Ten zuiden van het Limburgse stadje Borgloon in Haspengouw bevindt zich een charmant stukje kunst temidden van glooiende groene heuvels, velden en fruitgaarden. Ik heb het natuurlijk over het overbekende stalen doorkijkkerkje van architectenduo Gijs Van Vaerenbergh. Bezocht door talrijke wandelaars en toeristen is dit een plekje waar je niet alleen zult zijn. Ik koppelde het echter aan een heerlijke wandeling van ruim 10 km.

Fruitstreek Haspengouw

De wandeling start op de parking van de sporthal van Borgloon aan de Sint-Rochuslaan. Na het oversteken van de Sint-Truidersteenweg wandelen we door de fruitgaarden verder zuidwaarts langs de watertoren waar we een mooi uitzicht krijgen op de kerk van Borgloon.

Het is helaas nog iets te vroeg in het jaar om te kunnen genieten van de bloesempracht in dit gebied, maar als je deze wandeling in de lente doet dan sta je versteld van de schoonheid ervan. Haspengouw is dan ook dè fruitstreek van België. Op deze wandeling krijgen we echter niet alleen natuur voorgeschoteld maar ook beeldende kunst.

Natuurgebied Grootloon

Na ongeveer 1 kilometer slaan we vervolgens linksaf het natuurgebied van Grootloon in, een rustiek glooiend landschap met hoogstamboomgaarden en graslanden. Het is nog net geen lente en de velden worden gecontroleerd begraasd met een kudde schapen die je tot op enkele meters naderen.
Grootloon is tevens het thuisgebied van de zeldzame en Europees beschermde vroedmeesterpad. Natuurpunt zorgde hier voor enkele noodzakelijk maatregelen om de habitat van de pad te beschermen.

Romeinse Kassei

Na 2,5 km wandelen slaan we vanaf de Loonderweg rechtsaf de Romeinse Kassei op, een smal betonweggetje dat verboden is voor gemotoriseerd verkeer, uitgezonderd landbouwvoertuigen.
In de Romeinse periode werden wegen aangelegd die enkele steden met elkaar verbonden. Dit was ooit een heirweg tussen Tongeren en Tienen, een verbindingsweg die gebruikt werd door het Romeinse leger. Het is erg rustig wandelen tussen de uitgestrekte velden en talrijke fruitgaarden. Overal kan je genieten van wijdse uitzichten, rust en stilte.

We volgen deze weg 1,5 km. Langs weerszijden van de heerweg werden restanten van landbouwactiviteiten/villa’s opgegraven. Daar is helaas niets meer van te zien maar om de archeologische waarde van het gebied in de verf te zetten ontwierp kunstenaar Hans Lemmen de ‘Landmark Romeinse Villa‘.
Hij creëerde enkele betonnen zitbanken in de vorm van zo’n Romeinse villa in terracotta kleuren en plaatste die op verschillende plaatsen in het landschap.

(Foto’s volgen later …)

Op dit punt verlaten we de Romeinse Kassei langs een padje naar rechts en maken vervolgens een lus zuidwaarts over een reeks veldweggetjes die blijkbaar allemaal dezelfde naam ‘Sassenbroekstraat’ dragen.

Op 7 km passeren we rakelings het Manshovenbos waarna we onze route weer noordwaarts verderzetten richting het kunstwerk ‘Twijfelgrens‘.

Kunstwerk ‘Twijfelgrens’

Om eerlijk te zijn wisten we aanvankelijk helemaal niet dat hier een kunstwerk lag. Het wordt nergens vooraf aangekondigd en het is louter toevallig dat we hier op uitkomen door deze wandelroute te volgen.
Je ziet vanop afstand een ‘slangachtig’ voorwerp opdoemen in het midden van een weiland. Op het eerste zicht kan ik er niks van maken. Het is door je te verplaatsen en het ding wat verderop vanuit een ander standpunt te bekijken dat je opeens het woord ‘Twijfelgrens‘ ziet verschijnen.

Het werd in 2018 ontworpen door onze landgenoot en beeldend kunstenaar Fred Eerdekens. Hij maakt wel vaker gebruik van taal in zijn kunstwerken. Het is de bedoeling dat je door van positie te veranderen tot inzicht komt.
Het kunstwerk is enkel te voet bereikbaar.

Doorkijkkerkje ‘Reading between the lines’

Na de vreemde ervaring bij de Twijfelgrens vervolgen we het pad noordwaarts, steken de Romeinse Kassei weer over en belanden 1 kilometer later bij het uiteindelijk doel van onze wandeling, het alom bekende doorkijkkerkje.

Ook hier gaat het om een kunstproject. Het werd in 2011 ontworpen door architectenduo Gijs Van Vaerenbergh (Pieterjan Gijs en Arnout Van Vaerenbergh) en bestaat uit 100 lagen horizontaal gelaste cortenstaalplaten waar je gewoon doorheen kunt kijken. Vandaar dus de benaming ‘Reading between the lines’ .
Het is natuurlijk geen echte kerk en je moet hier dus geen eucharistievieringen verwachten. Het is een louter decoratief landschappelijk kunstproject.

Het kunstwerk is tien meter hoog en weegt 30 ton.
Het zal je niet verbazen dat de locatie zeer populair is bij wandelaars en fotografen, dus de kans dat je hier eenzaam en alleen rondwaart is zeer klein, maar het kan zeker helpen als je weekends en vakantiedagen vermijdt of heel vroeg opstaat.
Of probeer het eens bij slecht weer of mist. De fotografische mogelijkheden zijn groot omdat de sfeer en de ervaring drastisch kan veranderen door wisselend licht, weer en seizoen.

Routedetails en GPX track