Hieronder volgt het verslag van de zevende en achtste etappes. De route naar het tweede middeleeuwse dorp Nar leidt eerst terug naar Kyang. Van daaruit bezoeken we de Tashi Lhakang gompa en wandelen de tweede dag verder naar de eindbestemming Nar. 

Dag 7 : Phu – Kyang

Het was vannacht -6° C buiten en -2° in de tent.  Het heeft bovendien weer flink gesneeuwd en dat stemt ons een beetje pessimistisch voor de nakende Kang La.  Gelukkig wacht ons om 7u30 alweer een stralend blauwe lucht.  Deze voormiddag zullen we de Tashi Lhakhang Gompa (4.200 m) bezoeken.  Zoals eerder al vermeld is het noodzakelijk om vroeg te vertrekken als je de tempel wil betreden.  Het is verstandig om het bezoek al een dag van tevoren te plannen en één van de drie monikken te vinden die de deur kunnen openen want het klooster is meestal gesloten. Wellicht zijn ze ergens in Phu aan te treffen en regelt de gids alles.  Meer dan een half uurtje hebben we niet nodig om boven te geraken.

Tashi Lhakhang Gompa (4.200 m)

Het is een stevig en zweterig half uurtje naar de binnenkoer van het klooster maar wees gerust dat je ervoor beloond wordt.  Een grote zwarte hond komt ons een paar minuten voor onze aankomst met volle snelheid tegemoet gerend. De eerste seconden voel ik mij niet meteen op mijn gemak, maar het blijkt een prachtig en zeer uitbundig beest te zijn dat blijkbaar van spel en actie houdt.  Hij laat ons niet meer los en volgt ons al springend en kwispelend overal waar we gaan maar zijn overdosis aan energie is in elk geval niet slecht voor het algemeen optimisme.

De monnik staat al klaar met de sleutel en opent de deur voor ons. We mogen de tempel betreden nadat we uiteraard onze schoenen hebben uitgedaan. Het interieur is niet anders dan hetgeen we reeds eerder zagen in Kathmandu, maar de rust die hier heerst maakt het altijd weer de moeite waard. We ontsteken een kaars en doneren wat geld in het potje. We blijven niet lang in de tempel en willen ons meer focussen op de omgeving. De wandeling rond de Gompa en verder naar de top van de heuvel is onvoorstelbaar mooi.

Het gebouw zelf, de muren, de stupa’s, de prachtig beschilderde gebedsstenen, de vlaggetjes, de buitenaardse vergezichten, de gigantische witte bergmassieven, … , het is onmogelijk te beschrijven wat je hier te zien en te voelen krijgt.  Zelfs een beroepsdichter zou hier woorden te kort komen.
Het dorpje Phu en zijn Gompa behoren zonder meer tot de mooiste dingen die ik ooit heb mogen aanschouwen.

Terug naar Kyang

Al rond 10u30 vatten we met tegenzin de terugkeer naar Kyang aan. Het is zeer aan te raden om in Phu een extra dag in te lassen als je reisschema het je toelaat maar in ons geval is de onzekerheid rond Kang La doorslaggevend en willen we zoveel mogelijk tijd winnen. Met het verstand op nul zwier ik mijn rugzak over de schouders en voor ik het goed en wel besef ben ik weer op pad in het kielzog van mijn gezellen.

Het tempo ligt hoog, eigenlijk tè hoog, want hierdoor gaat er te veel ‘quality time’ verloren. Het nemen van een paar foto’s levert je meteen flink wat achterstand op waardoor je stevig moet versnellen om weer bij te benen. Wellicht is iedereen een beetje afwezig en teleurgesteld omdat Phu zo snel achter ons ligt en gaat daarom het tempo naar omhoog. Bovendien volgen we dezelfde route terug naar Kyang. Ik troost me met de gedachte dat het dorpje Nar nog voor ons ligt. Dit zou ongeveer dezelfde sfeer moeten uitstralen als Phu.

In Kyang spotten we een kudde Blue Sheep, vlak bij ons kamp. We proberen stilletjes te naderen maar we zijn zeer snel verraden en de kudde spurt meteen weg. Het is bijzonder moeilijk om deze berggeiten van dichtbij te kunnen observeren. Het zijn zeer acrobatische dieren die zich het liefst langs steile rotswanden verplaatsen waar ze gezonde mineralen kunnen oplikken.

In de late namiddag komt de bewolking alweer het dal binnengetrokken en komt er een felle, koude wind opzetten waardoor de gevoelstemperatuur sterk naar omlaag gaat.
Het kan echter de sfeer niet bederven. Ondanks het dipje van deze namiddag voelt iedereen zich weer uitstekend en goedgeluimd.

Dag 8 : Kyang – Nar Phedi – Nar

De voorbije nacht heeft het flink gesneeuwd en de thermometer wijst -8° C aan. Het is bijtend koud als ik mijn slaapzak open rits en ik moet me haasten bij het aankleden om vingers en tenen warm te houden.

De tenten zijn bedekt met een laagje sneeuw maar de lucht is alweer stralend blauw.  Vandaag belooft een zware dag te worden. Het eerste deel van de trek gaat naar Nar Phedi waar we onze lunch willen nemen in het splinternieuwe klooster.

Om 7u30 trekken we de wandelschoenen aan en zijn we weg. Via hetzelfde pad passeren we opnieuw de verlaten nederzetting Chyakhu (8u45) en Jhunum (9u30). Nog eens een uurtje later bereiken we de splitsing naar Nar en verlaten we onze vertrouwde route. Een beetje verder gaat het zeer stevig bergop en vanop de hangbrug krijgen we een fenomenaal uitzicht op de 80 meter diepe kloof waardoor de Phu Khola stroomt. Aan de rand van een steile klif zien we het knalrode klooster liggen op ongeveer 20 minuten wandelafstand.

Nar Phedi gompa

Als we op het kloosterdomein arriveren blijkt onze keukenploeg al volop bezig met het prepareren van de lunch.
Het is hier zalig vertoeven in het zonnetje na een zware tocht. Ik doe mijn schoenen en kousen uit en laat mijn pijnlijke voeten even ademen.
Door de hitte en het zware terrein lijkt het vel onder mijn voeten en tenen op dat van een baby. Ik ben bang dat er zich stilaan blaren gaan vormen en profiteer van het moment om ze nog eens in te smeren met talkpoeder.

Na een korte rustpauze wandel ik wat rond het gebouw. Aan de achterzijde bereik ik de rand van de kloof en kijk ik neer op de prachtige vallei. Hoog in de lucht cirkelen een aantal gieren en af en toe duikt er wel eens eentje naar beneden zodat je met wat geluk en een goede telelens het beest recht in de ogen kunt kijken.

Een vriendelijke non is bereid om de deur van de tempel te openen en ons rond te leiden.  Vermits de officiële opening pas ergens in augustus gepland is, wordt ons toegelaten om foto’s te nemen in de tempel.
Diegenen die het wensen kunnen op het domein van het klooster hun tenten opslaan of een kamertje huren voor een klein prijsje.

Het dorpje Nar heeft amper 400 inwoners

Na de lunch volgt een zwaar en steil stukje klimwerk van ongeveer 45 minuten.
Daarna wandelen we nog eens een dik half uur verder over een soort plateau met een prachtig uitzicht op de Pisang peak.

Van zodra we een aantal chortens op een rij passeren weten we dat het dorpje Nar niet ver meer af is.

Tweelingzusje van Phu

Vanop afstand merken we meteen de gelijkenis met Phu op. Nar (4.110 m) is een beetje groter en even spectaculair gelegen tegen een massief met de Pisang peak (7.100 m).
Aan de voorzijde liggen talloze graanvelden, maar het is nog te vroeg in het seizoen om er al gewassen aan te treffen. Ik probeer me voor te stellen hoe prachtig het zou zijn als al deze velden er in de zomer fris groen bij liggen.

Er zijn enkele primitieve lodges te vinden. Ons tentenkamp wordt opgezet voor het Nar guesthouse waar we verwelkomd worden door zeer vriendelijke uitbaters. De eetruimte blijkt zeer gezellig ingericht en doet bijna Oostenrijks aan.
We vernemen van hen dat het team Fransen de Kang La overgestoken is ! Dat is alvast prachtig nieuws en geeft weer een extra boost want niemand zou het zien zitten om rechtsomkeer te maken en een lange dag op te offeren voor de terugkeer naar Koto en het Annapurna Circuit.

In de namiddag trekken we het zonovergoten dorpje in en worden aangenaam verrast door de prachtig gedecoreerde huisjes. De inwoners hebben blijkbaar veel zin voor kleurrijke details.
Ik vind Nar daardoor net iets mooier dan Phu. De mensen zijn zeer vriendelijk en overal kom je leuke fotogenieke tafereeltjes tegen.  Sneller dan verwacht trekt helaas de lucht weer dicht en volgt er zelfs sneeuw.
We bezoeken nog snel de gompa achter ons kamp. Deze is klein en oud maar toch de moeite van een bezoek waard.

Morgen volgt een zware klim naar de Kang La Phedi van meer dan 500 meter in amper anderhalf uur. We mogen een ijskoude nacht verwachten mèt sneeuwval. De situatie is dus niet helemaal perfect voor de oversteek.  Onze gids Nawang wil daarom morgen eerst in zijn eentje de pas zelf verkennen en pas dan de beslissing nemen of de oversteek haalbaar is of niet. Indien er deze nacht te veel verse sneeuw zou vallen mogen we het vergeten en zullen we toch naar Koto moeten terugkeren. Onze zenuwen blijven dus gespannen.