Dag 22 is aangebroken. De trektocht zit er nu volledig op. In Landruk maken we ons klaar voor de terugtocht naar Pokhara. Maar eerst genieten we nog van de magnifieke terrasvelden bij Tolka en moeten we de Deurali pas over. In Kande zal er dan een busje voor ons klaarstaan om ons naar Pokhara te brengen. 

Dag 22 : Landruk – Kande – Pokhara

Het zit er op… met pijn in het hart open ik m’n slaapzak en realiseer me dat dit de laatste keer is. De dagelijkse rituelen van het vroeg opstaan, de strijd tegen de koude, het afzien tijdens de vele beklimmingen en afdalingen, maar ook – en vooral – de euforische gevoelens die naar boven kwamen bij het aanschouwen en absorberen van de mooiste landschappen ter wereld, het geweldige team dat ons steeds met de glimlach bijstond, de gezellige maaltijden en de warme sfeer erbij, de talloze piepkleine dorpjes en zijn mooie bewoners, materieel arm maar spiritueel rijk… ik zal het allemaal enorm hard missen.  Maar op deze laatste trekkingdag ga ik er nog eens helemaal voor gaan en zal ik 100% proberen te genieten van wat komen gaat.

Terrasvelden bij Tolka

De uitgestippelde route van vandaag moet ons via Tolka, Pothana, Deurali en Australian Camp tot in Kande leiden, waar een busje zou moeten klaarstaan dat ons naar Pokhara brengt. De wandeling zou ongeveer vijf uur duren maar diegene die dacht dat het een ‘walk in the park’ zou worden komt flink bedrogen uit.  Het eerste stuk leidt ons over een steile heuvel naar Tolka (1.700 m) en Pothana en zo verder naar de Deurali Pas (2.150 m) en het dorpje Deurali zelf waar veel trekkers samenkomen voor een gezellige drink met een hapje erbij. De talrijke souvenirstalletjes maken de sfeer helaas een beetje stuk voor mij.

De adembenemende terrasvelden van Tolka blijven me van deze trip het meest bij. De frisgroene kleuren, de blauwe lucht en de witte Himalaya pieken zorgden voor onvergetelijke natuurmomenten.

Voor en na de Deurali pas moet er trapsgewijs 400 m geklommen en weer gedaald worden en dat is zwaar, erg zwaar. Gelukkig wandelen we door prachtige stukjes natuur die vaak aan het regenwoud doen denken en de Langoer aapjes zijn ook van de partij, al zie je ze niet altijd door de dichte begroeiing heen, maar horen doe je ze wel degelijk.

Kande luidt het definitieve einde van de trekking in

Na Deurali komt Australian Camp aan de beurt, een soort vlakte die je een spectaculair uitzicht biedt op de ganse Annapurna range (als het weer meezit).

Het is mogelijk om hier te overnachten in een lodge. Wij zetten de laatste fase in en niet veel later zien we diep onder ons weer bussen rondrijden op de Pokhara-Baglung Highway. Dit is even wennen.

Van zodra onze voeten het rotspad verlaten en het asfalt raken in Kande gooien we onze rugzakken af en beseffen dat het nu echt gedaan is. Het busje staat inderdaad op ons te wachten. Onze dragers zijn al bezig met het inladen van de bagage. Een beetje afwezig stappen we in en rijden in stilte 40 minuten verder naar Pokhara.

Aankomst Pokhara

Elke minuut dat we dichter bij Pokhara komen wordt het drukker en de abrupte overgang van de pure natuur naar de chaos van een stad komt best wel confronterend over. Nochtans is Pokhara als derde grootste stad in Nepal op zich niet zo slecht en dan vooral het prachtige Lakeside, vlak aan het enorme Phewa meer. De chauffeur rijdt in één ruk tot vlak voor de Blue Planet Lodge waar we hartelijk verwelkomd worden door Sabine en Ram.  We weten even niet waar we het hebben als we het luxueuze pand met zijn prachtige groene tuin voor ons zien liggen. Dit wordt onze nieuwe thuis voor de komende drie dagen. Onze grote bagage zal later vanavond door Nawang en het team per bus naar Kathmandu gebracht worden. Maar eerst willen we ze nog eens uitgebreid trakteren op een diner.

Lake Side Road voor de smullers

Op de weg van onze lodge naar Lake Side Road liggen verschillende eenvoudige en goedkope Indisch-Nepalese restaurantjes. Doorgaans zijn de menu’s uitgebreid en zeer lekker.
Lakeside Road is een waar paradijs voor de smullers en je vindt er tevens een aantal toffe winkels. ‘s Avonds komt de mooi verlichte straat helemaal tot leven en klinkt de muziek uit de bars tot op straat.
Als je weinig tijd hebt is Lakeside de place to be om je batterijen op te laden.

Onze grote ontdekking is het mooi ingerichte en gezellige Moondance restaurant met een Canadees-Nepalese uitbating. Dat het een populaire plaats is wordt snel duidelijk als we de deur openen. Ondanks de grootte van het restaurant is er amper nog een plekje vrij. Een vriendelijke kelner toont ons een klein tafeltje waar we nog net rond kunnen. Vermits we al gedineerd hebben houden we het bij een leuk nagerechtje. Ik kies voor een pannenkoek gevuld met banaan en een bolletje ijs erbij, het geheel natuurlijk overgoten met een overheerlijke warme chocoladesaus.  De kameraden kiezen een heerlijke Banana Split.

De sfeer zit er helemaal in en ik geef m’n ogen de kost. We zitten op de eerste verdieping en krijgen een mooi uitzicht op de tafels onder ons. Het houten interieur doet me denken aan een grote Oostenrijkse berghut.