Zeer gevarieerde, rustige en bijzonder mooie herfstwandeling in het natuurgebied de Eifel die vertrekt vanop Duits grondgebied in de buurt van Monschau. Je wandelt België binnen door het militair domein van Elsenborn waar het letterlijk en figuurlijk hoogtepunt ligt, de rots van Bieley, bijgenaamd de ‘Matterhorn van de Eifel’.
Kleine riviertjes, heerlijke watervalletjes, loof- en naaldbossen, vijvers gemaakt door bevers, en vooral véél rust en natuur liggen hier voor je voeten.

Pareltje langs de Belgisch-Duitse grens

Deze tocht behoort zonder twijfel tot één van de mooiste en meest gevarieerde die ik ooit liep op Belgisch en Duits grondgebied. Je loopt bijna 100% door bossen. Het letterlijk en figuurlijk hoogtepunt is de Rocher du Bieley, ook wel de Matterhorn van de Eifel genoemd omwille van de puntige vorm.  Maar daar stopt de vergelijking dan ook want deze rots komt met zijn 560 m hoogte nog niet in de buurt van de Matterhorn die maar liefst 4.478 m hoog is. Maar de redelijk verborgen ligging tussen de bossen en het uitzicht op het dal is fenomenaal. 

Op het ganse traject ben ik NIEMAND tegengekomen… er was geen levende mensenziel te bespeuren! Ik koos dan ook een gewone werkdag uit, alhoewel ik betwijfel of het er ooit wel echt druk zou worden. Het is niet bepaald een bewegwijzerde route en de rots staat op geen enkel bord beschreven. Je bent dus wel aangewezen op je GPS-toestel. 

Opgelet: militair domein

‘Onze Matterhorn’ ligt binnen het militair domein van Elsenborn op Belgisch grondgebied en is daarom enkel bereikbaar vanuit Duitsland. Controleer héél goed de data van de schietoefeningen en de toegangsverboden alvorens je de wandeling plant op de website van het Belgisch leger!
Dit neem je best niet met een korrel zout.

Klik op deze link om de data te zien (tabblad ‘Agenda’). Er worden telkens data voor twee weken getoond.

Waar starten ?

Je vertrekt iets ten zuiden van Monschau vanop een kleine parkeerplaats in de buurt van de Höfener Mühle. De parking ligt aan de brug over de Perlenbach, langs de Mühlenweg, een zijstraat van de B258. 
Coördinaten: 50.526725, 6.256347

Wegdromen in de dalen van de Perlenbach en Fuhrtsbach

Het wandelpad start vlak naast de parking en volgt meteen zuid- en stroomopwaarts het charmante riviertje de Perlenbach dat zich kronkelend een weg zoekt door bos en dal. Opgelet dat je niet struikelt over de vele wortels. Je wordt meteen opgezogen in de rust van de natuur. De herfstkleuren en -geuren zijn alom aanwezig. Talrijke watervalletjes maken het beeld compleet. Amper enkele minuten na het vertrek kom je aan op het punt waar de Perlenbach en Fuhrtsbach samenvloeien.

Na 500 meter steek je een bruggetje over en ga je aan de splitsing naar rechts waar je een mooi zicht krijgt op het Perlenbachtal. Het riviertje blijft altijd in de buurt. Naald- en loofbossen wisselen elkaar af wat in dit herfstseizoen soms zeer contrasterende kleuren oplevert. Het frisgroen van de sparren steekt scherp af tegen de gele en oranje kleuren van afstervende bladeren. Het is een zwaarbewolkte dag met af en toe lichte motregen, maar ik heb het geluk om soms de wolken te zien openbreken waardoor de zon vrij spel krijgt en het landschap nog dramatischer kleurt. Heerlijk is dat.

Wilde narcissen (en veel volk) in de lente

In de lente (vooral april) is dit gebied overigens erg populair omwille van de talrijke wilde narcissen, die met hun felle gele kleuren ware blikvangers zijn. Ze groeien op verschillende plaatsen op de graslanden in het dal.
Je kan dan kiezen voor meer specifieke ‘Narcissenroutes’ waarover meer dan genoeg info te vinden is op talrijke websites. In tegenstelling tot deze winterperiode lees je hier en daar wel dat het er in het voorjaar soms filewandelen is.

Véél volk op de been dus om die uitbundige bloemenpracht te aanschouwen, een beetje zoals de wilde hyacinten in het Hallerbos in Brussel vermoed ik dan… Ben je net als ik echter op zoek naar rust en stilte, dan mijd je het voorjaar best. Veel natuurliefhebbers genieten er overigens ook nog van de vele speciale kruiden en vlindersoorten.
Maar nu focussen we ons op de Matterhorn van de Eifel… 

De paden zijn vrijwel overal breed en zeer goed begaanbaar. Zwaar wordt het eigenlijk nergens. 
Na 4,3 km kom je aan een splitsing met een eerste overdekte rustplaats. Op deze wandeling kom je er drie tegen.

300 meter verder steek je de Belgische grens over langs een bruggetje over de Jägersief waar je meteen een groot waarschuwingsbord te zien krijgt. Je bent namelijk aan de ingang van het militair domein Elsenborn gekomen. Op het bord hangen documenten met daarop de data van de schietoefeningen voor de komende twee weken. Tijdens dergelijke oefeningen is toegang tot het gebied streng verboden en daar wordt uiteraard niet mee gelachen…

De schoonheid van de natuur gaat in crescendo. Het wordt nog mooier, nog dramatischer.  200 meter nadat je je ogen uitkeek in een prachtig berkenbos draait het pad scherp naar rechts. Met knalgroene mossen begroeide bomen nemen hier en daar grillige vormen aan. Vanaf hier ben je geen 500 meter meer verwijderd van de rots van Bieley. 

De Rots van Bieley, voor mij alleen!

De rots en het uitzicht dat je uiteindelijk voorgeschoteld krijgt is waanzinnig mooi. Ik had verwacht hier nog wel een paar eenzame wandelaars tegen te komen, maar ik heb het rijk voor mij alleen. Ik besluit op de rots mijn boterhammetjes te verorberen en blijf er een half uurtje rondhangen. Tijdens mijn pauze krijg ik een regenbuitje over me heen, maar kort daarop breekt de zon alweer door en baadt de vallei in het licht. Onwezenlijk is dit. 

Vanaf dit punt volgt er een korte maar redelijk steile afdaling naar het Schwalmtal waar je je in een heus Zwitsers landschap waant en even de Schwalmbach volgt tot aan een pittoreske waterval. Niet veel verder staat het Jajesnica herdenkingskruis, waar een zekere Toni Jajesnica in 1950 met zijn paardengespan op een landmijn reed.

Na de Perlenbach en de Schwalmbach volg je nu de Krockesbach gedurende 1,3 km tot aan een ven waar duidelijk bevers vlijtig aan het werk zijn geweest, te zien aan de talrijke omgeknaagde bomen. Vanaf dit punt kom je op een geasfalteerde weg terecht en wandel je langs het mysterieuze Mathias Kreuz, een oud barok kruis dat in 1735 werd opgericht door de burgemeester van Erckelens ter ere van de Heilige Mathias. Vroeger was dit een pelgrimsroute richting het graf van Mathias in Trier. 
Je zou denken dat je op zo’n asfaltweg wel verkeer zou tegenkomen, maar deze ligt nog steeds binnen het militair domein en ik heb op het ganse traject geen mens ontmoet (en dus ook geen verkeer).

Nu gaat het ruim 2 km verder doorheen de typische loof- en naaldwouden van de Hoge Venen tot je het militair domein weer verlaat en opnieuw op Duits grondgebied belandt. 

Oorlogsherinneringen op de ‘Weg van herdenking’

Wanneer de teller op 10,6 km staat, zie je aan een splitsing een infobord met daarop ‘Weg van herdenking’ met het nummer 26. Het betreft een wandelroute van 96 km lang die in 2015 geopend werd en een aantal belangrijke plaatsen toont uit de oorlogsgeschiedenis in dit grensgebied tussen Duitsland en België. Langs deze weg bevinden zich meerdere van dergelijke genummerde infoborden met interessante lectuur.

Op deze splitsing ga je links en stap je dus de Weg van herdenking op die je ongeveer 6 kilometer volgt. Je komt in een gebied genaamd Döppelskaul terecht waar je de herdenkingsweg blijft volgen langs de Fuhrtsbach tot aan het punt waar deze samenvloeit met de Perlenbach. Hier sta je weer op het bruggetje van het begin van de tocht en volg je hetzelfde pad langs de Perlenbach terug naar de parking. 

Routedetails en GPX track