Als je een roadtrip van twee weken door Schotland maakt dan is de Isle of Skye eigenlijk verplichte kost. Dit schitterende eiland heeft zoveel te bieden dat we er drie nachten hebben geboekt, wat eigenlijk een absoluut minimum is. Iconische locaties zoals de Quiraing, Old Man of Storr, Fairy Glen zijn stuk voor stuk parels voor de avontuurlijke wandelaars onder ons. Grillige bergtoppen, mystieke glens, betoverende landschappen, gezellige dorpjes en pubs… het hoeft niet te verbazen dat het door velen beschouwd wordt als dè toeristische hotspot van Schotland. En net daarom is er helaas ook een keerzijde aan de medaille. Hieronder deel ik enkele hoogtepunten die volgens mij niet op het lijstje mochten ontbreken, maar helaas ook een donkere kant.

The Quiraing

Slapen in een pod in zo’n adembenemende natuurlijke omgeving is ronduit fantastisch. Helemaal uitgerust ontwaken we ‘s morgens vroeg en maken ons klaar voor onze eerste wandeling op de Isle of Skye. Vandaag staat The Quiraing op het programma dat zich op nog geen half uurtje rijden van onze accomodatie bevindt.

The Quiraing, gelegen op het noordelijke schiereiland Trotternish van Isle of Skye, is een van de meest spectaculaire en iconische landschappen van Schotland. Deze bijzondere rotsformatie is ontstaan door oude aardverschuivingen en biedt een surrealistisch decor van scherpe pieken, diepe valleien, en bizarre rotsstructuren. Het is een gebied dat eruitziet alsof het rechtstreeks uit een fantasyverhaal komt, en trekt wandelaars, fotografen en natuurliefhebbers van over de hele wereld aan. Het hoogste punt situeert zich op 543 m boven de zeespiegel.
Een oude legende zegt dat het gebied de ontmoetingsplek is voor feeën en in lang vervlogen tijden tegen indringers beschermd werd door draken.
Niet zo ver van hier ligt het An Corran strand waar in rotsen fossiele pootafdrukken gevonden werden van megalosaurussen die hier 165 miljoen jaar geleden rondliepen.

Een van de beste manieren om The Quiraing te ervaren is via een rondwandeling van ongeveer 8 kilometer. Deze wandeling voert je langs een smal pad dat over de steile kliffen slingert, met een adembenemend uitzicht over de rotsformaties zoals “The Needle”, “The Table” en “The Prison”. Bij helder weer kun je zelfs de buitenste Hebriden zien liggen aan de horizon. De route biedt volop mogelijkheden om stil te staan bij de unieke geologie en flora van het gebied, terwijl je geniet van panoramische uitzichten over de oceaan en de groene valleien.

Maar ook hier moet je alweer rekening houden met drukte. Het is één van die topbestemmingen die in alle Schotse reisgidsen de hemel in geprezen worden. Volkomen terecht overigens, maar je zal hierdoor zonder twijfel rekening moeten houden met massa’s wandelaars en volgepropte parkings. Of het te doen is of niet hangt natuurlijk af van de periode dat je reist. Ook hier geldt dat hoe vroeger in de ochtend je vertrekt, hoe minder last je zal hebben van wandelfiles.
Ik parkeerde de auto al om 7u30 ‘s morgens en was er bijna alleen. Eenmaal terug (iets na de middag) kon ik alleen maar vaststellen dat er geen plekje meer vrij was en dat er al hele rijen auto’s gewoon langs de weg geparkeerd stonden (wat eigenlijk niet toegelaten is).

Ik heb de wandeltocht uitgebreid beschreven in een afzonderlijk artikel waar je nog veel meer prachtige foto’s, tips en een GPX-bestand kunt terugvinden als je op zoek bent naar inspiratie.

The Fairy Glen

Niet ver van het dorpje Uig, en op 10 minuutjes rijden van onze pod, ligt een sprookjesachtige plek genaamd ‘The Fairy Glen’. Dit kleine, verborgen dal staat bekend om zijn bijzondere, bijna buitenaardse landschap met groene, glooiende heuvels en mysterieuze rotsformaties. De plek doet denken aan een natuurlijke speeltuin vol kronkelende paden, ronde heuveltoppen en steenformaties die bekend staan als ‘Castle Ewen‘ — een opvallende rotspiek die lijkt op een kasteelruïne.

Hoewel de naam Fairy Glen geen historische band heeft met Keltische folklore, roept de sfeer van het gebied direct beelden op van elfen en mythes. Je kunt de heuvels beklimmen voor een panoramisch uitzicht over de vallei of een wandeling maken langs de spiraalvormige steenpatronen die bezoekers achterlaten als een knipoog naar de elfenlegenden. Iets in mij waarschuwt mij voortdurend dat er een fee of een kabouter plots uit de bosjes of van achter een rots tevoorschijn kan springen.

The Fairy Glen is gemakkelijk te bereiken en perfect voor een korte wandeling of een picknick. Hoewel het klein is, biedt het een verrassende hoeveelheid fotomomenten en een heerlijk gevoel van mystiek. Wij gaan er een kijkje nemen in de vroege avond om zo te profiteren van het licht van de ondergaande zon. Meer dan een uurtje heb je er overigens niet voor nodig om er rond te wandelen.

Old Man of Storr

Samen met The Quiraing behoort de Old Man of Storr tot de twee meest iconische (en drukke) wandelingen van heel Schotland. Om de drukte te vermijden vertrekken we alweer vroeg in de ochtend. Vanaf onze Glenhinnisdal Pod rijden we eerst zuidwaarts tot Portree om van daaruit de A855 noordwaarts te volgen. De Old Man of Storr Car Park ligt iets voorbij Loch Leathan. De rit duurt niet veel langer dan een half uurtje.
De parking heeft een capaciteit voor 140 auto’s en kost £6. Je mag er dan maximaal 6 uur blijven staan. Wil je langer parkeren (max. 12 uur) dan betaal je £7.
Ook hier moet je alweer rekening houden met drukte en ben je er best zo vroeg mogelijk bij. Vroeg in de ochtend is de parking nog zo goed als leeg. Kom je later dan ziet het er heel anders uit zoals je hieronder op de foto kunt zien.

Net zoals The Quiraing ontstond ook deze Old Man of Storr door een oeroude aardverschuiving. Met zijn unieke vorm, omringd door ruige kliffen en adembenemende uitzichten over de Sound of Raasay, trekt de Old Man of Storr jaarlijks duizenden wandelaars en natuurliefhebbers. De rondwandeling is slechts 5 kilometer lang, maar zo adembenemend mooi dat je er best enkele uurtjes voor uittrekt.
Het laatste deel van de klim kan uitdagend zijn, vooral bij nat weer, omdat het pad steiler en gladder wordt.

Volgens lokale legendes is de Old Man of Storr een versteende reus die hier ooit woonde. Na zijn dood werd hij samen met zijn vrouw veranderd in steen door elfen.
In een alternatief verhaal werd de oude reus nogal onhandig begraven, waardoor zijn duim boven de grond bleef uitsteken. Deze mysterieuze verhalen dragen natuurlijk alleen maar bij aan de aantrekkingskracht van de plek.

Wil je meer te weten komen over deze prachtige wandeling, lees dan mijn afzonderlijk artikel met meer details, extra tips en veel fotomateriaal.

An leth-allt view point

Het An Leith-allt Viewpoint is een minder bekende maar prachtige stop op de Isle of Skye. Het biedt een adembenemend uitzicht op de kustlijn en de ruige landschappen van het eiland. Gelegen aan de oostelijke kant van het Trotternish-schiereiland, ligt dit uitkijkpunt tussen de beroemde bezienswaardigheden van The Old Man of Storr en Kilt Rock, en is het een ideale plek voor wie op zoek is naar een rustigere, minder drukke locatie om even uit te blazen.

Na een korte wandeling vanaf de parkeerplaats kom je bij een uitkijkpunt waar je de overblijfselen van een fabriek en een zalmhut aan de monding van de rivier de Lealt kunt zien. Het infobord raadt af om hier niet voorbij het uitkijkpunt te gaan, omdat de steile route naar beneden gevaarlijk kan zijn als het nat is en er de afgelopen jaren ongelukken op het pad zijn gebeurd.

Neist Point

Neist Point situeert zich op de meest westelijke punt van de Isle of Skye, op het ruige schiereiland Duirinish. Dè trekpleister is echter de mooie vuurtoren die op 1 november 1909 voor de eerste keer zijn lichten ontstak maar nu gedeeltelijk verlaten is. Spijtig genoeg is het gebouw niet toegankelijk voor het publiek. Het uitzicht op de ruige kustlijn en de Buiten-Hebriden is werkelijk fenomenaal. Vooral het tijdstip rond zonsondergang trekt veel bezoekers en fotografen aan. Met een flinke dosis geluk en een scherp arendsoog kan je hier zeehonden, dolfijnen en zelfs walvissen spotten.

Vanop de parking kan je alleen nog te voet verder tot aan de kliffen en de vuurtoren. Er is een verhard wandelpad dat erg steil bergaf gaat in de richting van de kliffen. Op sommige stukken is het zodanig steil dat trappen en relingen werden gebouwd. Het uitzicht op de oceaan is zo spectaculair dat ik mijn pijnlijke knieën vergeet.
Eenmaal de vuurtoren in het vizier komt wordt het pad horizontaler en bij het gebouw stopt het pad en kan je gewoon langs de kliffen wandelen. Opgelet hier want erg felle rukwinden zijn hier niet uitgesloten en die zijn ronduit levensgevaarlijk op dit punt.

In juni 1910 werd de misthoorn geplaatst. Die produceerde een diep en luid geluid dat over grote afstanden hoorbaar was en diende om schepen te waarschuwen voor de dreigende kliffen ter hoogte van de kust. De hoorn is nog steeds aanwezig maar is nu enkel nog een stille getuige van de wilde taferelen die zich meer dan een eeuw geleden afspeelden voor de kust. Sinds 1990 is de vuurtoren volledig geautomatiseerd en is er zelfs geen wachter meer nodig ter plekke.
De leegstaande gebouwen werden nog even gebruikt als zelfvoorzienende vakantiehuizen maar ook dat is intussen niet meer het geval.

Ernstige verkeersproblematiek

De trip naar Neist Point is een avontuur op zich. Vanuit Dunvegan wacht je een traject van ongeveer 17 km over zeer smalle éénbaansweggetjes met aan weerszijden zachte bermen en greppels. We volgen eerst de B884 tot kort voor het dorpje Milovaig waar we links afslaan op een nog smaller ongenummerd weggetje dat gedurende 3,5 km rechtstreeks naar de kleine parkeerplaats leidt. Op dit weggetje is het serieus uitkijken geblazen want het kan er erg druk worden door personenwagens en mobilhomes die van en naar de parking rijden. Er zijn weinig uitwijkpunten waar gekruist kan worden. Het gebeurt vaak dat voertuigen hierdoor in de greppel of zachte berm vast komen te zitten. Spijtig genoeg zijn er nogal wat bestuurders die niet weten hoe zich te gedragen op dergelijke smalle wegen. Dan is er in beide richtingen geen doorkomen meer aan en ontstaan lange files. Rechtsomkeer maken is onmogelijk. De weg is bovendien nog in slechte staat ook en je moet uitkijken voor diepe putten. Het feit dat de parking zeer beperkt is qua capaciteit helpt ook niet.

Op bepaalde tijdstippen zie je op de weg een ellenlang konvooi voertuigen dat zich tergend traag verplaatst. Weggebruikers zijn op elkaar aangewezen als er weer eens eentje zich vastrijdt. We zijn er zelf getuige van hoe een Tesla in de verte scheef in de gracht steekt waardoor het verkeer hopeloos geblokkeerd zit. We staan meer dan een half uur stil als we zien dat een Land Rover 4×4 met heel wat moeite via de modderige berm bij de Tesla raakt en door middel van een touw of ketting de pechvogel uit zijn benarde positie kan trekken. Het verkeer kan weer door. Ik durf me niet voor te stellen hoe dit afloopt als er een echte takelwagen aan te pas komt want die geraakt gewoon niet ter plaatse.
Het is nu al zover gekomen dat men bezoekers adviseert om de piek vlak voor en tijdens zonsondergang te vermijden en eerder te opteren voor een bezoek in de ochtend.

Lokale bewoners klagen dit verkeersprobleem al langer aan bij de overheid omdat ze regelmatig ‘gevangen’ raken in hun eigen woning en zelf niet meer weggeraken. Er worden zelfs crisisvergaderingen gehouden om het probleem te bespreken.

Hinnisdale River trail en Caisteal Ùisdein (Hugh’s castle)

Op wandelafstand van onze accomodatie bevindt zich een nogal wilde wandeltrail van 5 kilometer dwars doorheen stekelige struiken en zompige weilanden tot aan de kust van Loch Snizort en de baai van Cuidrach waar zich de ruïnes bevinden van Hugh’s castle. Het is een luswandeling die best wel wat doorzettingsvermogen vraagt omdat delen van de route niet over paden lopen en het kan gebeuren dat een prikkeldraad rond weides moet overgeklommen worden. Gelukkig moet je je geen zorgen maken dat een boze Schotse boer je te lijf gaat. Het wordt algemeen als acceptabel beschouwd om velden door te steken, zolang je dit met het nodige respect doet natuurlijk.

Voor wandelaars die het niet zien zitten om van de gebaande paden af te wijken bestaat er een véél eenvoudigere route door met de auto een zijweg te nemen langs de A87. Van zodra je een wegwijzer ziet met het opschrift ‘Cuidrach – No through road‘ sla je de doodlopende weg in en blijf je deze volgen tot je ergens veilig kunt parkeren. Dat kan bijvoorbeeld op een open plek ter hoogte van een oude steengroeve. Let wel steeds goed op de eventuele aanwezigheid van (tijdelijke) parkeerbordjes. Van hieruit wandel je in een klein half uurtje (2,3 km) naar de ruïne.

Hugh’s Castle werd rond 1580 gebouwd tijdens een periode van politieke onrust en clanvetes. Hugh MacDonald wilde zijn macht versterken en onafhankelijkheid van zijn clan verkrijgen, wat leidde tot rivaliteit met zijn familieleden. Het kasteel diende als een strategische uitkijkpost over Loch Snizort en bood bescherming tegen vijandige aanvallen.

Wil je meer info over deze wandeling? Lees dan hieronder het afzonderlijk verslag dat ik hierover schreef.

St. Columba’s Island, een verborgen juweeltje

Eigenaardig genoeg is dit stille plekje nog steeds goed verborgen gebleven voor de massa’s toeristen die dagelijks over de A850 tussen Portree en Dunvegan razen. Het ligt goed verstopt op een mini-eilandje in de Snizort rivier bij het dorpje Skeabost, ongeveer 8 km ten noorden van Portree. Ik vind het een bezoek meer dan de moeite waard want de plek ademt eeuwenoude geschiedenis en religie. Ik word helemaal stil als ik me een weg baan tussen de vele verweerde grafstenen door.

Om er te geraken let je op de A850 op een wegwijzer naar Peinmore. Sla hier af en meteen over het veerooster sla je links af een smalle weg op. Enkele honderden meters verder zie je aan je linkerzijde een wit gebouw liggen. Het is de Skeabost Memorial Hall. Hier is een kleine oppervlakte waar je je wagen kunt parkeren.
Wandel ongeveer 100 meter verder over de weg tot je aan een hekwerk komt dat toegang geeft tot de oude brug over de rivier. Steek de brug NIET over maar volg het pad naar rechts. Slechts een paar tientallen meters verder ligt een houten voetgangersbruggetje over de rivier. Het is meteen de toegangsbrug tot St. Columba’s Island.

Aan de voet van de brug bevindt zich een klein infobordje dat erop wijst dat we ons aan de ingang van een eeuwenoude begraafplaats bevinden, en een plek met een waardevolle religieuze geschiedenis.

St. Columba’s Island werd in de vroege middeleeuwen gebruikt als een christelijke begraafplaats en was ooit de thuisbasis van een belangrijk kerkelijk centrum dat vermoedelijk werd gesticht door volgelingen van St. Columba, de heilige die het christendom naar Schotland bracht en hier in 583 zou gepreekt hebben vanaf een rots. In de buurt van die plek werd een kathedraalkerk gesticht, de ‘Cathedral Church of the Bishop of the Isles’ van 1079 tot 1498. Deze zou ergens rond 1540 ontmanteld zijn en veel resterende stenen werden weggeroofd voor lokale bouwprojecten. Restanten van funderingen zijn hier en daar nog zichtbaar in heuvels maar je moet al een echte kenner zijn om ze te detecteren.

De ruïne van de ‘Nicolson’s Aisle chapel‘ is wel nog steeds goed zichtbaar en omgeven door oude grafstenen die dateren uit de 8e tot de 16e eeuw.  Hier zouden maar liefst 28 stamhoofden van de clan MacNicol begraven liggen. Het toont aan hoe belangrijk de clan in deze regio voor de kerk is geweest.

Op de site bevinden zich ook twee beeltenissen (Effigies) van zogeheten ‘Highland warriors’.

De belangrijkste beeltenis wordt de Crusader Effigy (of de Nicolson Effigy) genoemd vanwege de locatie bij de Nicolson’s Aisle grafkapel. De figuur draagt maliënkolders die duiden op een hogere status en het naar beneden gedraaide zwaard dat hij vasthoudt is een claymore, waardoor het ergens in de 16e eeuw kan gedateerd worden.

De MacSween Effigy, zo genoemd omdat er drie reeksen initialen in zijn gekerfd, toont een Highland krijger in gewatteerd harnas en helm die een naar beneden gekeerd zwaard vasthoudt. Het is sterk verweerd, waardoor het niet nauwkeurig kan gedateerd worden, maar vermoedelijk ergens tussen 1350 en 1500.

St. Columba’s Island is een heilige begraafplaats waar niet alleen clanhoofden liggen, maar ook bisschoppen die de kathedraal dienden tot aan de Reformatie in de late jaren 1400 en ook enkele meer recente bewoners van Skye.
Spijtig genoeg lijkt het erop dat deze bijzondere en zeer delicate plek onvoldoende zorg en liefde krijgt en begint de natuur het stilaan over te nemen.

Talisker Distillery

Langs de oevers van Loch Harport, ligt de iconische Talisker Distillery. Als de oudste en enige werkende distilleerderij op Skye, is Talisker een geliefde bestemming voor whiskyliefhebbers van over de hele wereld. Opgericht in 1830 door de broers Hugh en Kenneth MacAskill, staat deze distilleerderij bekend om zijn rijke, rokerige whisky met een vleugje zeezout en peperige ondertonen.

Talisker is eigendom van het Diageo concern, ondermeer bekend van de serie Classic Malts of Scotland. De Talisker 10 maakt hier deel van uit.
In 1960 brak er een grote brand uit in het bedrijf maar werd meteen daarna heropgebouwd. De productie werd vervolgens in 1962 hervat.

Natuurlijk kan ik als whiskyfan deze distilleerderij niet zomaar passeren. Ze is het ganse jaar geopend voor bezoekers en ik hoopte op een rondleiding, maar ik had natuurlijk moeten weten dat dit omwille van de populariteit niet zomaar kan zonder enkele dagen op voorhand te boeken. Afhankelijk van de periode soms meer dan een week op voorhand. Ik moet me dus beperken tot een korte entree in hun mooie bezoekerscentrum waar ik me even vergaap aan hun speciale edities van 43 en 44 jaar oud. Helaas realiseer ik me snel dat ik nog een tijdje moet verder sparen…

Adres
Carbost, Isle of Skye IV47 8SR
Rondleiding boeken

Fairy Pools

Op de laatste dag van ons verblijf op Skye keek ik er naar uit om de beroemde Fairy Pools te bezoeken. Het is een reeks natuurlijke en kristalheldere poelen en watervallen aan de voet van de Cuilin bergen. Veel woorden ga ik er niet aan vuil maken want uiteindelijk ben ik er niet geraakt door de ongelooflijke drukte die er heerste. We waren er in de paasvakantie.
Vanaf Carbost verliet ik de B8009 en volgde een lange, smalle en slecht onderhouden eenbaansweg van 12 km tot aan de parking in Glenbrittle. Door de verkeersdrukte op deze smalle weg moest ik ontelbare keren gebruik maken van de uitwijkzones om tegenliggers (veel mobilhomes) te laten passeren. Eenmaal aan de parking werd mijn vrees werkelijkheid. De betaalparking biedt plaats aan ongeveer 170 voertuigen, maar stond helemaal volgepropt. Langs de weg zijn overal paaltjes geplaatst om parkeren onmogelijk te maken. Ik ben verschillende keren verder gereden om iets verder terug te draaien in de hoop dat er een plekje vrijkwam. Maar ik was niet de enige die dit probeerde. Na een vijftal van dergelijke cirkels te hebben gereden gaf ik het op. Vanaf de parking vertrekt een wandelpad naar de Fairy Pools. In principe doe je er 20 minuten over. In de verte zag ik op dat wandelpad grote hordes wandelaars op en af gaan.
Toch wel flink teleurgesteld besloot ik op dit punt dat dit tevens het einde was van onze driedaagse trip op de Isle of Skye.
De sprookjesachtige Fairy Pools zijn zeker een bezoek waard, maar mijns inziens te vermijden tijdens vakanties. Of héél vroeg vertrekken.

Een paar cijfertjes: in 2006 kwamen er 13.000 bezoekers, in 2019 waren dat er 180.000!
Lees ook dit onthutsende artikel uit Press & Journal (2024) waarin uitgelegd wordt hoe de ratings op ondermeer Tripadvisor in slechts enkele maanden evolueerden van 5 sterren tot adviezen om de locatie gewoon te negeren. De voornaamste reden is de barslechte staat van de weg, met soms wachttijden van 4 tot 5 uur om de parking te bereiken.

Isle of Skye: de keerzijde van de medaille

Overtoerisme en drukte

Isle of Skye is een van de populairste toeristische bestemmingen in Schotland, vooral vanwege zijn spectaculaire landschappen, historische kastelen, fantastische wandelmogelijkheden en charmante dorpjes. Echter, de toenemende populariteit van het eiland heeft geleid tot een probleem van overtoerisme. In de zomermaanden worden de smalle wegen van Skye vaak overspoeld met huurauto’s, campers en tourbussen, wat leidt tot verkeersopstoppingen en parkeerproblemen bij populaire bezienswaardigheden zoals The Old Man of Storr, Quiraing, Fairy Pools, en Neist Point. Deze drukte zorgt niet alleen voor frustratie bij bezoekers, maar heeft ook invloed op de lokale gemeenschap, die vaak moeite heeft om de plotselinge toestroom van toeristen op te vangen.

Druk op infrastructuur en voorzieningen

De infrastructuur van Isle of Skye is simpelweg niet ontworpen om grote aantallen toeristen te ontvangen. De wegen zijn smal en kronkelig, wat leidt tot verkeersproblemen en onveilige situaties. Bovendien is er een tekort aan parkeergelegenheid en openbare toiletten bij populaire trekpleisters. Lokale bedrijven, zoals supermarkten en restaurants, kunnen vaak de vraag niet bijhouden tijdens het hoogseizoen, wat leidt tot lange wachttijden en uitverkochte voorraden. Voor bewoners betekent dit dat hun dagelijkse leven wordt beïnvloed, omdat ze soms moeite hebben om toegang te krijgen tot basisvoorzieningen.

Milieu-impact en natuurbehoud

Het fragiele ecosysteem van Skye staat onder druk. Wandelpaden en natuurlijke locaties zoals de Fairy Pools en Quiraing lijden onder erosie door de onophoudelijke stroom wandelaars. Bovendien blijft afval vaak achter op afgelegen locaties, ondanks inspanningen om bezoekers bewust te maken van het belang van milieuvriendelijk gedrag. Het gevolg is dat de natuur beschadigd raakt en dat het landschap, dat juist zoveel bezoekers aantrekt, aan zijn eigen succes ten onder dreigt te gaan.

Moet je nu dit prachtig Schots eiland voortaan links laten liggen? Nee, natuurlijk niet, maar wees je ervan bewust dat het kiezen van de juiste tijdstippen je een pak irritatie en teleurstelling zal besparen.

Hoogtepunten van deze roadtrip

Omwille van de leesbaarheid werd dit verslag opgesplitst in verschillende trajecten, met daarin alle respectievelijke hoogtepunten.
Trajectverslagen komen er geleidelijk aan. Stay tuned…

• Inleiding en tips
• Traject 1: Newcastle – Edinburgh (178 km)
• Edinburgh in het kort
• Traject 2: Edinburgh – Drymen (163 km)
• Wandeling: Ben A’an & Loch Katrine loop (6,6 km)
• Traject 3: Drymen – Fort William (141 km)
• Wandeling naar Lost Valley (5,2 km)
• Traject 4: Fort William – Isle of Skye (216 km)
• Isle of Skye in drie dagen
• Isle of Skye: The Quiraing (8,7 km)
• Isle of Skye: Old Man of Storr (5 km)
• Isle of Skye: Hinnisdale River Trail + Hugh’s Castle (5 km)
• Traject 5: Isle of Skye – Speyside (273 km)
• Traject 6: Speyside – Crieff (308 km)
• Traject 7: Crieff – Innerleithen (156 km)
• Traject 8: Innerleithen – Sedbergh (204 km)
• Traject 9: Sedbergh – Newcastle (249 km)