De Karhunkierros, oftewel de Bear’s Trail, is de bekendste meerdaagse wandeltocht van Finland en een ware droom voor natuurliefhebbers. Deze 82 kilometer lange trektocht voert je door de ruige en ongerepte wildernis van het Oulanka Nationaal Park, langs adembenemende watervallen, diepe kloven en dichte bossen. In dit eerste verslag deel ik mijn praktische ervaringen, handige tips en alles wat je moet weten om je eigen tocht voor te bereiden. Het verslag van de trektocht zelf en bijhorende inspirerende foto’s vind je in deel 2 en 3.

Waarom de Karhunkierros trail?

Het idee om eens een meerdaagse solotrektocht met rugzak en tent te lopen in Finland stond al heel lang op mijn bucketlist omdat dat land voor mij nog onbekend terrein was. De Karhunkierros (Bear’s Trail) is de populairste hike in Fins Lapland en redelijk ‘vriendelijk’ voor beginners omdat de goed onderhouden paden overal uitstekend gesignaleerd zijn met gele markeringen en het nergens ècht technisch wordt. Let wel, het is fysiek wel degelijk zwaar en uitdagend op sommige delen van de route maar gevaarlijk of moeilijk wordt het nergens. Slapen doe je in je tentje of in de alom aanwezige shelters of wildernishutten.

Je doorkruist een groot deel van het Oulanka Nationaal Park bij de poolcirkel en slechts op een boogscheut van de Russische grens.
Oneindige naaldwouden, berkenbossen, moerassen, idyllisch stromende riviertjes, watervallen, indrukwekkende stroomversnellingen, canyons, kliffen en wijdse uitzichten laten je mond openvallen van verbazing, elke dag opnieuw. Met wat geluk krijg je onderweg het gezelschap van rendieren en vogels die zich niks lijken aan te trekken van menselijke aanwezigheid.
De natuurbeleving is fenomenaal en laat je de lichamelijke kwellingen die je onherroepelijk moet ondergaan even vergeten. Daarom is het zo’n typische hike die je minstens één keer in je leven moet gedaan hebben. Echte stilte beleven, in ongerepte natuurgebieden en ver weg van de bewoonde wereld, is een gevoel dat velen onder ons zich helaas moeilijk kunnen voorstellen. Het doet iets met een mens.

De officiële route van 82 km begint in het piepkleine dorpje Hautajärvi en eindigt in het bekende ski-resort Ruka. Je wandelt dan van noord naar zuid.
Je kan het uiteraard ook omgekeerd doen maar dan start je met het zwaarste stuk waarbij je meteen al de Rukanturi fjell mag trotseren, een licht bergachtig skigebied tot 492 meter hoog. Het wandelpad gaat hier voortdurend op en neer met pittige kuitenbijters. De meesten wandelen van noord naar zuid omdat je lichaam dan voldoende tijd krijgt om zich aan te passen.

De volledige route is in principe al goed te doen in vier dagen als je een ervaren wandelaar bent. Houd er rekening mee dat je rugzak al snel 20 kg en meer kan wegen.
Je leest en hoort hier en daar ook verhalen van hikers die het geweldig vinden dat ze het nog sneller deden, in bvb. drie dagen. Dat is niet aan mij besteed. Ik vind het veel belangrijker om een langzaam tempo aan te houden en de natuurbeleving op de eerste plaats te zetten. Waarom er niet zo lang mogelijk van genieten? Het is geen race, toch? Je lichaam zal je er bovendien dankbaar voor zijn. Ik deed er uiteindelijk zeven dagen (98 km) over omdat ik er voor koos om het traject te combineren met een omweg naar de Ristikallio kliffen. Eén dag kreeg ik ook af te rekenen met zwaar onweer waardoor ik genoodzaakt was om de wandeling kort na de middag te staken en te overnachten in een daghut.

Moet je bang zijn voor beren op de ‘berenroute’ ?

‘Bear’s Trail’ of ‘Berenroute’ klinkt nogal dreigend, ik weet het. Je wil natuurlijk weten of je op de route daadwerkelijk beren tegen het lijf kunt lopen. Wel, daarin kan ik je geruststellen. De kans dat je op de Karhunkierros een beer ontmoet is quasi nihil. Waarom heet het dan ‘Bear’s Trail’ ? Dat is een goede vraag. Het heeft vooral een historische en symbolische betekenis. Beren spelen een belangrijke rol in de Finse mythologie en culturele tradities. Vooral de bruine beer wordt beschouwd als heilig en zijn geest ‘Otso’ wordt geëerd met rituelen en tradities. De beer staat symbool voor de kracht en schoonheid van de natuur.
De route loopt door gebieden waar beren vroeger overvloedig aanwezig waren. Dat is echter al lang niet meer het geval. Hoewel ze in Finland in meer afgelegen gebieden nog steeds voorkomen zijn ze erg schuw en vermijden contact met mensen.

Voorbereiding en organisatie

Beste periode

In principe is de Karhunkierros trail het ganse jaar door geopend. Ik zeg ‘in principe’ omdat er zich altijd omstandigheden kunnen voordoen die de trip te gevaarlijk maken. De grootste onvoorspelbare factor is het weer en de impact daarvan op de grote rivieren zoals de Oulanka. Je bevindt je hier in poolcirkelgebied en de winters zijn lang en hard. Echte hiking-freaks die heel goed weten waar ze aan beginnen en over degelijk materiaal beschikken zullen hier ook in de winter hun hartje kunnen ophalen, maar het echte seizoen begint eigenlijk eind mei en duurt tot eind september.
Ik startte mijn wandeling eind mei.

NUTS Ultra Trail Run
Elk jaar ergens in de laatste week van mei wordt de internationale NUTS Karhunkierros Ultra trail run georganiseerd. Dit driedaags evenement is zeer populair en trekt ongeveer 3.000 lopers aan. Ik hoef je niet uit te leggen dat je die periode best vermijdt als je van een rustige hike wil genieten.
Check de NUTS website om de juiste data van het evenement te raadplegen.

Als je zoveel mogelijk van rust en stilte wil genieten dan zou ik opteren voor eind mei en juni of eind augustus en september.
De Karhunkierros trekt veel hikers en je zal er zelden alleen rondlopen. Tijdens het wandelen zelf zal je niet veel last hebben van de drukte, maar je bent best voorbereid op het feit dat de hikers zich uiteindelijk op het eind van hun wandeldag verzamelen in en rond de hutten en kampgronden. Daar kan het wel eens erg druk zijn, vooral in de topmaanden juli en augustus.

Ook best wel aangenaam is het feit dat het vanaf juni niet meer donker wordt. Je moet dus nooit vrezen dat je je kampplek niet gaat halen voor de duisternis komt. Je wandelt zo lang je maar wil. Een zaklamp is niet nodig, maar als je moeilijk de slaap kunt vatten in lichte omstandigheden zorg dan best voor een oogmasker.

Fysieke voorbereiding

Vermits ik niet meer van de jongste ben en me bewust ben van de gevoelige plekjes van mijn lichaam wilde ik niet aan deze tocht beginnen zonder me vooraf degelijk voor te bereiden, zowel mentaal als fysiek. Ik heb me ondermeer verdiept in navigatietechnieken, kaartlezen, veiligheid, materiaalkeuzes, enz… Maar het was vooral de zwaar beladen rugzak die me zorgen baarde. Niet zo heel lang geleden was ik nog een gepassioneerde loper maar een opeenvolging van verschillende terugkerende blessures zoals achillespeesontstekingen en stekende knieën deden me definitief de overstap maken naar wandelen.

Een kinesist bezorgde me een uitstekend trainingsschema van zes weken waarmee ik enkels, knieën, been-, buik- en rugspieren aanzienlijk kon versterken. Ik begon met de trainingen zeven weken voor vertrek. De laatste week was een rustweek. Tussen de schema’s door deed ik enkele voorbereidende wandelingen om het gewicht van mijn rugzak te leren kennen en ook mijn materiaal fatsoenlijk te testen.
De impact van dergelijke trainingen op mijn lichaam bleken fenomenaal want ik bleef gespaard van pijnlijke blessures, maar daar zullen ook degelijk schoeisel en sokken ongetwijfeld mee voor gezorgd hebben.

Deze meerdaagse hike is voor iedereen met een normale fysieke conditie goed haalbaar. Twijfel je en ben je – zoals ik – bang om kwetsuren op te lopen, volg dan een fatsoenlijk trainingsschema en vraag raad aan je huisarts en/of kinesist. Onderschat het gewicht van een volgeladen rugzak niet. 20 kg of meer is niet abnormaal.

Materiaal- en kledijkeuze

Afhankelijk van de periode dat je de trail gaat bewandelen kan je te maken krijgen met pittige weersomstandigheden. Eind mei tot half juni is het niet abnormaal dat de temperatuur ‘s nachts nog richting het vriespunt duikt. En vanaf eind september beginnen winterse omstandigheden mee te spelen.

Zelfs al ben je een groot voorstander van hutovernachtingen, dan nog moet je er rekening mee houden dat ze – zeker in het hoogseizoen – snel kunnen vollopen. Je hebt dus maar beter ook een tent mee ‘just in case’.

De keuze van materialen en kledij zijn zeer persoonlijk en ik ga er daarom ook niet te diep op in. Houd er rekening mee dat je veel zult moeten meesleuren in je rugzak waardoor het gewicht kan oplopen tot 20 kg en zelfs meer, tenzij je een ultralight-wandelaar bent en daarvoor het nodige budget wil spenderen. Dergelijke ultralichtgewicht tenten en rugzakken zijn erg duur en mogelijk lever je in op comfort. Dat bepaalt iedereen voor zichzelf. Het is zeer belangrijk dat je je materiaal goed kent en dus vooraf zeer goed uittest om te zien wat voor jou werkt en wat niet. Zo ook de keuze tussen klassieke wandelschoenen of de lichtere trailrunners. Deze laatste zijn voor mij onvoldoende voor langdurige wandelingen op ruig en vochtig terrein.

De belangrijkste items in mijn rugzak:

Kleine tunneltent, donzen slaapzak (comforttemperatuur -4°C), slaapmat (R-waarde 4.5), opblaasbaar kussentje, gevriesdroogde voeding voor 7 dagen, zelfgemaakte ontbijtpakketten, kookgerief (Jetboil, enkel om water te koken) en gas, kunststof plooibaar bord, drinkbeker, aansteker, EHBO kitje, tentslippers, drinkfles 1,5 liter, powerbank 20.000 mAh, Garmin GPS toestel met inReach-functie, fototoestel, wandelkaart, kompas (eigenlijk overbodig), wandelstokken (niet nodig gehad), zwitsers mes, kleine flacons biologische zeep en tandpasta, handdoekje, vochtige doekjes.
Ik droeg elke dag dezelfde wandelkledij: lange wandelbroek, T-shirt, fleece, pet of muts, stevige wandelboots. Ik had natuurlijk extra regenkledij mee (regenjas en -broek), merinowollen thermische kledij voor koude nachten, een lichte donsjas voor ‘s avonds, lichte handschoenen, twee paar wandelsokken en twee paar ondergoed.

Water en voedsel

Op of langs de trail zal je geen winkels of eetgelegenheden tegenkomen, uitgezonderd in het Oulanka bezoekerscentrum (open vanaf maart) en in het Oulanka Basecamp (open vanaf eind mei). Ik was in elk geval voorzien van gevriesdroogde maaltijden, snacks en ontbijtjes voor 7 dagen.
Voor elke ochtend had ik van tevoren 7 ziploc-zakjes (goedkoop uit Albert Heijn) gevuld met een mengeling havermout, rozijnen, gedroogd fruit, muesli, granola, volle poedermelk en een schepje hagelslag voor extra smaak. ‘s Ochtends giet je er gewoon kokend water over en klaar. Heerlijk! En de ziploc-zakjes zijn uitwasbaar en herbruikbaar.
Bij de Jetboil hoorde ook een French press zodat ik kon genieten van een echt kopje koffie en dus geen oploskoffie à la Nescafé. Mijn koffiebonen liet ik iets groffer dan normaal malen zodat het geen probleem oplevert bij gebruik met French press. Schep koffie in het kokend water in de Jetboil. Even doorroeren en wachten. Dan gewoon de pulp aanduwen met de French press en klaar.

Natuurlijke waterbronnen zijn er overal langs de trail te vinden in de vorm van stromende beekjes, rivieren en heldere meren. Het water is kraakhelder, fris en proper en doorgaans zelfs meteen drinkbaar zonder filtering. Persoonlijk neem ik niet het risico om het ongefilterd te drinken omdat ons lichaam het simpelweg niet gewend is. Ik gebruikte een simpele waterfilter die je gemakkelijk in elke outdoorwinkel kunt vinden. Een plastic zakje vul je met rivierwater dat je vervolgens op de filter schroeft en uitperst in een drinkfles (bv. Nalgene). Dat gaat traag maar is zeer doeltreffend. Je kan natuurlijk ook altijd kiezen voor zuiveringstabletten als je dat verkiest maar dan moet je er een lichte chloorsmaak bijnemen.
Goed om weten is dat je ook drinkwater kunt nemen van de kraan bij het Oulanka bezoekerscentrum. Maar dat is voor zover ik weet de enige plek met kraanwater.

Sommige wildernishutten zijn voorzien van een eenvoudige kookplaat op gas, maar daar kan je niet zomaar op vertrouwen. Je brengt dus best je eigen kookgerief en gaspatronen mee.
Op vrijwel alle rustplekken langs de trail zijn er vuurplekken met grill voorzien waar je veilig heerlijke worstjes op kunt bakken, als je daarvoor nog plaats moest hebben in je rugzak. Overal is er meer dan voldoende brandhout voorzien, inclusief bijl om het op de gewenste maat te hakken.

Opgelet tijdens warme zomers!
Af en toe worden giftige blauwalgen of cyanobacteriën gemeld in de Koutajoki en Savinajoki rivieren in het noordelijk gebied van de trail.
Je ziet dan hier en daar waarschuwingsbordjes verschijnen. Men raadt dan zelfs af om water te nemen uit de Oulankajoki en de Kitkajoki iets verder zuidwaarts.

Traject en startpunten

Er zijn diverse mogelijkheden om volop van de Karhunkierros te genieten:

Omdat ik bezig was met een roadtrip van twee maanden had ik geen last van tijdsgebrek en had al lang besloten om het langzaam aan te doen. Ik koos daarom voor optie 3 en combineerde de twee. Daar is natuurlijk een reden voor.
Als je het klassieke traject volgt dan kom je op het eerste stuk tussen Hautajärvi en Taivalköngäs langs een interessante bezienswaardigheid, de mysterieuze Rupakivi rots (meer info in deel 2 van het verslag). Je mist dan echter de imposante Ristikallio kliffen van route 2.
Volg je route 2 dan kom je langs de Ristikallio kliffen, maar dan mis je de Rupakivi rots van route 1.

Heb je tijd en goesting, combineer dan de twee en mis geen enkele bezienswaardigheid!

Liever een kortere route?

Voor diegenen die het niet zien zitten om het ganse traject af te stappen zijn er overigens nog andere startpunten langsheen het traject. Je kan ook starten aan het Oulanka bezoekerscentrum, in Juuma of aan de parking van Ristikallio.

Hoe geraak je er?

Parking Scandic hotel: 66.168955, 29.139234

Alternatief: Oulangan Taika reisbureau

Oulangan Taika is een lokaal reisbureau onder leiding van de sympathieke Tommi en zijn echtgenote. Omdat ik niet wist wat me te wachten stond met betrekking tot het achterlaten van mijn wagen nam ik voor mijn reis via e-mail contact met hem op. Hij gaf me een uitgebreide reeks tips over de Karhunkierros trail en stelde voor dat ik mijn wagen naar hun bedrijf in de buurt van Ruka zou brengen waar deze veilig en wel op hun terrein zou geparkeerd worden.
Tommi gaf me vervolgens met zijn eigen wagen een lift naar Hautajärvi.
Twee dagen voor ik de tocht zou beëindigen reed hij mijn wagen naar het parkeerterrein langs het Scandic hotel. De autosleutels werden dan bewaard bij de receptie van het hotel, helemaal vrijblijvend. Het eindpunt van de trail bevindt zich op amper 5 minuten stappen van het hotel waar ik mijn sleutels gewoon kon oppikken.

Het staat je helemaal vrij om te beslissen of je hier een nachtje boekt of niet. Ik deed het wel omdat het gewoon een zalig gevoel is om na zo’n zware hike meteen in een warme douche te kunnen stappen, gevolgd door een heerlijk drankje aan de bar en een verkwikkende nachtrust. Ik was zo tevreden van de service en het hotel dat ik nog een tweede nacht bijboekte om zo Ruka ook een beetje beter te ontdekken.

De service van Tommi kostte me iets meer dan een taxirit maar dat was het zeker waard want je krijgt zijn telefoonnummer als backup voor het geval er tijdens de hike iets moest mislopen. Het gevoel dat er iemand voor je klaarstaat als het fout loopt is niet te onderschatten.

Oulangan Taika
https://oulangantaika.fi/en/home/
E-mail: [email protected]

Waar overnachten?

Overnachten (maximum 1 nacht) kan in één van de 7 goed uitgeruste wildernishutten of in je eigen tent in de buurt van dergelijke hutten of andere officiële rustplaatsen. Het is NIET toegelaten om je tent buiten deze zones op te stellen. Je bevindt je immers in een nationaal park.

Er zijn ook 3 zogeheten ‘Day-use hutten’. Deze daghutten zijn bedoeld voor gebruik overdag. Je mag ze gebruiken om uit te rusten, te eten, op te warmen en kleren te drogen. In bepaalde uitzonderlijke omstandigheden kunnen wandelaars in de hut overnachten (bvb. bij hevig onweer).

En dan zijn er nog de ‘Laavu’ oftewel ‘Lean-to shelters’. Dat is een zeer eenvoudige houten schuilplaats die je beschermt tegen de elementen, maar omdat ze open is moet je er de muggen en ander ongedierte wel bij nemen in de zomer.

Rondom al deze plaatsen staat het je vrij om een stukje grond uit te kiezen om je tent op te zetten.

Hutten kunnen niet gereserveerd worden, dus ‘wie eerst komt, eerst maalt’. Een wildernishut kan ongeveer 10 à 20 personen herbergen en beschikken over een houtkachel die je vrij mag gebruiken. Overal worden er voldoende houtvoorraden voorzien, inclusief een bijl om het op maat te hakken.
Nergens is er stromend water of elektriciteit.
Sommige wildernishutten beschikken over een eenvoudige kookplaat met gas.
Op al deze plaatsen zijn droge toiletten beschikbaar, weliswaar zonder toiletpapier. Dat moet je dus zelf meenemen.

In de zomerperiode worden deze hutten druk bezocht en kunnen al eens snel vollopen. Je doet er dus goed aan om toch een tent mee te nemen.
Tentplekken in de omgeving van de hutten en rustplaatsen zijn niet gemarkeerd. Het staat je vrij om je tent op te zetten waar je maar wil, zolang je maar ‘in de buurt van’ deze plekken blijft. De ondergrond is niet overal even vlak en soms kan het zoeken naar een geschikte plek wel eens frustrerend worden, zeker als veel plekjes al ingenomen zijn door andere kampeerders.

Het is onvoorstelbaar hoe proper en netjes al deze plekjes er bij liggen. Het is duidelijk dat het respect voor de natuur en voor de medemens hier veel meer ingebakken is dan bij ons.

Overnachten in het Oulanka Research Station

Als je gebruik maakt van de diensten van Oulangan Taika dan bestaat eventueel de mogelijkheid om Tommi een overnachting te laten regelen in het Oulanka Research Station. Daar krijg je dan een echte kamer ter beschikking, met gedeelde badkamer. Ook is het mogelijk om er ontbijt en/of diner bij te boeken. Dat is normaal gezien niet zomaar mogelijk en is ook afhankelijk van de beschikbaarheid want het Research Station ontvangt voornamelijk groepen wetenschappers en studenten.
Ik betaalde 60 euro, inclusief diner en ontbijt. Er wordt gevraagd enkele dagen op voorhand te reserveren.

Overnachten in het Oulanka Basecamp

Het is ook mogelijk om te overnachten in het Oulanka Basecamp. Ze hebben er kamers van 16 m² voor solo-reizigers of koppels en grotere kamers van 22 m² met balkon voor koppels of families.
De kleine kamers kosten 75 euro/nacht.
De grote kamers kosten 100 euro/nacht.
Ontbijt is altijd inbegrepen. Er is ook een sauna en een yacuzi aanwezig tegen betaling.
Half-pension is ook mogelijk mits toeslag van 35 euro per persoon. Je krijgt dan een driegangendiner aangeboden.
Meer info op hun website.

Veiligheid op de trail / InReach

De Karhunkierros trail is bijzonder goed onderhouden en uitstekend gemarkeerd. Verkeerd lopen is er vrijwel onmogelijk. Met meer dan 5.000 wandelaars per jaar is dit meteen één van de populairste trails van Finland. Het Oulanka nationaal park trekt in het algemeen zelfs 200.000 bezoekers per jaar. Als solo-hiker zal je er dus niet lang alleen zijn als er iets fout moest lopen. Dat geeft zeker gemoedsrust aan beginners.
Maar dit neemt niet weg dat je soms toch meerdere uren helemaal alleen op de wereld lijkt te zijn tussen de hutten in.
Daarom kan het zeker geen kwaad om voorbereid te zijn op tegenslag.

Kaart en GPS

De meeste hikers hebben alvast een papieren kaart mee (schaal 1:50,000) van de Karhunkierros trail. Deze kan je online aankopen of bestellen in verschillende outdoorwinkels. Sommigen zullen ook een kompas adviseren, maar de kans dat je dat nodig gaat hebben is vrijwel onbestaande.
Omdat er op sommige plekken verschillende paden kruisen kan er verwarring ontstaan. Een smartphone of ander GPS toestel met daarop de wandelroute (GPX) is geen overbodige luxe.

– Eenvoudige kaart (PDF) van de Karhunkierros trail
– Mijn volledige route (GPX) vind je op Komoot

Garmin GPS met inReach technologie

Ik had steeds een Garmin GPS toestel mee met inReach functie. Dat is een toestel met een noodknop. Een druk op de knop activeert een noodsignaal via satelliet. De hulpdiensten worden verwittigd en zullen je proberen te contacteren. Lukt dat niet dan wordt een reddingsactie georganiseerd.

Maar dat is niet alles. Via de inReach functie kan je ook via de satelliet contact houden met je familieleden/vrienden via SMS en check-in berichten. Dat is superhandig in regio’s waar er geen netwerkontvangst is en op de Karhunkierros trail zijn er zeker delen waar er geen connectie is.
Het toestel verzendt bovendien locatiepings en track points naar een persoonlijke Garmin kaart die je kan delen met je contacten. Deze kunnen jouw vorderingen onderweg dan live volgen en weten exact waar je je bevindt.

De inReach functie vereist een abonnement dat maandelijks kan betaald worden. De prijs is afhankelijk van je doelstellingen.

• Veiligheid: 19,99 euro per maand
• Recreatie: 39,99 euro per maand
• Expeditie: 74,99 per maand

Ik koos voor een tijdelijk recreatieabonnement omdat deze een onbeperkt aantal track points en locatiepings toelaat. Het is zeer eenvoudig om het abonnement (tijdelijk) stop te zetten.
Wil je meer weten over de inReach functie, check dan zeker de Garmin website.

Pieni Karhunkierros en andere dagwandelingen op het traject

Op en in de buurt van het Karhunkierros traject kom je hier en daar wegwijzers tegen die verwijzen naar andere luswandelingen in de buurt. Sommige daarvan maken aansluiting met de Karhunkierros trail of overlappen zelfs grotere stukken ervan. Het is natuurlijk perfect mogelijk om 1 of meer van deze afzonderlijke wandelingen te combineren met je Karhunkierros-hike.

De bekendste dagwandeling is de Pieni Karhunkierros trail van 12 km. Deze bevindt zich in het zuidelijk deel van het Oulanka nationaal park en wordt aangeduid met groene markeringen tegen de bomen. Pieni Karhunkierros betekent ‘Kleine berenroute’ en deze kruist de grote Karhunkierros trail op verschillende plekken. Het is daar soms wel uitkijken naar de juiste kleurmarkeringen zodat je niet van de hoofdtrail (oranje) afwijkt.
Je zal snel merken dat je in de buurt van de Kleine Berenroute bent want deze wordt – vooral in weekends en vakantieperiodes – zeer druk bezocht door families met kinderen en wandelgroepen. De reden ligt voor de hand. Deze 12 km toont zowat alle aspecten van het Oulanka nationaal park: prachtige rivieren, stroomversnellingen, watervallen, uitgestrekte bossen, steile kliffen, hangbruggen, enz…
De parkeerterreinen voor deze wandeling situeren zich in Juuma dorp en aan het Oulanka Basecamp.

Andere populaire lussen in het Oulanka national park zijn o.a. :

• Kanjonin kurkkaus Trail, 6 km
  Wandeling naar de prachtige Oulanka Canyon
• Rytikönkään reissu Trail, 5 – 7 km
• Könkään keino-Trail, 8 km

Een mooi overzicht van alle wandeltrajecten in het Oulanka nationaal park vind je hier.

Informatieve websites

• Officiële infosite Karhunkierros trail
• Infobrochure + kaart Karhunkierros (PDF)
• Waterpeil Oulankajoki rivier
• Hiking trails in het Oulanka Nationaal Park
• Busdiensten Karhunkierros
• Taxidiensten in Ruka

Routegegevens bekijken / downloaden op Komoot