De Oxögabergsrundan (6,7 km) is één van de negen trails in het Tiveden nationaal park in Zweden en de tweede zwaarste na de Trehörningsrundan (9,5 km) die ik eerder liep. Deze luswandeling leidt je doorheen de oerbossen van Tiveden, langs moerassen en idyllische meertjes, over miljoenen jaren oude dramatische rotspartijen en kliffen en doorheen een kloofvallei, genaamd de Stigmanspasset.

Zuurstof snuiven in de oerbossen van Tiveden: de Oxögabergsrundan

Deze wandeling is de tweede die ik liep in het Zweedse Tiveden nationaal park. De eerste was ook meteen de langste en zwaarste, de indrukwekkende trail van ruim 12 km rond Stora Trehörningen en Tärnekullen.
Net als de acht andere trails is ook deze weer perfect gemarkeerd met blauwe zeshoeken (5 stippen).

Starten doen we aan de hoofdingang van het park en we kiezen ervoor om de lus tegen de klok in te doen zodat het zwaarste deel op het einde komt (tussen de Stigmanspasset en de hoofdingang).
Al meteen worden we ondergedompeld in een overvloed aan struiken vol met heerlijke blauwe bessen.

Het pad is overal vrij goed bewandelbaar en kronkelt zich doorheen de vochtige oerbossen en moerassige valleien. De permanente vochtigheid creëert een prachtig groen tapijt van verschillende mossoorten op en rondom afstervend hout van gevallen bomen. Het geeft het gebied een mystieke uitstraling.

Bosmeertjes en oeroude rotsen

Vooral in de eerste helft van de wandeling komen we een paar rustieke woudmeertjes tegen.
Het Metesjön bereiken we al na één kilometer stappen. Aan de zuidkant van het meer bevindt zich een kampeerplaats met toiletten en BBQ-mogelijkheden. Het meer bevindt zich op 167 meter boven de zeespiegel.
We negeren de camping en stappen verder noordwaarts.

Nog geen 500 meter verder en ongeveer 20 meter hoger passeren we het Trollkyrkesjön meer langs links.
De groene en zachte wandelpaden transformeren hier en daar in meer ruiger en rotsachtig terrein. De gigantische rotsblokken die her en der verspreid liggen zijn stille getuigen van een ver verleden. Vele miljoenen jaren geleden vond hier een continentale verschuiving plaats en verdween de ijskap die tonnen rotsen met zich mee sleurde en verspreid in het landschap achterliet.

We hebben 3,5 kilometer afgelegd als we de noordelijke oever van Stora Gäddsjön bereiken, ongeveer 200 meter boven zeeniveau. De stilte slaat overal om je oren.
Wat ons overigens ook opvalt is hoe de natuur er hier nog onbezoedeld bij ligt. Geen papiertjes, lege blikken of plastic flessen. Het concept ‘Leave nothing but footprints’ leeft hier duidelijk bij de mensen. Hier hebben ze het begrepen!

Forest of the Capercaillie (Auerhoender)

Aan deze noordzijde van het Stora Gäddsjön zitten we ook in de helft van onze wandeling. Hier buigen we af naar links en stappen verder door een gebied dat men ‘Tjäderskogen‘ (Forest of Capercaillie) noemt.
Hier zou één van de meest mythische bosvogels zijn habitat hebben, de Auerhoen. Deze zou nog voor zonsopkomst tevoorschijn komen en vooral in de lente, als het paringsritueel bezig is en hij op zijn paasbest gekleed is, de moeite waard zijn voor vogelspotters. Ook het Korhoen zou hier nog actief zijn.
Maar om een glimp op te vangen van deze fantastische vogels moet je dus over een flinke dosis geduld beschikken en héél vroeg uit de veren.
Helaas was het geluk niet voor ons weggelegd. Geen Auer- of andere hoenders gezien …
Voor de echte liefhebbers zijn er speciale seizoensarrangementen te boeken waarbij er 2 nachten in een shelter overnacht wordt.

We maken nog een korte pitstop aan een klein meertje met de leuke naam Filebolången en zetten dan koers naar de Stigmanspasset.

Stigmanspasset

We wandelen zuidwaarts en zijn al 6 kilometer gevorderd als we het bordje met het opschrift ‘Stigmanspasset’ opmerken.

Het terrein wordt rotsachtiger en het pad wordt omgeven door enorme afgevlakte rotspartijen. We beseffen nog niet meteen dat we hier bovenaan de pas staan, met aan onze rechterzijde diepe kliffen. Ik krijg eventjes kippenvel als ik plots de weg opmerk die diep beneden in de kloof ligt.

Het is de enige weg die doorheen het park loopt. We bevinden ons hier in een zogeheten kloofvallei die we langzaam aan het afdalen zijn tot we uiteindelijk op de weg zelf komen. Aan beide zijden zien we de enorme kliffen liggen. De heuveltoppen zijn gladgeschuurd door de verplaatsing van de gigantische ijskap die hier lang geleden plaatsvond.

Vanaf de weg is het nog één kilometer stappen naar de hoofdingang, ons startpunt. Loodzwaar wordt het nergens maar het laatste stuk is wel ietsje pittiger omdat het pad doorheen kloofvalleien en breuken kronkelt. Hier en daar zijn houten trappen aangelegd om hoogteverschillen te overbruggen.

Al mijn artikels over het Tiveden nationaal park

Routedetails en GPX track