De Belgische Ardennen bieden talloze idyllische wandelroutes voor buitensporters en natuurliefhebbers. Eén van de indrukwekkendste korte wandelingen die ik de laatste jaren heb gedaan is ongetwijfeld de vallei van de Hoëgne in de buurt van Solwaster (Jalhay).  Het gebied is met zijn talloze idyllische watervalletjes, houten bruggetjes, bossen en velden romantisch en ruig tegelijk.

De herfst op zijn mooist

Het is alweer enkele jaren geleden dat ik deze bijzondere plek bezocht. Hoog tijd dus voor een nieuwe rendez-vous met één van de mooiste riviertjes die ons land rijk is.
De herfst is voor mij de meest indrukwekkende periode van het jaar om de streek te verkennen. De bossen tonen zich van hun mooiste kant en er gaat niets boven de geuren en de kleuren van vallende bladeren. 

Sinds corona hebben veel mensen de wandelsport ontdekt, en vooral op locaties als deze zijn het er echt héél veel! Dat kan soms wel even confronterend zijn en daar hou je best rekening mee. Vooral tijdens weekends, vakanties en feestdagen mag je hier gerust van massatoerisme en filelopen spreken.
Veruit de meeste wandelaars vertrekken vanop de Pont de Belleheid, het officiële startpunt van de ‘Promenade de la Hoëgne’ en wandelen naar de Pont du Centenaire en weer terug. Met 8 kilometer is dit de kortste route. De paden zijn overal goed gemarkeerd met bordjes met een blauw kruis.

Vertrek aan de Pont du Centenaire

Van mijn vorig bezoek herinner ik me dat de parking aan de Pont de Belleheid tegen de middag aan al tjokvol staat. Om de drukte voor te zijn verkozen we om deze keer de route andersom te doen. Vroeg in de ochtend arriveerden we op de parking aan de Pont du Centenaire. We stonden er ALLEEN (en dit op 1 november nota bene).

De Pont du Centenaire was vroeger een eenvoudige ijzeren loopbrug (gebouwd in 1869). Deze werd destijds Pont de la Vecquée genoemd. In 1920 werd ze opnieuw in beton aangelegd en in 1930 officieel ingehuldigd onder de naam Pont du Centenaire, op de 100ste verjaardag van de onafhankelijkheid van België.

We kiezen een iets langer traject van 12 km met een extra stuk langs weiden en door de heerlijke naald- en loofbossen van de Hoge Venen. Op het ganse traject tussen de Pont du Centenaire en de Pont de Belleheid kwamen we welgeteld twee wandelaars tegen, en dat op een feestdag. Het loont dus om vroeg te vertrekken. 

Vanaf ons startpunt volgen we de Hoëgne een kleine kilometer stroomafwaarts tot het pad zich splitst. Hier slaan we rechts af en stappen we verder tot het uitzichtpunt/schuilhutje ‘Belvédère de la Hoëgne’ waar we een mooi panorama over de vallei voorgeschoteld krijgen. Het gaat dan rustig verder langs weiden en door bossen tot we uiteindelijk aan de fameuze parking aan de Pont de Belleheid arriveren.  

Massatoerisme aan de Pont de Belleheid

De ontnuchtering volgt abrupt … van een stiltewandeling of zen-gevoel is opeens geen sprake meer. Het is intussen 11 uur gepasseerd en de parking staat al helemaal vol. Een continue stroom van wandelaars volgt de oever van de Hoëgne en hier en daar onstaan zelfs kleine files aan de bruggetjes. 
De populairste plekjes zijn vaak ingenomen en om een foto te nemen moet je soms geduldig wachten, en al zeker als je foto’s wilt zonder mensen in je beeld.

Eenmaal je aan de beurt bent staan er al anderen achter je en dat creëert soms wel eens een opgejaagd gevoel. Iedereen gaat er op zijn eigen manier mee om, maar persoonlijk stoor ik me het ergst aan groepen die het nodig vinden om hun ‘coole’ draagbare Bluetooth luidsprekers mee te dragen zodat iedereen mee mag genieten van hun muziekkeuzes.

We zijn inmiddels begonnen aan de terugkeer naar onze startlocatie, dit keer stroomopwaarts. Het leuke aan dit traject is dat je de vele watervalletjes voor je ziet opduiken. Gelukkig beginnen de groepen zich verderop wat te spreiden en krijg je wat meer ademruimte.
We passeren ondermeer de bescheiden watervallen Marie-Henriette en Léopold II. Deze laatste werd in 1899 door koningin Marie-Henriëtte ingehuldigd. 
Het totale hoogteverschil bedraagt volgens onze GPS zo’n 165 m.

Op plekken waar de ondergrond te drassig kan worden of waar de delicate natuur moet beschermd worden, werden houten looppaden aangelegd.  Het aantal bruggetjes en watervalletjes over de rivier is niet te tellen. Het landschap doet vaak denken aan een sprookjeswereld.

De lage namiddagzon tovert het landschap intussen om in een waar paradijs. De herfstkleuren zijn fenomenaal en we nemen dan ook uitgebreid onze tijd om hier en daar van het pad af te wijken en aan de oever even in stilte te genieten van de natuurpracht. 

Ook de kids kunnen zich amuseren

Hier en daar wordt geadviseerd om geen kinderen onder de 8 jaar mee te nemen, maar dat lijkt me toch wel een beetje overdreven. Een klein beetje wandelervaring, degelijke wandelschoenen en aangepaste kledij garanderen een leerrijke en plezierige tocht. Natuurlijk kies je met zo’n kleine knaap een droge periode uit zodat je niet te veel doorheen modderpoelen moet wroeten. De talloze wortels en losliggende stenen op het pad kunnen soms wel degelijk verraderlijk zijn. De paden kunnen er zeer vochtig en glibberig bij liggen. Zeker na een periode vanregenval moeten er wel wat hoogteverschillen overwonnen worden.

Routedetails en GPX track