De Faeröer eilanden, we krijgen er maar niet genoeg van. Dit keer is Kalsoy aan de beurt, het eilandje ten oosten van Eysturoy en enkel bereikbaar via een ferrydienst. We maken er kennis met Kópakonan, een mythologisch wezen in de vorm van een zeehond dat echter ook een menselijke gedaante kan aannemen. De legende van de Kópakonan in het dorpje Mikladalur bevat zowel romantische als wraakzuchtige elementen.
Op Kalsoy wagen we ons natuurlijk ook aan de indrukwekkende wandeling naar de vuurtoren van Kallur. 

Met de ferry op daguitstap naar Kalsoy

In de vroege ochtend ontstond er tijdens het ontbijt even wat twijfel. Was het wel zinvol om slechts één dagje te plannen naar Kalsoy?  Lilya, onze vriendelijke host in Leirvik stelt me gerust.  Vol enthousiasme legt ze uit dat het eiland absoluut de moeite waard is. Het is een klein eiland dat je gemakkelijk op één dag kunt bezoeken, met twee uitschieters … Mikladalur en Kallur Lighthouse.

Om van Eysturoy naar Kalsoy te geraken moeten we eerst via de tweede onderzeetunnel (Norðoyatunnilin) naar Klaksvík op het eiland Borðoy. Klaksvík is de tweede grootste stad van de Faeröer.  De autotrip van onze B&B in Leirvik naar Klaksvík duurt een dikke … tien minuutjes.

Ferry Klaksvík – Syðradalur (56)

In Klaksvík nemen we de ferry naar Syðradalur. Het spreekt voor zich dat je best de vroege overtochten kiest als je zoveel mogelijk wilt genieten van je dag op Kalsoy.

• Er vertrekt een boot om 06:40, 08:00 en 10:00.
• De overtocht duurt 20 minuten en kost 160 DKK (€21,50) voor auto met bestuurder.
• Elke extra passagier kost 40 DKK (€5,40).
• Kinderen 7-15 jaar en +67ers betalen 20 DKK (€2,70).

Voor recente info zie hun website : Ferry nummer 56
Actueel overzicht prijzen

In het hoogseizoen schuif je maar best heel vroeg aan in de rij want de boot kan een uur voor vertrek al volgeboekt zijn. In ons geval (paasvakantie) viel het heel goed mee.
Hou cash geld gereed want je betaalt terwijl je aan boord gaat.

Zorg dat je passagiers na het betalen kunnen uitstappen want de wagens worden zéér dicht op elkaar geparkeerd. Een gedreven lid van de ferry crew geeft zeer duidelijke richtlijnen hoe je moet inparkeren. Zoals gezegd sta je erg dicht op elkaar. Je kiest ervoor om in je wagen te blijven of uit te stappen (als het kan). Links van mij stond een andere wagen zo dichtbij dat ik niet anders kon dan langs de passagierszijde uit de wagen te kruipen. Doe maar je best want het uitzicht vanop het dek is fenomenaal.

Kalsoy is genieten in het kwadraat

We verlaten de ferry onder een heerlijke blauwe lucht en vergezeld van een stralend zonnetje. Het belooft een heerlijke dag te worden als we 3 kilometer verder het oudste dorpje op Kalsoy bereiken.  Húsar geeft met zijn 55 inwoners een heel verlaten indruk. Het kerkje met het rode dak valt meteen op. Het werd gebouwd in 1920.

De weg kronkelt verder door heerlijke landschappen tussen bergen, velden en oceaan. Het zonnetje blijft ons verwennen en een gelukzalig gevoel overvalt ons hier. We nemen ruim onze tijd voor het korte traject van 10 kilometer tussen Húsar en Mikladalur. Drie pikdonkere tunnels moeten we door, allemaal om en bij de kilometer lang. Het blijft redelijk eng als je het smalle zwarte gat zit opdoemen want je weet dat er slechts één rijstrook beschikbaar is.  Goed uitkijken naar tegemoetkomende koplampen is de boodschap. Ik neem liever geen risico’s en gebruik dan ook eerder te vroeg dan te laat de uitwijkstroken die regelmatig opduiken. Hier wacht ik dan geduldig tot de tegenligger voorbij is.

Maar enge tunnels of niet, de weg naar Mikladalur is een fantastische ervaring. Wel moet je voortdurend op je hoede zijn voor kuddes schapen die de weg met je willen delen.

Mythologisch Mikladalur

Ik word even stil als ik het dorpje Mikladalur voor me zie verschijnen. Het is één van de veel bezochte toeristische attracties op de Faeröer, maar nu ligt het dorp er uitzonderlijk rustig bij. De weergoden blijven ons gunstig gestemd.  Het zonlicht geeft het geelgroene landschap, de blauwe oceaan en de omliggende bergen een extra boost. Wat een uitzicht! Ik probeer me voor te stellen hoe dit er in de zomer uitziet, als het gras op de daken en in de velden volledig groen is.

Mikladalur is het grootste van de vier dorpjes op Kalsoy en telt ongeveer 50 inwoners. Het is bijna niet te vatten dat een dorpje met zo’n idyllische uitstraling het voorwerp uitmaakt van een even romantische als gewelddadige legende.  En dat is dan ook meteen de reden waarom hier in het hoogseizoen zoveel toeristische activiteit is … het standbeeld van de Kópakonan of Selkie.

De vloek van de Kópakonan

Op de Faeröer eilanden doen er heel wat mythologische verhalen de ronde, maar deze van de Kópakonan (of zeehondenvrouw) is wellicht het meest vertelde.
Hieronder volgt een korte samenvatting van het verhaal dat in zijn geheel te lezen is op visitfaroeislands.com.

Het standbeeld van de selkie staat aan de oever van Mikladalur en herinnert het dorp volgens de legende aan zijn onvermijdelijke bestemming.

Vlak achter het beroemde standbeeld stroomt een mooie waterval. Je kan de rotsige oever gemakkelijk bewandelen tot aan de voet van de waterval.

Wandeling naar de Kallur vuurtoren

Je bent natuurlijk niet op Kalsoy geweest als je het Instagram-fenomeen ‘Kallur Lighthouse’ niet hebt bezocht.  De iconische vuurtoren bereiken is op zich geen probleem, maar om op het specifieke plekje te geraken van waaraf de beroemde beelden zijn gefotografeerd ben je helaas wel afhankelijk van de weergoden.  Omdat er zeer felle windstoten waren en ik in het gezelschap was van mijn 9 jarig zoontje heb ik me er wijselijk niet aan gewaagd.
Hieronder een beeld van wat ik bedoel (bron: www.guidetofaroeislands.fo).

Dé fotografische hotspot waar iedereen naartoe wil is dus deze op de foto hierboven. Het bevindt zich op het uiteinde van de rots achter de vuurtoren. Akelig felle rukwinden hebben ons dus verhinderd om er te geraken.
Maar dat betekent dus gelukkig niet dat je de vuurtoren niet kunt bereiken… gelukkig maar! Het is en blijft een topbestemming die je niet mag missen als je op Kalsoy bent. Ik schreef er een afzonderlijk verslagje over (klik op de link hieronder).

Borðoy en Viðoy

Alvorens de volgende dag terug te keren naar Streymoy bezoeken we nog snel de twee eilandjes Borðoy en Viðoy. Er zijn amper wegen dus veel tijd heb je daar niet voor nodig, tenzij je voor de wandeltochten zou willen gaan, want die zijn er genoeg. Niet voor ons want onze tijd raakt op. Volgende keer trek ik hier gegarandeerd meer tijd voor uit en zet ik zeker de Klakkur hike (Borðoy) en Villingardalsfjall (Viðoy) op het programma.

We volgen de onverharde Múlavegur tot aan het piepkleine dorpje Múli, dat aan het einde van de wereld lijkt te liggen.