In het zesde en laatste deel van onze road trip gaan we een eindje wandelen op de machtige Matanuska gletsjer en zoeken we dichtbij Anchorage de rust op aan de idyllische Turnagain Arm met zijn Beluga walvissen en talrijke zeearenden die hier op visvangst komen.

Talkeetna, charmant dorpje aan de voet van Mt. McKinley

Het laatste deel van onze lange road trip is aangebroken.
Van Cantwell gaat de rit via de Parks Highway richting Talkeetna. Gedurende meer dan 80 km zien we de machtige Mount McKinley langs onze rechterzijde pronken, alweer open en bloot tegen een blauwe lucht. De Parks Highway biedt zeer pittoreske panorama’s.

Talkeetna is een aangenaam, lieflijk dorpje dat vooral in trek is als uitvalsbasis voor klimtochten naar de McKinley.
Wonder boven wonder tref ik er enkele collega’s aan die net terug zijn van een geslaagde klim naar de top.
Het is een ideaal oord om uit te rusten na een zware expeditie. De sfeer is bijzonder gezellig, maar voor gewone doorreizigers is het te klein om er meer dan een paar uur te vertoeven.

Om meer tijd te kunnen doorbrengen in de buurt van de Matanuska gletsjer besluiten we om niet in Talkeetna te overnachten maar meteen door te trekken naar Palmer, langs de Glenn Highway.

We kiezen voor het rustieke Mountain View RV Park waar Wifi toegang mogelijk is tegen betaling.

Op de indrukwekkende Matanuska gletsjer

Er staat een bezoek aan de fameuze Matanuska gletsjer op het programma. We nemen de Glenn Highway en genieten nog maar eens van prachtige landschappen. De Matanuska behoort tot de Chugach Mountains en is ca. 6 km breed en 36 km lang. Het is de grootste gletsjer in Alaska die je met een wagen kunt bereiken. Via de Glenn loopt een stofferig gravelwegeltje naar een privaat grondgebied.

Sinds 2022 is de toegang tot de gletsjer alleen nog maar mogelijk met een officiële gids.
De kostprijs bedraagt $150 per persoon. Kinderen tot 14 jaar betalen $30. Voor deze prijs krijg je een rondleiding die tot twee uur kan duren, afhankelijk van de weersomstandigheden.
De gletsjer is toegankelijk voor alle leeftijden.

Het is aan te raden om de tour op voorhand vast te leggen: https://glacier-tours.com/schedule-a-guided-glacier-tour/

Wandelen op de gletsjer

Vanaf een parkeerplaats start een korte, met oranje kegels gemarkeerde, trail naar de voet van de gletsjer.
De Matanuska is vrij goed begaanbaar mits je een beetje oplet welke weg je gevolgd hebt. Het is immers niet moeilijk om jezelf vast te lopen tussen gigantische spleten, ijsmuren en ijskoude stroompjes. Ook de temperatuur valt zeer goed mee. Een extra truitje kan geen kwaad. Goed, stevig schoeisel is een must.

Op de terugweg genieten we nog een paar keer van de panoramische views op de gletsjer en de omringende bergen. We nemen de weg terug naar Palmer en overnachten in het Fox Run RV Park. Vlak tegen de campground ligt een meertje waar het rustig vertoeven is. De forellen zwemmen er gewoon langs de oevers.

Op de camping raken we in gesprek met een Amerikaan uit Wisconsin. Hij is net terug van een ritje naar Seward via de Seward Highway. Volgens hem was het een hoogtepunt in Alaska. Hij laat ons weten dat hij een hele resem zeearenden gespot heeft.
We overleggen onder elkaar of we deze rit morgen zouden doen en besluiten uiteindelijk om ervoor te gaan.

Nog een droomplek : de Turnagain Arm

De verwachtingen worden aardig ingelost. Al vrij snel zien we de Turnagain Arm opduiken en worden we getrakteerd op zeer uiteenlopende landschappen. Er ligt zelfs totaal onverwacht een korte vallei op het traject waar nog dikke pakken sneeuw liggen.
Op een zomerse dag als deze is dit wel weer even wennen. Een paar kilometer verder is de sneeuw al weer weg en wordt het landschap zomers groen.

De Turnagain Arm is gekend voor zijn zeldzame Beluga walvissen. Het is laagtij, wat vermoedelijk één van de redenen is dat we er geen te zien krijgen. Wel zien we aan het einde van de arm een heel stel zeearenden klaarzitten voor de visvangst. Het is spijtig dat we ze niet dichter kunnen naderen voor goede foto’s.

Een heerlijk zen-moment

Op het einde van de arm buigt de weg af en kiezen we voor de Hope Highway om uiteindelijk in … tja … Hope weer terug te keren. Hope is een ietwat wereldvreemd dorpje, waar de tijd nog steeds stilstaat. Het is best leuk om er even te vertoeven.

Op de terugweg, net buiten het dorpje, vinden we een rustiek plekje waar we ons middagmaal nuttigen. Langs de weg vind ik een pad doorheen het bos dat tot aan de rotsige kust van de Turnagain Arm leidt. Het blijkt een enorm pittoreske plaats te zijn waar je aan vastgekleefd blijft. De rust en stilte die er heerst zou zelfs een hardnekkige ADHD patiënt in een zalige roes doen belanden.

Een paar kilometer voor Anchorage op de Glenn Highway rijden we langs een aantal moerasachtige plassen waar talloze vogels aan het nesten zijn. Het is er zo prachtig dat we rechtsomkeer maken in de hoop er enkele mooie shots te nemen van broedende vogels. Mijn 300 mm telelens komt helaas tekort voor de perfecte foto’s.

Het eindpunt Anchorage

En dan … we kunnen er niet meer omheen … moeten we Anchorage binnen om onze camper een flinke wasbeurt te geven. Dankzij de GPS is het vrij eenvoudig om een carwash te vinden. Het systeem lijkt ons echter zeer klantonvriendelijk. Het werkt enkel met 25 cent muntstukken en het tempo waarmee het apparaat moet aangevuld worden is niet bepaald aangenaam. De Dollars vliegen erdoor. Het is bovendien onmogelijk om de camper grondig te poetsen omdat de slangen te kort zijn of omdat het materiaal ontoereikend is. Hoe dan ook, na een tiental Dollars nemen we aan dat ons voertuig weer aanschouwbaar is en zorgeloos binnengeleverd kan worden morgenvroeg.

We zoeken ons nog een laatste kampeerplaats uit met full hookups. Het wordt de Golden Nugget, niet bepaald goedkoop, zeer druk bezocht, vlak tegen het centrum, maar met propere en aangename douches/toiletten.

Via de Lonely Planet zoeken we voor morgennamiddag en -avond logies waar we onze bagage kunnen achterlaten en waar we even kunnen uitrusten en verfrissen alvorens we de nachtvlucht naar Salt Lake moeten nemen… om 01.59 u.
Het blijkt enorm moeilijk te zijn om low-budget logies te vinden in Anchorage. Uiteindelijk vinden we een jeugdherberg International Hostel niet ver van het centrum.
Dat geeft ons wat ruimte om de stad in een gemoedelijke sfeer wat te kunnen ontdekken. We checken telefonisch of er nog een driepersoonskamer vrij is. Ja dus…

Inleveren van ons dierbare vervoermiddel

Onze camper moet voor 11 uur bij Cruise America afgeleverd worden, dus we zorgen dat we ruim op tijd gepakt zijn. Via de GPS is de rit ernaartoe eenvoudig te klaren.
Het binnenleveren van de camper verloopt veel vlotter dan we verwacht hadden. Na een snelle check van de binnenruimte moeten nog wat papieren ingevuld en ondertekend worden en that’s it.
We nemen een taxi naar het International Hostel. De ontvangst is er correct en vriendelijk. We mogen onze bagage in een gesloten ruimte achterlaten mits de kamer vooraf afgerekend wordt, maar voor 14u mogen we er niet in.
We hebben nu tijd zat om de stad te ontdekken.
Anchorage verschaft onderdak aan ongeveer 300.000 zielen.

Persoonlijk vind ik het geen aangename stad en niet de moeite waard om meerdere dagen te verblijven. De bevolking is niet bepaald vriendelijk en het criminaliteitscijfer ligt er aan de hoge kant met vooral geweldsmisdrijven zoals verkrachtingen bovenaan de lijst. Her en der zie je dronkaards langs de wegen of in de parkjes liggen.

Aardbeving

In 1964 vond in Alaska één van de zwaarste en meeste destructieve aardbevingen in Noord-Amerika ooit plaats met 9.2 op de schaal van Richter.

Deze ramp kan je zelf ervaren in het Alaska Earthquake Exhibit waar de zitplaatsen door elkaar geschud worden terwijl de film afgespeeld wordt. Het is een interessante plek om de historiek van Alaska een beetje te leren kennen.
Ook het Alaska Experience Theatre is een interessante belevenis. Het is een planetarium-stijl zaal waar natuurfilms afgespeeld worden op een 180° scherm.

Hier en daar zijn er uiteraard ook gezellige winkelstraten te vinden, leuke restaurantjes en bars.

In de late namiddag keren we terug naar onze hostel voor een rustpauze en een douche. Het is een klein kamertje met drie bedden, maar voor ons is het meer dan voldoende om even wat uit te rusten voor de zware vlucht huiswaarts.
Douches en toiletten zijn gemeenschappelijk maar goed onderhouden.