Het tweede deel van onze road trip leidt ons eerst naar het sprookjesachtige Glenariff Forest Park.  We gaan ook op zoek naar enkele Game of Thrones locaties en komen zo terecht in de kille Cushendun Caves waar de schaduwbaby werd gebaard. Adembenemend zijn de scenic drive naar Torr Head en tenslotte het idyllisch gelegen Murlough Bay.

Een dag begin je met een heerlijk Iers ontbijt

Na een heerlijke nachtrust mogen we voor de eerste keer genieten van een buikvullend typisch Iers ontbijt, bestaande uit spek, eieren, worst, warme bonen in tomatensaus, toast en niet te vergeten de fameuze ‘black pudding’, een soort van bloedworst gemaakt van varkensvet, varkensbloed, havermout en specerijen. Het wordt krokant gebakken in de pan en in in schijfjes gesneden opgediend. Eerlijk gezegd heb ik tijdens de ganse reis nooit geweten wat het juist was. Ik dacht dat het een soort van vezelrijk, zwart brood was en kon in de verste verte de link niet leggen met bloedworst.

Het smaakte ook helemaal niet naar vlees vond ik en echt lekker zou ik het nu ook weer niet noemen. Het was pas tijdens het schrijven van dit artikel dat ik opeens een ingrediëntenlijst zag opduiken bij een foto van een Iers ontbijt met de ‘black pudding’ er bij.  Ik was geen klein beetje verbaasd.

Mary, onze vriendelijke gastvrouw, laat ons niet vertrekken zonder een paar extra stukken fruit en potjes yoghurt. Ze doet me steevast aan mijn moeder denken. Ik had hier met plezier langer willen blijven maar het asfalt roept en de wielen moeten draaien 🙂

Glenariff Forest Park

Deze sprookjesachtige wereld is 1000 hectare groot en is gemakkelijk bereikbaar via Waterfoot.  Voor de outdoorfanaten is dit een interessant gebied om te ontdekken.  Er zijn diverse gemarkeerde wandelpaden langs watervallen, rivieren en bossen waardoor zowel korte als langere wandelingen mogelijk zijn.  Er is een bezoekerscentrum waar je allerlei tips kunt krijgen of geleide wandelingen kunt regelen. Op deze manier kunnen bvb. liefhebbers van wildlife gericht op zoek gaan naar hun favoriete dieren.

Parkeren is mogelijk op de enorme parking maar deze is in principe betalend (£5). Op het ogenblik van onze trip (maart 2016) is het gebied getroffen door een ziekte (P. Ramorum) op de Japanse Lork waardoor er veel bomen moeten verwijderd worden om verspreiding tegen te gaan. Dit heeft tot gevolg dat grote delen van het park niet publiek toegankelijk zijn, zoals o.a. grote stukken van de Scenic Trail. Waarschuwingborden tonen duidelijk waar je wel en niet mag wandelen.

Aan de betaalterminal op de parking vraag ik een vriendelijke houthakker om advies. Hij vertelt me met een brede grijns dat ik niet hoef te betalen en dat er in deze omstandigheden toch niet gecontroleerd wordt. Ik zal er maar op vertrouwen dat de vriendelijke Ier mij niet voor de gek aan het houden is.  Het wandelpad naar de watervallen is volledig open, dus gaat onze keuze hiernaartoe. Tijd om de rugzakken boven te halen.

The Waterfall Walk garandeert fun voor de kids

De kindvriendelijke Waterfall Walk, gemarkeerd met een rode pijl, is ongeveer 3 km lang, maar kan verlengd worden door een toegankelijk stukje van de Scenic Trail mee te pakken.  Het pad naar de watervallen start naast de parking en gaat steil bergafwaarts tot we in een diepe kloof terechtkomen en de Glenariff rivier volgen over knuppelpaden en trappen die soms tegen de rotswanden aan gebouwd zijn. Het is een spectaculaire wandeling en de kids zullen zich hier niet snel vervelen.

Zen op de groene velden rond het Glenariff Café

Aan Laragh Lodge laten we de rivier achter ons en duiken we de bossen en de velden in. De ruige rotsen maken plaats voor glooiende, groene heuvels waarop schapen grazen en hier en daar kunnen we genieten van bijzonder mooie vergezichten. Op het mooie terras van het Glenariff café profiteren we van de stilte bij een tasje koffie. Het is een groene oase van rust vlak bij de parking. We wandelen uiteindelijk 4,5 km.

Het kleine havendorpje Cushendun, zijn caves en The Game of Thrones !

Onderweg naar Ballycastle, het eindpunt van vandaag, houden we even halt aan een heerlijk plekje langs de kust. Het dorpje Cushendun is gesitueerd aan de voet van de Dun rivier en de Glendun, één van de negen Glens van Antrim.  Het prachtige strand met zijn mooie branding is een ideale plek om de benen te strekken. Het zonnetje is van de partij en met alleen het geluid van de branding om me heen begin ik weg te dromen. Dit is een idyllische en serene plek waar ik met plezier mijn oude dag zou kunnen slijten.

Ik herinner me plots dat ik eerder iets heb gelezen over de Cushendun Caves. Het is één van de vele filmlocaties uit de serie Game of Thrones. Inderdaad, als je de Causeway Coastal Route doet dan kan je dit perfect combineren met een bezoek aan verschillende filmlocaties uit de populaire serie. En de Cushendun caves is de eerste plek die voor ons in aanmerking komt hiervoor. Later op de dag volgt ook nog het pittoreske Murlough Bay.

Cushendun Caves

Vanaf het strand rij ik amper 1 km terug tot aan de brug over de Glendun rivier. Aan de overkant van de brug loopt een doodlopende privéweg naar een rij appartementen (residentie) vlak aan de oceaan. Ik parkeer de auto gewoon langs de kant van de weg. Op de plaats waar de weg eindigt wandelen we amper twee minuutjes verder over een kiezelpad tot we de grotten zien opdoemen. Het lijkt inderdaad een plek die recht uit een sprookjeswereld komt. De oceaan is woest en luidruchtig zoals we hier stilaan gewend zijn geworden. We moeten roepen om elkaar te verstaan. Er staat een hevige wind en de golven beuken meters hoog tegen de grillige rotsen aan.  Volgens sommige bronnen zijn de grotten gevormd over een periode van 400 miljoen jaar. Wat een dramatische en adembenemende omgeving is dit.

De omweg naar Torr Head is een must !

Van Cushendun wijken we een beetje af van de hoofdroute (A2) en volgen we een kronkelige en spannende bergweg vlak langs de kustlijn, de Torr Road, naar een spectaculair uitzichtpunt Torr Head.  Deze route behoort dus niet officieel tot de Causeway Coastal Route, maar als je tijd over hebt en het weer laat het toe dan is deze omweg een must.  De weg is soms akelig smal en bevat zoveel scherpe bochten dat je eventueel tegemoetkomend verkeer onmogelijk tijdig kunt opmerken. Op heel wat punten moet je dus stoppen en desnoods via oogcontact met je tegenligger overeenkomen wie er achteruit rijdt tot aan een breder gedeelte. Autorijden kan best wel spannend zijn op binnenwegen en misschien niet voor elke bestuurder weggelegd, maar gelukkig is het erg rustig en blijft iedereen vriendelijk glimlachen.

De route, hier ook de ‘Scenic Drive’ genoemd, is zonder meer een exclusieve ervaring die je telkens opnieuw onderdompelt in gevoelens van verbazing en respect. De lucht is dreigend en steekt schril af tegen de blauwgroene zee en de frisgroene landschappen van het Ierse binnenland. De kustlijn is hier opvallend ruw en de getijden zijn verraderlijk.

Indrukwekkende ruïnes

Het eindpunt Torr Head wordt hier en daar aangekondigd met een bordje. Er is een rustig parkeerplekje voorzien vanwaar je te voet de heuveltop kunt opwandelen naar het panoramapunt.  Dit is de plek waar Ierland het dichtst bij Schotland komt en als het niet te zwaar bewolkt is krijg je een prachtig uitzicht op de Schotse Mull of Kintyre, 24 km verderop.

Vlak bij de parkeerplaats, langs de weg, ligt een interessante ruïne die volgens mijn info ooit een douanekantoor is geweest.
Bovenop het uitzichtpunt staat op de rots een verlaten uitkijkstation van waaruit de transatlantische scheepvaart in de late jaren 1800 in de gaten werd gehouden.

Loughareema, the Vanishing Lake en Murlough Bay

We hebben echt tijd zat vandaag. De totale afstand van het traject tussen Cushendun en Ballycastle bedraagt amper 25 km. We rijden daarom de Torr Road nog eens in omgekeerde richting tot Cushendun om vandaar via Loughareema Road en Vanishing Lake aan Murlough Bay te geraken.

Loughareema, the Vanishing lake

Ierland leeft van de legendes en het Loughareema (Vanishing Lake) is er eentje van. Het ligt pal langs de hoofdweg… of beter gezegd… soms, want het meer heeft de eigenaardige neiging om verstoppertje te spelen. Soms is het er, soms niet. Veel toeristen rijden er langs zonder te beseffen dat ze een legendarische plek hebben gemist. Helaas geldt dit ook voor ondergetekende. In mijn rechterooghoek zag ik een flits van een bordje met het opschrift ‘Vanishing Lake‘. Ik draaide mijn hoofd en speurde het landschap af om uiteindelijk vast te stellen dat het meer er niet was.

Hoe kan dit hoor ik iedereen vragen. Wel, blijkbaar ligt het op een ‘lekkende’ kalklaag met een afvoergat dat af en toe verstopt raakt door een turflaag. In deze periode en vooral als het veel regent vult de plek zich met water. Mettertijd lost de turflaag op en verdwijnt het water weer langs het gat.
Vermits ik geen duidelijk zicht heb gekregen op de locatie kan ik enkel maar verwijzen naar een website met een reeks interessante foto’s van de locatie mèt en zonder meer.
– Voor de liefhebbers : http://www.amusingplanet.com/2012/12/loughareemathe-lake-that-randomly.html

Murlough Bay, nog een indrukwekkende Game of Thrones locatie

Na het verdwenen meer dus niet te hebben gezien rijden we via de A2 richting Ballycastle om via een zijweg op het noordelijk deel van de ons welbekende Torr Road te belanden.  Als je dacht dat je met de smalle Torr Road alles hebt gehad dan vergis je je schromelijk. Eén klein bordje wijst je via een nòg smallere Murlough Road de weg naar Murlough Bay.  Een waarschuwingsbord met het opschrift ‘Unsuitable for heavy goods vehicules‘ geeft al een indicatie van wat je te wachten staat.

Ik zou deze weg eerder een ‘pad’ noemen. Steil klimmen, dan weer dalen, scherpe bochten en vooral akelig smal voor twee voertuigen. Maar alweer… zo onwaarschijnlijk mooi en geïsoleerd dat ik het amper kan beschrijven. Je ogen blijven enerzijds hangen op de sfeervolle groene weiden met grazende schapen en anderzijds valt je onderkaak telkens naar beneden als je achter elke bocht een nog spectaculairder uitzicht krijgt over de baai en de zee.

Sommigen beweren dat dit dè mooiste baai is langs de ganse Antrim kustlijn. Ik ga dit niet tegenspreken. Ondanks de adembenemende schoonheid van het gebied wordt het niet overspoeld door toeristen, mede dankzij de grillige, auto-onvriendelijke Murlough Road. Bij slecht weer vermoed ik dat de rit zelfs ronduit gevaarlijk kan worden.

Wanneer je langs een rij knoestige, oude bomen rijdt ben je vlak bij een kleine parkeerplaats. Het wordt geadviseerd om de wagen hier te parkeren en de regio te voet te ontdekken. De weg loopt verder naar beneden, maar zelfs insiders waarschuwen voor gevaarlijke omstandigheden bij slecht weer en mogelijke tegenliggers.
Vanaf de parkeerplaats wandelen we naar een opvallende rotsformatie waarop de Ierse vlag prijkt. Het lijkt wel een offerplek uit een oeroud verleden. Het zicht over de baai en het gevoel dat je hier bekruipt is niet in woorden te beschrijven.

The ‘Iron Islands’

In het derde seizoen van Game of Thrones werd Murlough Bay herdoopt als de ‘Iron Islands‘ en als achtergrond gebruikt voor het stuk waarin Theon Greyjoy paardrijdt met zijn zus Yara. Het is tevens de plek waar Davos Seaworth met zijn schip strandt na de Battle of Blackwater Bay.