Roadtrip Schotland: Ben A’an & Loch Katrine loop

We zijn intussen in de Highlands beland. In het hartje van het Trossachs National Park ligt aan de rand van het prachtige Loch Katrine een heuvel met de klinkende naam ‘Ben A’an’. Met zijn 454 meter is het geen hoogtebreker maar de steile trail naar de iconische puntige top is toch niet te onderschatten. Je wordt beloond met een fenomenaal 360°uitzicht op Loch Katrine en de Schotse Highlands. Hieronder een verslag van een luswandeling naar Ben A’an en Loch Katrine.

  • Wandeltijd: 3u07
  • Zwaarte: Zwaar

Een mooi (half) dagje uit in de Highlands

We zijn onderweg naar ons eindpunt voor vandaag, onze B&B in Drymen. Maar de dag is nog lang niet voorbij. We hebben nog heel wat tijd voor een pittige wandeling in het Trossachs National Park. De Ben A’an is zo’n top die ik al even op mijn bucket list had staan en die gaan we eens van naderbij bekijken. Het is een populaire wandeling die vooral in de weekends en tijdens het hoogseizoen erg druk kan zijn. Dat hebben we ook hier mede te danken aan de Corona crisis. Sindsdien zijn populaire plekken veranderd in magneten voor massa’s wandelaars. Vroeger al druk, maar nu dus héél druk. Zo kwam ik foto’s tegen van de Ben A’an rots die moest gedeeld worden door een 20-tal personen. Maar nogmaals, dit is sterk afhankelijk van diverse factoren zoals het weer en het seizoen. Wij hadden in april geluk want het was relatief rustig op het pad.
De meeste wandelaars gaan tot de top en weer terug (totaal ongeveer vier kilometer).
Maar het is ook mogelijk om langs de andere kant weer af te dalen naar Loch Katrine. Je maakt dan een luswandeling van 6,6 kilometer en dat is het traject dat ik in deze post beschrijf.

Ben A’an Car Park

De bekende heuveltop heeft zelfs een eigen parking, het Ben A’an Car Park langs de A821. Pal op onze route, mooi gelegen langs Loch Achray.
Uiteraard staan ook hier parkeerautomaten (sinds 2023) en wordt er van je verwacht dat je netjes betaalt:
£ 2 voor maximaal 1 uur
£ 5 voor een hele dag
Het heeft natuurlijk weinig zin om er één uurtje rond te hangen, dus betalen de meeste bezoekers de volle pot.
Zoals hierboven al gezegd kom je, afhankelijk van je reistijd, best zo vroeg mogelijk want deze parking kan snel volzitten. Parkeren buiten de parking op de rijbaan wordt streng bestraft want de A821 is te smal om hulpdiensten vlot te laten passeren.

GPS coördinaten: 56.2323377,-4.4057217

Pittige trail maar haalbaar voor iedereen met een normale conditie

De trail start meteen aan de overzijde van de A821 en van zodra je hek voorbij stapt weet je meteen dat het een flinke kuitenbijter gaat worden. Maar omwille van de korte afstand (2 km tot de top) heb je ruimschoots de tijd om het op je eigen tempo te doen. Het pad is op meerdere stukken recent vernieuwd en hier en daar trapsgewijs aangelegd. Fout lopen is onmogelijk omdat er maar één pad is. Vandaar dat men het wellicht niet nodig heeft geacht om markeringen aan te brengen.

Het eerste deel brengt je door een paar bossen, je komt een watervalletje tegen, steekt een kabbelend beekje over en geleidelijk aan wordt het pad en de omgeving ongeveer halfweg naar de top wat ruiger en rotsachtiger, maar wel iets minder steil. Vergeet niet om af en toe eens achter je te kijken want Loch Achray ligt er van hieruit bekeken ook zeer aantrekkelijk bij.

Uiteindelijk kom je aan de voet van Ben A’an terecht en krijg je een fenomenaal uitzicht aangeboden op Loch Katrine dat zich in volle glorie openbaart met de prachtige Highlands op de achtergrond. We houden hier even halt en genieten van de omgeving terwijl ons zweet geleidelijk opdroogt.
De wind blaast af en toe onverwacht fel rond onze oren en de temperatuur daalt meteen waardoor ik genoodzaakt ben mijn regenjas aan te trekken voor extra warmte.
De tocht mag dan wel kort zijn, je bent toch best voorbereid op sterk wisselend weer.

Het laatste stuk naar de top is weer behoorlijk steil en rotsig en de bomen hebben we intussen achter ons gelaten, maar man… wat een fantastisch uitzicht heb je hier op dit piramidevormig stuk rots. Gelukkig zijn er weinig andere wandelaars te bespeuren. Een drietal jongeren zit op de puntige top even bij te komen, maar ze maken vrij snel plaats voor ons. We hebben Ben A’an eventjes voor ons alleen.

De zware afdaling naar Loch Katrine

Zoals ik eerder al schreef keren de meeste wandelaars hier langs dezelfde route terug naar de parking. Wij dalen echter langs de andere zijde van Ben A’an af naar Loch Katrine. We realiseerden ons nog niet dat het veruit het zwaarste deel van de wandeling zou gaan worden. Het pad naar beneden loopt namelijk door erg zompig en moerassig terrein en is niet overal even duidelijk zichtbaar. Er zijn geen markeringen dus oriënteer ik me op de GPS-route op mijn smartphone.
Het gras is vrij hoog en daardoor zie je de waterpoelen niet die erin verborgen liggen. Het duurt niet lang voor ik tot aan mijn enkels wegzak in de modder en ik voel het water in mijn sokken sijpelen.

NIET over de omheining klimmen!

Ik zet hier een uitroepteken bij omdat dit de grootste fout was die we vandaag maakten. Het pad loopt namelijk recht naar een bedrade omheining die vermoedelijk dient om wilde dieren zoals herten weg te houden van het toeristisch gedeelte achter ons. Over de omheining is een houten constructie gebouwd in de vorm van trappen, precies op de plek waar ons pad naartoe leidt. Dit geeft natuurlijk de indruk dat je over de draad moet klimmen en dat deden we dan ook. Nadien las ik hier en daar dat er nog wandelaars dezelfde fout maakten. Eenmaal over de omheining wandelden we nietsvermoedend een heel stuk verder over erg moeilijk begaanbare paden, die volgens mij geen paden waren maar dierensporen. Het ging van kwaad naar erger en ik begon me te realiseren dat we serieus fout aan het lopen waren toen de grond onder onze voeten alsmaar moerassiger begon te worden.
Er zat dus niets anders op dan op onze stappen terug te keren en de omheining opnieuw over te steken.
Terug aan de overzijde merk ik een erg smalle strook die parallel langs de draad loopt. Dat was dus het pad dat we hadden moeten volgen. Dit pad leidt ons steil heuvelafwaarts naar Loch Katrine, maar ook hier worden we nog regelmatig gehinderd door zompige stukken en heel wat omgevallen bomen die het pad blokkeren. Het wordt af en toe zo steil dat we ons met moeite rechtop kunnen houden. De hellingsgraad ligt op vrijwel het ganse stuk van de afdaling tot Loch Katrine rond de 25% en dat is erg pittig voor de knieën.

De laatste loodjes: Loch Katrine en Trossachs Pier

De afdaling van Ben A’an tot Loch Katrine is slechts één kilometer lang maar de toestand van het terrein samen met die helling van 25% is niet te onderschatten. Als Loch Katrine eindelijk in zicht komt zijn we totaal uitgeput en moeten we nog drie kilometer stappen naar de parking, gelukkig over een redelijk horizontale asfaltweg nu. Het asfalt voelt in het begin zeer onwennig aan maar toch ook rustgevend na het ruige terrein van daarnet.

De weg langs de oever van Loch Katrine en het rustieke landschap zorgt voor een aangenaam resterend verloop van de wandeling. Aan het oostelijke uiteinde van het loch komen we langs de Lake Katrine Eco Pods en vervolgens de Trossachs Pier waar cruises vertrekken over het meer met het iconische 124-jaar oude stoomschip Sir Walter Scott of de cruiser Lady of the Lake.
The Lady of the Lake ligt in stilte te wachten op het komende hoogseizoen. Van de Sir Walter Scott is er spijtig genoeg geen spoor. Het is nog maar april en erg rustig. Het toeristisch seizoen moet nog beginnen.

Romanschrijver en dichter Walter Scott schreef zijn klassieker ‘The Lady of the Lake’ over Loch Katrine. Gepubliceerd in 1810 was het de kaskraker van zijn tijd. Scott’s levendige beschrijving van het landschap trok veel bezoekers aan om het met eigen ogen te zien, waardoor Loch Katrine wordt beschouwd als de bakermat van het Schotse toerisme.

Voor de geïnteresseerden:
Lake Katrine Cruises

Duke’s Pass

De laatste 1,5 kilometer stappen we over een deel van de A821, Duke’s Pass genoemd. Het behoort tot één van de mooiste autoroutes in Schotland, dwars door de Trossachs. De weg werd in de 19e eeuw aangelegd door de hertog van Monrose om de toegang tot zijn landgoed te verbeteren. Daarna volgden nog verbeteringen om de stroom Victoriaanse toeristen aan te kunnen die naar deze regio afzakten nadat het beroemde gedicht ‘The Lady of the Lake’ van Sir Walter Scott gepubliceerd werd.

Routegegevens bekijken / downloaden

Hoogtepunten van deze roadtrip

Omwille van de leesbaarheid werd dit verslag opgesplitst in verschillende trajecten, met daarin alle respectievelijke hoogtepunten.
Trajectverslagen komen er geleidelijk aan. Stay tuned…