telefoontoestel in je hand te houden waarmee je het thuisfront kunt geruststellen.

Geen acclimatisatie meer nodig

We hebben onze eerste nacht zonder sneeuw achter de rug en het zonnetje is helemaal van de partij. De meeste trekkers blijven twee of drie nachten in Manang om te acclimatiseren met het oog op de oversteek van de hoogste pas ter wereld, de Thorung La (5.416 m). Vermits wij reeds goed aan de hoogte aangepast zijn en we ons nog altijd fit en gezond voelen trekken we vandaag alweer verder, via Yak Kharka naar Ledar, ongeveer 660 meter hoger.

Er zijn veel trekkers onderweg en dat is even wennen voor ons. De route naar Yak Kharka is bijzonder mooi en kort na ons vertrek passeren we de splitsing naar Tilicho Lake, onze initieel geplande bestemming. Het doet pijn om dit letterlijk en figuurlijk links te laten liggen maar het gevaar ligt er op de loer en we willen geen domme risico’s nemen.

Onderweg spotten we nog een kudde Blue Sheep op een heuveltop en ook de gieren zijn weer van de partij. De tocht is niet zo zwaar en amper drie uurtjes later arriveren we reeds in Yak Kharka (4.000 m) waar we onze lunch voorgeschoteld krijgen (chocolade croissant met witte bonen, worteltjes en sardines !).  Een uur later en 200 meter hoger bereiken we onze eindbestemming voor vandaag, Ledar (ook Letdar). We bevinden ons nu op twee dagen van de Thorung La.

Ledar

Het dorpje Ledar (of Letdar) is een onooglijk kleine nederzetting met 2 of 3 zeer primitieve lodges. We wandelen door tot we aan het uiteinde van het dorp terechtkomen bij Jimy’s Lodge. Deze heeft een mooi en rustig kampeerterrein en is zeer goedkoop. Ondanks het zeer primitieve karakter van de lodge is het er ‘s avonds zeer gezellig vertoeven bij het vuur, aangestoken met Yak uitwerpselen, en we mogen er bovendien ons avondmaal nuttigen.