Vanaf de ingang Vitsand aan de rand van het Tiveden nationaal park leidt een korte wandeling (witte markeringen) je langs een indrukwekkend pad naar een bijzonder stuk rots van 15 meter hoog. De steen bleef hier 10.000 jaar geleden verdwaald achter toen de binnenlandse ijskap begon te smelten.
En Zweden zou Zweden niet zijn moest er ook hier geen mythisch verhaal aan vasthangen. De steen werd namelijk vernoemd naar een jongeman (Junker Jägare) die hier zijn geliefde maagd is verloren.

De Junker Jägarerundan: korte tocht naar een mythische rots

Als je in Zweden het Tiveden nationaal park bezoekt dan ga je je niet zo snel vervelen. In het park kan je kiezen uit maar liefst negen trails, de ene al wat zwaarder dan de andere. Na het afwerken van de wandelingen rond Stora Trehörningen, Tärnekullen en de Oxögabergsrundan raken we geïntrigeerd door een rots met de naam Junker Jägare. Geen gewone rots… nee, eentje met een eigen legende eromheen. Velen schreven er al over en ze hebben er nu zelfs een trail naar genoemd. Daar moeten we naartoe dus!

De tocht start aan de parking Vitsand en is slechts 3 kilometer lang. Het pad loopt ook hier door een prachtig stukje Zweedse natuur, met heel veel variatie in de omgeving. Al na 20 minuten en een 600-tal meter wandelen arriveer je bij de rots.

De legende rond de rots van Junker Jägare is best wel eng…

In lang vervlogen tijden zouden er in de bossen van Tiveden heidense rituelen en verboden religieuze diensten hebben plaatsgevonden.

De rots is genoemd naar een jongeman genaamd Junker Jägare die verliefd was op een meisje wiens vader haar echter aan een andere man wilde uithuwelijken. Junker en het meisje vluchtten het bos in, in het gezelschap van haar hond en sloegen hun kamp op aan een enorme rotsblok.
Terwijl Junker ging jagen bleef het meisje achter om op het vuur te letten. Maar haar vader had verkenners achter hen aan gestuurd. Deze vonden het meisje en haar hond bij het kampvuur. De hond werd gedood door een speer. Het meisje greep de speer en stak deze in het oog van één van de aanvallers, waarop de andere daarop het hoofd van het meisje afhakte. De lichamen werden naar de vader teruggebracht.

Toen Junker terugkeerde zag hij de bloedvlekken en begreep meteen wat er was gebeurd. Hij zette zijn vlucht verder. De rots kreeg de naam van de jongeman en als je goed kijkt dan zie je er zelfs een gezicht in.
Sommigen beweren dat ze Junker nu nog steeds rond de steen hebben zien lopen.
Anderen zagen het onthoofde meisje rond de steen wandelen en als je heel stil bent zou je de trage, slepende stappen kunnen horen.

Zwerfrots uit de ijstijd

Zo’n 10.000 jaar geleden begon de continentale ijskap te smelten. Deze kwam in beweging en brak stukken rots af om ze vervolgens vele kilometers mee te slepen en overal in het landschap verspreid achter te laten.
De Junker Jägare is een uniek exemplaar omdat ze maar liefst 15 meter hoog is.

Het pad wordt steeds indrukwekkender

Eenmaal de rots voorbij komen we terecht in oud open naaldbos waar de grond bedekt is met korstmossen en bosbessen. Hier en daar staan dode en stervende dennen waar insecten, schimmels en korstmossen hun favoriete plekjes kunnen vinden. Met zo’n overvloed aan dood hout is er genoeg voedsel onder de schors voor vogels.

Overal in het landschap liggen enorme rotsblokken verspreid en het pad loopt er hier en daar gewoon overheen.
Het is de moeite waard om af en toe eens stil te staan en je te realiseren welke gigantische natuurkrachten zich hier hebben afgespeeld 10.000 jaar geleden. Bovendien brengen de geluiden en de geuren van het bos je hier zeker in de zevende hemel.

Na de wandeling verpozen aan het prachtige strand van Stora Trehörningen

De wandeling zit er spijtig genoeg snel op maar we vertrekken niet zonder eerst het heerlijke strand nog eens gezien en gevoeld te hebben. Het witte zand aan Stora Trehörningen en het heldere water trekt me aan. Ik zet me neer en krijg een gelukzalig gevoel over me heen.

Routedetails en GPX track