Het einde van ons fantastisch Schots avontuur is in zicht. Het laatste traject brengt ons langs het Ribblehead Viaduct , St. Leonard’s Chapel-le-Dale en een stukje van de fameuze Hadrian’s Wall. Het is spijtig dat we niet langer konden genieten van deze laatste Romeinse attractie want we moeten onherroepelijk onze boot halen in Newcastle.

Ribblehead Viaduct

Het is een zwaarbewolkte dag als we deze ochtend opstaan. Het is tevens de allerlaatste dag van onze reis en de eindbestemming is onze boot in Newcastle.
Op aanraden van onze host Graham gaan we na het heerlijke ontbijt eerst nog een omweg maken naar het monumentale Ribblehead Viaduct en St. Leonard Chapel-le-Dale alvorens we onze terugreis noordwaarts aanvangen.

Het bijzondere viaduct is een sterk staaltje architecturaal vakmanschap maar met een donkere achtergrond. De bouw startte eind 1869 en er waren meer dan 2.300 arme werkmannen nodig waarvan er meer dan 100 hun leven verloren. Het viaduct is onderdeel van de fameuze 117 km lange schilderachtige Settle-Carlisle-spoorlijn, één van de belangrijkste van Noord-Engeland.

De lijn bevat wel 22 viaducten maar deze Ribblehead is het meest opvallende. Het bestaat uit 24 bogen, is 32 meter hoog en 402 meter lang. Door de moerassige grond in dit gebied moesten de fundamenten 8 meter diep in de turfbodem verzonken worden.
De spoorlijn werd officieel geopend in 1876.

St. Leonard Chapel-le-Dale

Deze kapel is een herinnering aan het industriële erfgoed van het gebied en de barre omstandigheden waarmee velen die hier woonden te maken kregen. Het is onlosmakelijk verbonden met de grauwe werkzaamheden aan het Ribblehead Viaduct waarbij meer dan 100 mensen stierven door uitputting, ongevallen en ziekten.
Sommigen werden hier begraven op het bescheiden kerkhof.

De kapel werd aan het eind van de 17e eeuw gebouwd en in 1869 grondig gerestaureerd. De grijze kleur is afkomstig van de lokale kalksteen die gebruikt werd.

Van zodra we de kapel verlaten vervolg ik de weg terug naar het noordoosten, bestemming Newcastle. We genieten nog een laatste keer van het heerlijke uitzicht in Yorkshire.

Heel veel tijd resteert ons niet meer en daarom volg ik een stuk de M6 autosnelweg zodat we toch nog op een comfortabele manier Hadrian’s Wall kunnen zien.

Hadrian’s Wall & Housesteads Fort

Midden in het adembenemende landschap van Northumberland, op de ruige uitlopers van Hadrian’s Wall (of Muur van Hadrianus), ligt Housesteads Roman Fort, ook wel bekend als Vercovicium. Dit indrukwekkende fort is één van de best bewaarde Romeinse garnizoenen in Groot-Brittannië en biedt een fascinerende blik op het leven aan de rand van het Romeinse Rijk.

Het fort werd rond 124 na Christus gebouwd, kort na de oprichting van Hadrian’s Wall, de grens die het Romeinse rijk scheidde van de “barbaarse” stammen in het noorden. Het fort was bedoeld om een garnizoen van ongeveer 800 soldaten te huisvesten en speelde een cruciale rol in het verdedigen van deze noordelijke grens.
De naam Vercovicium, wat vermoedelijk “het plaatsje op de heuvels” betekent, weerspiegelt de strategische ligging van het fort. Vanaf hier hadden de Romeinen een uitstekend uitzicht over het omringende landschap, wat hen hielp om vijandelijke bewegingen te detecteren.

Het fort ligt in het hart van het Northumberland National Park, een gebied dat bekendstaat om zijn ongerepte natuur en weidse uitzichten. Vanuit Housesteads kun je de contouren van Hadrianus’ Muur volgen, die zich kronkelend als een slang door het landschap slingert. De panoramische uitzichten over de regio zijn fenomenaal.

Hadrianus was de Keizer van Rome van 117 tot 138 na Christus. Hij beval de bouw van de muur die uiteindelijk 117 km lang werd en zich uitstrekte van Bowness-on-Solway aan de westkust tot Wallsend aan de oostkust. Het werd gebouwd door Romeinse legionairs en bestond oorspronkelijk uit stenen en turven aarden wallen. Op veel plaatsen was de muur ongeveer 4,5 meter hoog en 2,5 tot 3 meter breed.
Langs de muur werden elke 1,5 km kleine forten gebouwd, de zogenaamde milecastles, die werden bemand door kleine garnizoenen. Tussen de milecastles bevonden zich wachttorens, waarvandaan Romeinse soldaten uitkeken over het landschap.
Daarnaast werden langs de muur grote forten gebouwd, zoals deze Housesteads, waar honderden soldaten konden verblijven. Deze forten dienden als militaire basis, opslagplaatsen, en soms als kleine nederzettingen waar burgers woonden.

Grote delen van de muur zijn intussen verdwenen maar hier en daar vind je nog goed bewaarde secties die erg populair zijn bij toeristen.  In 1987 werd de muur uitgeroepen tot UNESCO-werelderfgoed en sindsdien trekt het duizenden bezoekers per jaar.

We maken een korte wandeling langsheen de muur en we vergapen ons op de indrukwekkende wijdse landschappen rondom ons. Het geeft een vreemd gevoel als je bovenop de muur staat en de wind rond je oren blaast. Je staat even in de schoenen van een Romeinse legionair die de horizonten afspeurt naar vijandige bewegingen.

Eindstation DFDS terminal, Newcastle upon Tyne

Helaas is de resterende tijd te kort om de geest van Hadrianus goed te laten doorkomen. Er liggen nog 62 km tussen het Romeinse fort en onze boot in Newcastle upon Tyne. Het weer is perfect. Onder een blauwe lucht rijden we in de late namiddag rond 16 uur het dek op en stipt om 17u30 varen we de Tyne af richting de Noordzee.
Het was een prachtig avontuur en Schotland zal gemist worden. Tot de volgende!

Hoogtepunten van deze roadtrip

Dit verslag maakt deel uit van een reeks artikels over een roadtrip door Schotland. Omwille van de leesbaarheid werd het opgesplitst in verschillende trajecten, met daarin alle respectievelijke hoogtepunten.
Klik op de kaart om het volledige traject te bekijken op een interactieve Google kaart.
Trajectverslagen komen er geleidelijk aan. Stay tuned…