Vågsjön is een zeer rustig gelegen meer in Värmland bij het Zweedse dorpje Munkfors. Het is bereikbaar via een onverharde weg. Aan het vertrekpunt ligt een gezellige BBQ/picknickplaats met een steenoven die door iedereen vrij mag gebruikt worden (inclusief pizza toebehoren). Aan de oever van het meer kan je bovendien gemakkelijk zwemmen of pootjebaden na de wandeling.

Picknicken en grillen aan een Zweeds meer

Waar je je in Zweden ook bevindt, aan heel veel meren vind je leuke BBQ- of grillmogelijkheden, hetzij in de vorm van een zeer eenvoudige constructie zoals wat stenen en een metalen rooster, hetzij als een wat professioneler concept zoals een heuse steenoven waarin je pizza’s en ander lekkers kunt bakken, met bijhorende metalen werktafels.
Dit laatste troffen we aan vlak bij de oever van een prachtig meer waar we een wandeling hadden uitgestippeld, het Vågsjön meer, te midden van ongerepte natuur op amper 6 km van het dorpje Munkfors.

Het meer is bereikbaar via een onverharde weg door de bossen.
Als je een doordeweekse dag uitkiest is de kans groot dat je hier moederziel alleen bent. Het vlakbijgelegen gebouw kan je desgewenst voor een dag of halve dag afhuren (tot 8 personen), het hele jaar door, dus ook in de winter. Er is een heuse houtverwarmde sauna aanwezig (Bastu Vågsjön) maar géén stromend water en elektriciteit.
Je bent er maar een paar stappen verwijderd van de aantrekkelijke oever die je uitnodigt voor een heerlijke zwempartij in het meer.

Perfecte startplek voor een wandeling rond het meer

Maar goed, we zijn hier gekomen voor een stevige wandeling. We hebben geluk want er is in de wijde omtrek geen menselijke ziel te bespeuren. De stilte slaat om onze oren. We horen alleen maar de zachte bries over het water en fluitende vogels.

We besluiten te starten langs de zuidkant van het meer en wandelen dus in klokwijzerzin.
In principe kan je dit doen zonder GPS want de route is goed aangeduid met oranje markeringen en bordjes met kilometerpunten. Persoonlijk verkies ik er echter altijd voor om voorbereid te starten met een GPS route bij de hand en al zeker in een gebied waar de kans groot is dat je alleen bent. De kans bestaat immers dat sommige markeringen niet meer te zien zijn waardoor je kans loopt om af te dwalen.

Er zijn ook gele en rode markeringen aanwezig. Deze behoren tot andere routes, maar ze kruisen elkaar op verschillende plekken zodat je deze gewoon kunt negeren.

Smullen van bessen en frambozen

De eerste 2/3 van de wandeling leidt doorheen oude naaldbossen. Hier en daar ligt het pad er zeer drassig bij. Bij zware regenval zorg je best voor aangepast schoeisel en eventueel een stel reservesokken. Knuppelpaden zijn amper aanwezig maar op kritieke plekken is de bodem toegankelijker gemaakt met planken en boomstammen.
Hier en daar zijn kleine houten bruggetjes gebouwd waar een gracht of smalle beek moet overgestoken worden.

Maar één ding hebben ze in de Zweedse natuur in overvloed mits je in de nazomer reist, en dat zijn de overheerlijke blauwe bosbessen. Werkelijk overal kom je ze tegen. Het is full time plukken en smullen tot je er buikpijn van krijgt. En ook de rode veenbessen zijn er à volonté aanwezig. Maar als je heel goed uitkijkt vind je ook sporadisch een struik vol met wilde frambozen. En dàt is voor mij de grootste lekkernij die dit seizoen te bieden heeft. Echte smaakbommetjes zijn het. Mijn blauwe vingers van de bosbessen worden nu rode vingers van het frambozensap.
Naar het schijnt zijn de wilde aardbeien in Zweden nóg lekkerder maar daarvoor zijn we helaas te laat in het seizoen…

Door moerassig gebied

Eenmaal aan de westkant van het meer kom je in moerassig terrein terecht. De bodem is hier en daar erg zompig en zuigend en het is wel opletten geblazen waar je stapt.
Het is geen slecht idee om een lange broek te dragen want op sommige stukken doorkruis je lage heidestruiken en de scherpe takjes kunnen je enkels en kuiten venijnig toetakelen. Het pad is hier en daar even niet meer te zien en dat zijn de momenten dat ik blij ben dat ik de GPS route er even kan bijnemen.

Mooiste ervaring aan de noordkant

Eenmaal we de noordkant naderen worden de uitzichten over het meer talrijker en idyllischer. Er moet af en toe wat geklommen worden, maar al bij al valt dat heel goed mee. Uiteindelijk volg je de oever van het meer. Het laatste stuk van de trail is zonder twijfel het mooist.

We rusten even uit aan een hutje met een prachtig uitzicht over het meer. Er is niemand aanwezig en we vragen ons af of dit nu privéterrein is of niet. Er is niemand aanwezig en het pad loopt er rakelings langs. We laten in elk geval geen sporen achter en wandelen verder richting eindpunt.

Routedetails en GPX track